W 1946 r. David Thurston, były pracownik firmy Grumman Aircraft Engineering Corporation, założył firmę Colonial Aircraft Corporation w celu budowy samolotu- amfibii własnej konstrukcji Grumman G-65 „Tadpole”. Prototyp amfibii G-65 został oblatany 7.12.1944 r., jednak firma Grumman nie była zainteresowana tą konstrukcją.

David Thurston opracował wersję rozwojową, która otrzymała nazwę Colonial C-1 „Skimmer”. Był to trzymiejscowy wolnonośny górnopłat o konstrukcji metalowej. Kadłub samolotu ukształtowa­ny został jako łódź. Dodatkowo pod skrzydłami zamontowane zostały pływaki stabilizujące. Trójkołowe, chowane w locie, podwozie umożliwiało korzystanie z lotnisk lądowych. Silnik AVCO Lycoming z śmigłem pchającym zamontowany został na pylonie nad kadłubem, za zakrytą kabiną załogi.

Prototyp XC-1 „Skimmer” został oblatany 17.07.1948 r. Napędzany był silnikiem Lycoming O-235 o mocy 86 kW (115 KM), później otrzymał silnik Lycoming O-290 o mocy 93 kW (125 KM). Zbudowano 22 (lub 24) egz.  C-1 „Skimmer”.

Pod koniec lat 1940- tych David Thurston opracował wersję czteromiejscową oznaczoną Colonial C-2 „Skimmer IV”. Prototyp wykonał pierwszy lot w 1950 r. Do czasu przejęcia w październiku 1959 r. praw do produkcji samolotu przez firmę Lake Aircraft Corporation, zbudowano 18 (lub 19) samolotów C-2. Samolot otrzymał nazwę Lake LA-4 „Buccaneer”. Napędzany był silnikiem Lycoming 0-360A1A o mocy 132 kW. Prototyp LA-4P został oblatany w listopadzie 1959 r. W sierpniu 1960 r. samolot wszedł do produkcji seryjnej, która trwała do 1972 r. W 1970 r. firma otrzymała certyfikat na wersję LA-4-200. Posiadała ona zasadniczo ten sam płatowiec, jednak otrzymała silnik Lycoming IO-360 A1B o mocy 149 kW. Wersja LA-4-200-EP otrzymała silnik Lycoming IO-360 A1B6 o mocy 149 kW oraz śmigło z rewersem (odwracaczem ciągu). Wersja LA-4-200-EPR posiadała natomiast dodatkowe drzwi ładunkowe i tylną osłonę silnika oraz zbiorniki paliwa w podskrzydłowych pływakach ustateczniających..

Amfibia LA-4 może po wodowaniu samodzielnie wydostać się na brzeg, a następ­nie znów powrócić na wodę.

W 1962 r. firma Lake Aircraft Corporation została zakupiona przez Consolidated Aeronautics, a po zmianie wielu właścicieli we wrześniu 1979 r. została zakupiona przez Armand Rivard’a. Później nazwa została zmieniona na Lake Amphibian Inc.. Łącznie zbudowano ok. 1000 amfibii LA-4. Dalszym rozwojem konstrukcji była sześciomiejscowa amfibia Lake LA-250 „Renegade” / „Seawolf”.

W Polsce.

W sierpniu 1965 r. na lotnisku Warszawa- Okęcie przebywała amfibia Lake LA-4 „Buccaneer”. Samolot przyleciał do Polski w ramach wielkiego rajdu turystyczno- akwizycyjnego wykonywanego przez Australijczyka C. W. Riley’a na trasie Ameryka Północna- Australia. Trasa jego wiodła do Warszawy z Bostonu przez St. Pierre w Kanadzie, Grenlandię, Kefavik w Islandii, Prestwick w Szkocji, Londyn, Brukselę, Monachium i Pragę. Z Warszawy lot prowadzić miał dalej przez NRF, Francję, Włochy, Grecję, kraje Bliskiego Wschodu, Półwysep Arabski, Pakistan, Indie, Birmę, Syjam, Singapur, Indo­nezję do miasta Colac w stanie Wik­toria w Australii.

Na Okęciu samolot wzbudził duże zainteresowanie, częściowo ze względu na charakter lotu, a częściowo z powodu nowo­czesności oraz amfibijnego charak­teru. Pamiętać trzeba bowiem, że polskie lotnictwo nie dysponowało wówczas sa­molotami ziemno- wodnymi, a wizyty takich maszyn nie zanotowano w Warszawie od zakończenia II Wojny Światowej. Na samolocie Lake LA-4 loty zapoznawcze wykonali również polscy piloci, m.in. inż. Zbigniew Bukowski i mgr inż. Ryszard Witkowski. Sa­molot okazał sie bardzo łatwy w pilotażu.

Konstrukcja.
Czteromiejscowy wolnonośny średniopłat o konstrukcji metalowej.
Skrzydła wy­posażone w klapy i pływaki boczne.
Kadłub samolotu ukształtowa­ny jako łódź. Kabina zakryta o bogatym oszkleniu.
Usterzenie pojedyncze z cha­rakterystycznym wysokim położe­niem statecznika i steru poziomego.
Podwozie trójkołowe z kołem przednim, chowane w locie. Podwozie mo­że być wypuszczane w wodzie, co umożliwia samodzielne wykołowywanie samolotu po wodowaniu na brzeg.

Silnik:
- LA-4- Lycoming O-360A1A o mocy 132 kW (180 KM),
- LA-4-200- Lycoming IO-360 A1B o mocy 149 kW (200 KM),
- LA-4-200-EP- Lycoming IO-360 A1B6 o mocy 149 kW (200 KM).
Śmigło pcha­jące.

Dane techniczne Lake LA-4 (wg [1]):
Rozpiętość- 11,6 m, długość-  7,6m, wysokość- 2,8 m, powierzchnia nośna- 16 m².
Masa własna- 705 kg, masa użyteczna- 385 kg,  masa startowa max- 1090 kg.
Prędkość przelotowa- 210 km/h, prędkość przeciągnięcia- 80 km/h, wznoszenie-  4 m/s, zasięg- 800 km, rozbieg . do startu na lądzie- 200 m i na wodzie- 340 m, dobieg przy lądo­waniu na lądzie- 145 m i na wo­dzie- 180 m.