W drugiej połowie lat 1930- tych inż. Michał Bohatyrew pracując w PZL Wytwórnia Silników na Okęciu prowadził w wolnym czasie badania nad wy­korzystaniem energii wiatru. Odpryskowym tematem było tu zastosowanie latawców do celów użytkowych, jak: wykonywanie fotogra­fii lotniczej, prowadzenie badań aerologicznych czy stawianie przeciwlotniczych zapór latawcowych.

Wynikami tych prac zaintere­sowało się wojsko, a ściślej: MS Wojsk- Do­wództwo Obrony Przeciwlotniczej. Szukając alternatywnych, tańszych środków czynnej oplot. Dowództwo Lotnictwa i Dowództwo Obrony Przeciwlotniczej powróciły w 1939 r. do koncepcji użycia zapór latawcowych. Znając wyniki prac prowadzonych od 1935, zlecono konstruktorowi opracowanie i budowę pro­totypu tzw. pociągu latawcowego, składają­cego się z 7 latawców o konstrukcji skrzyn­kowej unoszących się na jednej linie uwięzi. Zaletami były tu: niski koszt nabycia i eks­ploatacji oraz wysoki pułap operacyjny, stanowiący podstawowy walor zapory latawcowej. Według umowy pomiędzy Dowództwem 2. Batalionu Balonowego w Legionowie, a konstruktorem, podpisanej 1.06. 1939 r. prace nad budową i próby z zaporą latawcową miały być przeprowadzone pomiędzy 1 .05. i 31 .08. 1939 r., później przedłużono je do 30.09.1939 r.

Pro­dukcję seryjną zamierzano uruchomić w Wytwórni Balonów i Spadochronów w Legionowie na przełomie 1939/1940 r. Przedsięwzięcie to jednak przerwał wybuch wojny.

Konstrukcja.
Latawcowy zestaw przeciwlotniczy składał się z 7 latawców o konstrukcji skrzyn­kowej unoszących się na jednej linie uwięzi. Największym był czołowy latawiec bazowy. Kolejne były mniejsze jeden od drugiego.
Latawce miały konstrukcję kratownicową wykonaną z rur bambusowych, pokrytą ­pocellonowanym płótnem lotniczym.
Właściwą zapo­rę stanowi pozioma lina rozpięta pomiędzy dwoma pociągami latawcowymi ze swobod­nie zwisającymi na linkach pakietami z mate­riałem wybuchowym.

Dane techniczne (wg [1]):
Czołowy latawiec bazowy miał wymiary: rozpiętość- 7,0 m, długość- 6,0 m, wysokość- 2,0 m, powierzchnia nośna- 32 m² .
Pułap operacyjny pociągu latawcowego- do 4000 m. prędkość wiatru umożliwiająca wzlot zespołu- 6- 10 m/s.