Zgodnie z założeniami miał to być szybki (prędkość max- 540 km/h), zwrotny (n= 8 g), lekki (MTOW- 80 kg), a także łatwy i niewymagający zbyt długiego czasu przygotowania do lotu cel powietrzny. Dodatkowo, poza przypadkami wykorzystywania ostrej amunicji podczas szkoleń, jego konstrukcja powinna zapewniać wielokrotność i długotrwałość użytkowania (ponad godzinne loty), a koszt produkcji nie powinien być wysoki. W związku z tym przeprowadzono analizę porównawczą i optymalizacyjną, aby wybrać możliwie najlepsze parametry dla Celu Latającego PW-61.

Na każdym etapie rozwoju imitatora wspierano się analizami teoretycznymi, numerycznymi, eksperymentami, a także zaleceniami uzyskanymi z badań w locie z wykorzystaniem tzw. latających modeli skalowanych. Od strony technicznej, jedną z ważnych części projektu był wybór odpowiedniego uskrzydlenia. Jednym z podstawowych powodów jest ochrona drogich systemów pokładowych, a także zapewnienie właściwego poziomu stateczności dynamicznej samolotu niezależnie od ilości paliwa w zbiorniku. W tym celu porównano tzw. odwrotne usterzenie motylkowe z usterzeniem typu H. Testy wskazały przewagę drugiego z rozwiązań. Zweryfikowano również wady i zalety napędu za pomocą jednego i dwóch silników turboodrzutowych. Ostatecznie zdecydowano się na rozwiązanie jednosilnikowe.

Początkowo PW-61 został skonstruowany jako górnopłat ze skrzydłem samonośnym i odwróconym usterzeniem motylkowym. Jednakże na życzenie przyszłego użytkownika zdecydowano się zastąpić konfigurację z usterzeniem motylkowym, testowaną w modelu PW-60, konfiguracją z usterzeniem klasycznym.

Przewidywano, że pełnowymiarowy imitator Cel Latający PW-61, będzie poddany testom na kilku poligonach wojskowych wiosną 2015 r.

Konstrukcja.
Bezzałogowy statek powietrzny o konstrukcji kompozytowej.
Skrzydła o konstrukcji  skorupowo- dźwigniowej z profilem niesymetrycznym,. W skrzydłach znajduje się część zbiorników paliwa.
Kadłub o strukturze skorupowej, mieści integralne zbiorniki paliwa. Powyżej zbiorników, w kilku specjalnych komorach w przedniej i górnej części kadłuba znajdują się systemy pokładowe. Dostęp do nich jest ułatwiony dzięki specjalnym podnoszonym pokrywom umieszczonym w górnej części maszyny.
W dolnej części kadłuba zastosowano odkształcalną płozę, która ma za zadanie pochłanianie i rozpraszanie energii podczas lądowania samolotu na brzuchu. Alternatywny sposób lądowania- wyłapywanie samolotu w siatkę.

Silnik- turboodrzutowy JET-CAT-P400 o ciągu 400 N, przymocowany do grzbietu samolotu, tuż za skrzydłem.