Pierwsze prace rozpoczęły się w 1975 r. Konstruktor dłuższy czas poszukiwał silnika, ale jak się okazało- takiego jesz­cze nie zbudowano. Postanowił zaprojektować i zbudo­wać silnik do lotni samodzielnie. Najwięcej trudności sprawiło śmigło. I tę pracę wykonać sa­m. Śmigło do lotni musiało być niewielkie, szybkoobrotowe i obliczo­ne dla latających z małą prędkoś­cią statków powietrznych. To były dość trudne wymogi, które opóźniały zaprojekto­wanie właściwego śmigła i zbudo­wanie odpowiedniego silnika. Lotnia wymagała minimum 25- 30 kG (0,25- 0,29 kN) ciągu, aby mogła wykonać lot co najmniej poziomy. Podczas prób doświadczalnych zni­szczył kilka śmigieł. Po wielu eksperymentach wykonał wresz­cie śmigło, dzięki któremu uzyska­ł 40 kG (0,39 kN) ciągu. Wystarczająco dużo, aby zastosować do napędu lotni. Silnik inż. Jerzego Kołeckiego zgło­szony został w szwedzkim Biurze Patentowym (nr 1601161-8) w dniu 3.02.1976 r.

Pierwsze próby w locie Motolotni-77 ”Kormoran” konstruktor przeprowadził 9.06.1977 r. (wg innych danych- w marcu 1977 r.) w Sztokholmie. Przeleciał wówczas od­ległość 400 m na wysokości 20 m. W następnych lotach uzyskał odległości 800 i 1000 m. Przelot na odległość kilometra trwał nieco powyżej 60 sekund.

Była to konstrukcja udana. Umożliwiała start z terenu płaskiego przy uży­ciu silnika, wzniesienie się na określoną wysokość i wykonywanie lotów termicznych. Nie było większej różnicy w pilo­towaniu lotni zwykłej i z napędem, ale należało opanować technikę posługiwania się dźwignią regulacji i prędkości obrotowej. Loty na lotni z silnikiem plecakowym były ryzykowne dla lotniarzy początkujących i średnio zaawansowanych. Tylko lotniarze z dużym doświadczeniem, po zapoznaniu się z techniką wykonywania lotów na Motolotni-77 pod okiem instruk­tora, mogli przystąpić do latania na niej.

Do wiosny 1978 r. Jerzy Kołecki wykonał wiele lotów na Motolotni-77. W każdej wolnej chwili prowa­dził doświadczenia. Motolotnia spisywała się znakomicie, silnik pracował bez zarzutu i wszystkie loty zakończyły się bez niespodzianek.

Dalszym rozwojem konstrukcji była Motolotnia-79/80 ”Orzeł Biały”.

Konstrukcja napędu:
Silnik- opracowany przez Jerzego Kołeckiego, dwu­suwowy o mocy 12 kW (15 KM) przy 10 000 obr/min, stopień sprężania- 10:1. (wg innych źródeł- do budowy napędu motolotni użyty został silnik Chrysler o mocy 7,4 kW, mający 8000 obr./min, masę 6 kg, który zużywał ok. 4,5 dm³ paliwa na godzinę lotu).
Konstrukcja nośna ze stali lotniczej, spawana w osłonie argonu. Śruby i nakrętki-  również ze stali lotniczej.

Wyposażenie- wysokościomierz, prędkościomierz i wariometr.

Dane techniczne Motolotni-77 (wg [2]):
Pręd­kość optymalna- 40 km/h, prędkość minimalna- 10 do 25 km/h, wznoszenie- ok. 1 m/s, czas lotu ze zbiornikiem o pojemności 2 dm³ paliwa- 30 min., czas lotu ze zbiornikiem o pojemności 4 dm³ paliwa- 1 h.