W 1960 r. w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym prowadzono prace projektowe nad szybowcem doświadczalnym do dokonywania pomiarów aerodyna­micznych bezpośrednio na profilu, w warunkach lotu. Powstały wówczas dwa projekty: dwukadłubowego szybowca doświadczalnego SZD-28 "Bocian-2k" (Latające laboratorium) oraz szybowca w układzie specjalnym SZD-28 "Kondor". Oba projekty nie zostały zrealizowane.

Do prac nad latającym laboratorium powrócono w  biurze konstrukcyjnym PDPS PZL-Bielsko w 1983 r., w związku z potrzebą przebadania nowych profili do skrzydeł szybowca SZD-53. Kon­struktorem wiodącym został mgr inż. Tadeusz Łabuć, który jako podstawę do koncepcji zaproponował motoszybowiec SZD-45-2 "Ogar-F".

Przód kadłuba "Ogara" zdecydowano się wy­posażyć w konstrukcję wysięgnikową, wysu­niętą do przodu, do którego miał być mocowa­ny badany fragment płata usytuowany powy­żej przed kabiną. Aparatura pomiarowa miała być usytuowana na miejscu drugiego pilota.

Wykonano rysunek zestawieniowy rozwią­zania konstrukcyjnego mocowania kompletu wysięgników oraz badanego fragmentu płata ograniczonego płytami brzegowymi- i rozpo­częto detalowanie. W proponowanym rozwią­zaniu zdążono nawet wprowadzić pewne zmiany konstrukcyjne. Ponieważ jednak profi­le zaprojektowane przez prof. Jerzego Ostrowskiego przedmuchano w tunelu Poli­techniki Warszawskiej, do realizacji SZD-45 ”Ogar- Latającego Laboratorium" i tym razem nie doszło. W sierpniu 1983 r. podważono celowość bu­dowy takiego urządzenia i definitywnie zrezy­gnowano z kontynuacji tego tematu.