Konkurs na szybowiec klasy światowej (world class glider), zorganizowany przez FAI, wywołał też odzew w PDPS PZL-Bielsko. Zde­cydowano o przygotowaniu do tego konkursu szybowca oznaczonego SZD-57. Powołano grupę koncepcyjną, w której skład wchodzili ob­liczeniowcy- z dr. inż. Wiesławem Stafiejem, ja­ko konsultantem, na czele- oraz konstruktorzy z sekcji obsługi produkcji seryjnej.

W konstrukcji bielskiej propozycji worldglidera zamierzano wykorzystać rozwiązania zastosowane w sprawdzonym już w eksploatacji szybowcu SZD-51 "Junior". Celem pewnych planowa­nych zmian miało być znaczne obniżenie kosz­tów produkcji (niska cena była jednym z warun­ków przystąpienia do konkursu).

Zmiany te początkowo miały być dość znacz­ne- m.in. przewidywano zmniejszenie rozpięto­ści do 13,5 m (obcięcie skrzydeł od strony ka­dłuba), adaptowanie lżejszego o ok. 1,5 kg usterzenia wysokości z SZD-48 "Jantar Standard 3", przywrócenie koła o średnicy 350 mm i inne. Decy­zją ówczesnego dyrektora zakładu, inż. Jerzego Śmielkiewicza, zmiany ograniczono ostatecznie do automatycznego sprzęgu napędu steru wy­sokości, wykonania zbiorników balastowych w skrzydłach (łącznie na 40 I) oraz oparcia gło­wy pilota. Modyfikacje te wprowadzono w seryj­nym szybowcu "Junior" o numerze fabr. B-2014 (wg [1]- B-2040- błędna informacja).

Konstruktorem większości modyfikacji był mgr inż. Marian Kroczek. Szybowiec otrzymał osta­tecznie oznaczenie SZD-51-2, co świadczyło, że jest to kolejna wersja "Juniora". W konkursie zgłoszono go jednak jako SZD-57 (nr rej. SP-P576). Finał konkursu odbył się w Oerlinghausen, w Niemczech, w 1992 r., zwyciężył szybowiec PW-5 "Smyk" na Politechnice Warszawskiej. SZD-57 mimo, że nie zajął satysfakcjonującego miejsca- nie był zbyt nowoczesny- został jako jeden z trzech zgłoszonych tam prototypów dopuszczony do lotów.

Później szybowiec otrzymał znaki SP-3576. Został sprzedany do Danii, gdzie latał ze znakami OY-XSN, później trafił do Austrii i był użytkowany w klubie ASKÖ Flugsportverein Linz z rejestracją OE-5729.