Szybowiec wyczynowy klasy otwartej Antonow A-15 został zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Olega K. Antonowa w 1959 r. W jego projekcie zostały uwzględnione najnowsze rozwiązania zastosowane w konstrukcji szybowców zagranicznych i radzieckich. Stanowił dalszy rozwój szybowców Antonow A-11 i Antonow A-13. Prototyp został oblatany w 1960 r.

Szybowiec otrzymał konstrukcję całkowi­cie metalową, konieczną z uwagi na brak hangarów na lotniskach sportowych w ZSRR. Zastosowano uste­rzenie motylkowe. Szybowiec posiadał wysokie osiągi- doskonałość rzędu 40 oraz znaczną wy­trzymałość na przeciążenia, dopuszczalna prędkość max wynosiła 250 km/h. Duże obciążenie po­wierzchni nośnej (ponad 30 kG/m²) powodowało, że prędkość lądowania była dość duża i wynosiła ok. 80 km/h. Szybowiec charakteryzował się starannym wykończe­niem powierzchni zewnętrz­nych (dokładne nitowanie).

Zbudowano ok. 350 egz. Szybowce były przez wiele lat intensywnie eksploatowanych w radzieckich klubach szybowcowych. Na szybowcach A-15 radzieccy szybownicy ustanowili ponad 20 krajowych i międzynarodowych rekordów. Niewielka ilość szybowców została wyeksportowana, m.in. do Czech, Holandii i na Węgry.

W Polsce.

W 1966 r., podczas Międzynarodowych Zawodów Szybowcowych rozgrywanych w Orle k. Moskwy, polscy szybownicy: Pelagia Majewska i Franciszek Kępka wykonali loty zapoznawcze na szybowcu Antonow A-15. Ich opinia o szybowcu była pozytywna. Franciszek Kępka tak ocenił ten szybowiec: ogólnie szybowiec ten po­doba mi się. Bardzo dobry jest na przeskoku, a w krą­żeniu nie ustępuje SZD-24 "Foka". Widoczność z kabiny bez zarzutu. Wyposażenie kabi­ny dobre, na uwagę zasłu­guje zwłaszcza sztuczny ho­ryzont. Jedyny mankament to słaba sterowność na małych prędkościach, któ­ra daje zbyt wiele wra­żeń przy starcie i lądowa­niu. Łatwo tu o „cyrkiel” i uszkodzenie.

Konstrukcja.
Jednomiejscowy wolnonośny górnopłat o konstrukcji metalowej.
Usterzenie motylkowe (Rudlickiego).
Podwozie jednotorowe, kółko podwozia chowane w locie.