Jerzy (Gawril) Baranowski syn Jana, poddany Ce­sarstwa Rosyjskiego. Brak potwierdzenia jego polskiego pochodzenia, inżynier, szlachcic, za­mieszkały w Petersburgu. W 1909 r. prasa lotnicza Rosji, a za nią również Europy informowała o zainte­resowaniu władz wojskowych Rosji projektem samo­lotu dwupłatowego ze śmigłem pchającym G. Bara­nowskiego, który miano jakoby budować w 5 egzem­plarzach na zamówienie Ministerstwa Wojny. Baranowski opracował projekt stabilizatora równowagi poprzecznej samolotu, który 29.10.1910 r. zgłosił do opatentowania. Pa­tent wynalazczy nr 23 808 wydano mu w Rosji 29.04.1913 r.

Baranowski znany jest nam również z oferowane­go 21.041915 r. Zarządowi Wojennej Floty Powietrznej (GWTU) automatycznego niszczyciela dróg żelaznych i mostów na terytorium nieprzyjacie­la- pojazdu szynowego, typu drezyny, o napędzie rakietowym lub konwencjonalnym z silnika mecha­nicznego, niosącego minę, detonowaną zapalnikiem czasowym w formie lontu lub elektromechanicznym. Władze wojskowe nie widziały jednak praktycznej przydatności tego projektu.

Konstrukcje:
Baranowski samolot, 1909, samolot pionierski.