Pod pseudonimem Ad. krył się anonimowy stolarz, żonaty, ojciec dwojga dzieci i kuzyn niejakiego K. zamieszkałego w Sosnowcu, który w 1913 r. informował prasę o jego pracach lotniczych.

Przekazał, że pewnego dnia Ad. opowiedział mu, że nie mając pracy, zafascynowany rozwojem lotnictwa, postanowił zbudować wielkie skrzydła, z pomocą których mógłby latać bez pomocy silnika. Konstrukcja skrzydeł zajęła mu kilka tygodni. Na zakup materiałów wydał oszczędności, sprzedał ubrania nie tylko swoje, ale też swej żony i dzieci. Pracował nie ulegając ubolewaniom żony, która chciała by porzucił swe zajęcie. Skrzydła ukończył.

Celem dokonania ich próby ubrał się w specjalnie uszyty z białego płótna kostium, przymocował kryte płótnem skrzydła do ramion i próbował wzlecieć. Próby wzniesienia się z ziemi nie przyniosły efektów. Zniecierpliwiony wszedł na dach stajni i rzucił się w dół. Lecz skrzydła i tym razem odmówiły posłu­szeństwa. Wynalazca spadł na wóz stojący na podwó­rzu. Dotkliwie się potłukł. Odniósł też niewielkie obrażenia i rany. Opowiadając o tym kuzynowi, Panu K., podkreślał, że ze swych prac nie zrezygnuje, a niepowodzenie próby składał na karb niewłaściwie wybranego terminu próby, którą prowadził w piątek, w feralnym dniu tygodnia. Wg przekazów prasowych ponownie podjął przygotowania do lotu, przebudo­wując skrzydła.