Celair GA-1 "Celstar", 1989
Prototyp szybowca został oblatany w 1989 r. W tym samym roku konstruktor startował na nim w III Mistrzostwa Świata w Akrobacji Szybowcowej w Hockenheim (RFN) w sierpniu 1989 r. Wygrał wówczas drugą konkurencję, a w pierwszej był drugi. W klasyfikacji ogólnej zajął 20 miejsce.
Był to bardzo udany szybowiec akrobacyjny, na którym można było wykonywać figury akrobacji w szerokim zakresie prędkości, bez obawy nadwerężenia konstrukcji. Bardzo dobra sterowność powodowała, że wszystkie manewry były łatwe do wykonania. Szybowiec stwarzał nowe możliwości w zakresie kształtu i precyzji figur. Piloci chwalili obszerną i wygodną kabinę szybowca, z dobrą wentylacją i doskonałą widocznością. Zastosowano podwozie hydraulicznie wciągane do kadłuba. Podczas holu wymagało to ok. 30 ruchów małą pompą i przestawienia innej dźwigni, wypuszczenie ograniczało się tylko do jednego ruchu ręki. Po schowaniu podwozia, kółko częściowo wystawało z kadłuba, chroniąc szybowiec przed uszkodzeniem podczas przypadkowego lądowania ze schowanym podwoziem.
Przewidywano, że szybowiec Celair GA-1 „Celstar” ma dużą szansę stać się monotypem na mistrzostwach w akrobacji szybowcowe. Jednak pojawienie się znakomitego polskiego szybowca akrobacyjnego Swift S-1 spowodowało, że jego kariera zakończyła się, zanim na dobre zdążyła się rozpocząć. Prawdopodobnie wyprodukowano tylko 8 szybowców, z których 2 zostały wyeksportowane do Szwajcarii i 6 do USA.
W Polsce.
W następstwie tragicznego wypadku Krzysztofa Wyskiela podczas III Mistrzostw Świata w Akrobacji Szybowcowej w Hockenheim (RFN)- loty na wszystkich szybowcach SZD-21 "Kobuz" zostały zawieszone. Jako pierwszy Peter Celliers udostępnił swój szybowiec pilotom pozbawionym sprzętu. W efekcie 4 Polaków (m.in. wicemistrz świata w akrobacji szybowcowej Józef Solski) i Amerykanin wykonali loty zapoznawcze na szybowcu „Celstar”. Podjęcie decyzji o zakończeniu mistrzostw i rozgrywaniu zawodów w randze międzynarodowej pozbawiło Polską ekipę i tego szybowca, wyłącznie z powodu zmian warunków ubezpieczenia szybowca, a nie- jak to wcześniej podano- niesportowej postawy właściciela.
Konstrukcja.
Jednomiejscowy średniopłat o konstrukcji kompozytowej (kompozyty szklane i aramidowe).
Skrzydła posiada profil Wortmann FX-71-L-150/25. Wyposażone w lotki i hamulce aerodynamiczne.
Kabina zakryta.
Usterzenie w układzie klasycznym.
Podwozie jednotorowe, chowane w locie.
Wyposażenie- podstawowy zestaw przyrządów pilotażowo- nawigacyjnych.
Instalacja: hydrauliczna do wciągania podwozia.
Dane techniczne Celair GA-1 „Celstar” (wg [2]):
Rozpiętość- 11,05 m, długość- 6,5 m, wysokość (przy stateczniku)- 1,7 m.
Masa własna z wyposażeniem- 265 kg, masa w locie max- 375 kg.
Prędkość dopuszczalna- 324 km/h, prędkość przeciągnięcia- 80 km/h, doskonałość max- 23.
Galeria
Źródło:
[1] „Z lotu po świecie”. Skrzydlata Polska nr 1/1990.
[2] Solski J. „Gwiazda akrobacji”. Skrzydlata Polska nr 11/1990.
[3] „Celstar Export Makes History”. Flight International nr 19 December 1990- 1 January 1991.