W 2006 r. w Akademickim Ośrodku Szybowcowym w Bezmiechowej utworzono Międzyuczelniane Wielofunkcyjne Lotnicze Laboratorium Naukowo-Badawcze. Miały tam być prowadzone badania naukowe szybowców, m. in. w locie. Ponieważ w Polsce nie było takiego urządzenia, na którym takie badania mogłyby być przeprowadzane, stąd powstał pomysł skonstruowania i zbudowania motoszybowca doświadczalnego AOS-71 (wcześniejsze oznaczenie- PW-10).

Miał to być dwumiejscowy motoszybowiec, wyposażony w napęd elektryczny, który wykorzystywał ogniwa fotowoltaiczne, czyli solary. Zgodnie z założeniami miał mieć wygodną i obszerną kabinę, ekologiczny napęd umożliwiający długie i bezpieczne loty, a przy tym niewielki ciężar, ułatwiający obsługę naziemną. Dzięki napędowi elektrycznemu loty miały być w założeniu bezpieczniejsze. Napęd umożliwiał również przeloty między lotniskami, nawet wówczas, gdy nie ma odpowiednich warunków atmosferycznych na lot szybowcowy. Konstrukcja motoszybowca dostosowana została do specyficznych warunków terenowych górskiego szybowiska w Bezmiechowej ze szczególnym uwzględnieniem wymagań wynikających z wykonywania lotów żaglowych.

Projekt opracowania i budowy prototypu dwumiejscowego motoszybowca z napędem elektrycznym realizowany był w ramach programu Inicjatywa Technologiczna, finansowanego z Narodowego Centrum Badań i Rozwoju przez dwie uczelnie techniczne kształcące inżynierów lotnictwa tj. Politechnikę Rzeszowską (Wydziału Budowy Maszyn i Lotnictwa) i Politechnikę Warszawską (Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa). Kierownikiem projektu został prof. d- hab. inż. Marek Orkisz, kierownik Katedry Samolotów i Silników Lotniczych Politechniki Rzeszowskiej. Głównym konstruktorem-  mgr inż. Wojciech Frączek z Wydziału MEiL Politechniki Warszawskiej.

Nazwa AOS-71 odnosi się do Akademickiego Ośrodka Szybowcowego w Bezmiechowej. Nazwę tę zasugerował pilot gen. Tadeusz Góra, który jest patronem Bezmiechowej. Dwie kolejne cyfry mówią o 7. kolejnej konstrukcji powstałej w Politechnice Warszawskiej, będącej kontynuacją Programu ULS Ultralekkie Szybowce realizowanego w Politechnice Warszawskiej od 1978 r. i 1. konstrukcji Politechniki Rzeszowskiej. Według założeń AOS-71 miał być wykorzystywany w szkoleniu podstawowym pilotów, w nauce podstaw akrobacji, do startów w zawodach, w lotach rekreacyjnych i pasażerskich oraz do patrolowania lasów, itp. Dla twórców najważniejszym celem było skonstruowanie motoszybowca, który będzie laboratorium lotniczym i będzie można go wykorzystywać do badań nad profilami aerodynamicznymi, różnymi typami śmigieł lub nad wykorzystaniem odnawialnych źródeł energii do napędu statków powietrznych, itd.

Prace nad motoszybowcem oficjalnie rozpoczęły się w lipcu 2008 r. Skrzydło i usterzenie przygotowano we współpracy z Zakładem Szybowcowym „JEŻÓW” Henryk Mynarski. W Jeżowie zostały wykonane również okucia oraz układy sterowania. Do marca 2010 r. w stoczni jachtowej w Olecku powstał foremnik kadłuba, gotowe były skrzydła i statecznik poziomy oraz został zakupiony silnik elektryczny i część wyposażenia pokładowego. Wszystkie prace prowadzone są pod nadzorem Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

W dniu 23.06.2012 r. na lotnisku Warszawa Babice odbył się oblot motoszybowca AOS-71  w wersji szybowcowej (ze schowanym silnikiem). Natomiast 20.12.2012 r. na lotnisku w Mielcu miał miejsce oblot motoszybowca z napędem elektrycznym. Tym samym AOS-71  stał się pierwszym tego typu statkiem powietrznym z napędem elektrycznym zbudowanym w Polsce.

W dniach 20- 21.11.2014 r. motoszybowiec prezentowany był podczas piątych Targów Kompozyt Expo w Krakowie. W ramach Targów zorganizowano także Konkurs Targowy, w którym został nagrodzony. W następnym roku  prezentowany był podczas  23 edycji Targów AERO Friedrichshafen 2015 (5- 18.04), gdzie wzbudził duże zainteresowanie.

Konstrukcja.
Dwumiejscowy motoszybowiec w układzie klasycznym o konstrukcji kompozytowej.
Kabina zakryta z miejscami obok siebie.

Napęd- chowany, elektryczny zespół napędowy. Silnik synchroniczny trójfazowy Sineton - A37K015 o mocy nominalnej 30 kW. Śmigło wykonane z kompozytu węglowego. Do zasilania silnika zostały zastosowane akumulatory litowo- polimerowe firmy Kokam.

Dane techniczne AOS-71 (wg [3]):
Powierzchnia nośna - 15,8 m².
Masa własna - 470 kg, masa w locie max- 650 kg.
Prędkość max- 260 km/h, prędkość minimalna- 72 km/h, doskonałość- 31, opadanie minimalne- 0,8 m/s.