Pomysł samolotu Lebied L-13 pojawił się w 1915 r. Początkowo miano to przypisano budowanej na licencji łodzi latającej FBA C, ale już jesienią skojarzono je z projektem szybkiego dwupłata z silnikiem Salmson o mocy 110 kW (150 KM). Do pracy nad tym samolotem Witold Jarkowski przystąpił z Leopoldem Szkulnikiem i S. B. Gurewiczem po zamówieniu przez dowództwo lotnictwa rosyjskiego wersji samolotu Lebied "Rosyjski Albatros" z silnikiem Salmson.

Witold Jarkowski doszedł do wniosku, że przeróbka już eks­ploatowanej konstrukcji „Rosyjskiego Albatrosa” pod ten silnik nie ma większego sensu z punktu widzenia realnych możliwości zyskania lepszych osiągów i właściwości pilotażowych samolotu. W miejsce modyfikacji zaproponował opracowanie zupełnie nowego samolotu z silnikiem Salmson o mocy 110 kW. We­dług jego obliczeń samolot ten powinien rozwijać prędkość 150 km/h przy udźwigu 350 kg. Proponował maksymalne wykorzystanie doświadczeń z budowy i prób samolotu Albatrosa A-5. Przewidywał, że nowy typ samolotu zwiadu taktycznego trafi do prób w locie w kwietniu- maju 1916 r. Wyjście Jarkowskiego z firmy Towarzystwo Akcyjne Żeglugi Powietrznej W. A. Lebiediew wstrzymało opracowanie L-13.

W końcu 1916 r. ponownie podjął je Gurewicz pod nowym oznaczeniem Lebied L-17.

W Polsce.

Konstruktorami samolotu Lebied L-13 byli Polacy: dyrektor firmy Witold Jarkowski oraz kierownik biura konstrukcyjnego Leopold Szkulnik.