Dobre własności lotne i związane z tym duże zainteresowanie użytkowników, jakim cieszyła się IS-2 "Mucha-ter", spowodowały, że w 1950 r. pod­jęto w Instytucie Szybownictwa działania zmierzające do uprawnienia strony technologiczno-produkcyjnej omawiane­go szybowca. Przy okazji zamierzano także wy­korzystać zebrane już uwagi eksploatacyjne, jak i uporządkować sprawy normalizacyjne zainicjowane w tym czasie przez mgr. inż. Maria­na Wasilewskiego (m.in. jako standardowe przyjęto koło podwozia o wymiarach ø 300x125 w miejsce poprzedniego ø 286).

Konstruktorem wiodącym nowej wersji szybowca, którą ozna­czono jako IS-2-50 "Mucha 50", został inż. Wła­dysław Okarmus. Efektem podjętych prac była kompletowana dokumentacja konstrukcyjna, z której wynika, że zewnętrznie nowa wersja nie różniła się niczym od seryjnej "Muchy-ter" (zmia­ny dotyczyły głównie wewnętrznych szczegółów konstrukcji). Przygotowany komplet dokumentacji został przekazany do weryfikacji tech­nologom przygotowującym produkcję. Jednak­że do uruchomienia samej produkcji nie doszło. W międzyczasie bowiem, zapadła decyzja, że produkowany będzie bardziej nowoczesny szy­bowiec, a mianowicie SZD-12 ”Mucha 100”.