Na początku 1979 r. inż. Władysław Okarmus zaproponował, by wykorzystując przyrządy do budowy seryjnego szybowca SZD-48 "Jantar Standard 2"- zbudować 3 nowe typy szybowców. Miały to być: szybowiec klasy klub SZD-48-2 "Jantar Club", szybowiec akrobacyjny SZD-48-3 "Jantar-Akrobat" oraz szybowiec wyczynowy SZD-48-4 "Jantar 17" o rozpię­tości 17 m.

Cechą wyróżniającą sylwetkę tego szybowca była właśnie większa rozpiętość, którą początko­wo zamierzano osiągnąć przez domontowanie końcówek skrzydeł z lotkami. Gdyby jednak szy­bowiec wszedł do produkcji, wówczas planowa­no zastosować skrzydła dwudzielne (z uwagi na mniejszą masę). Wyniki prób, zwłaszcza sztywnościowych, miały przyczynić się do ewentual­nych zmian konstrukcyjnych.

Sylwetkę SZD-48-1 "Jantar 17" opracowano na podstawie rysunku ofertowego SZD-48-1 "Jantar Standard 2"  (rzut z góry wspólny z SZD-48-3, pozostałe rzuty- pomijając różnice wynikające ze zwiększonej rozpiętości- były identyczne z SZD-48-1).

Mając na uwadze ewentualny udział tego szy­bowca w zawodach, przewidziano możliwość zabierania balastu wodnego (160 I), który zmie­niałby obciążenie powierzchni nośnej z 32,63 kg/m² na 46,56 kg/m².

Ponieważ zainteresowanie tym projektem- jednym z trzech oferowanych- było stosunkowo najmniejsze, tematu nie rozwijano. Później oznaczenie SZD-48-4 otrzymał doświadczalny proto­typ SZD-48-3, któremu dorobiono nowe skrzydła z profilem NN17.

Dane techniczne SZD-48-4 "Jantar 17", projektowane (wg [1]):
Rozpiętość- 17,0 m, długość- 6,71 m, wysokość- 1,51 m, wydłużenie- 25,15, powierzchnia nośna- 11,49 m².
Masa max. bez balastu- ok. 375 kg. masa max z balastem- 535 kg.