Ręczne wyrzutnie rakiet oświetlających / imitatorów celów powietrznych rodziny HLZ / LZI (Handleuchtzeichen / Luftzielimitator) kalibru 40 mm: HLZ-500(F) / HLZ-1000(F) i LZI-1000 o donośności 1000 m produkowane były Niemieckiej Republice Demokratycznej. Ich producentem był zakład  VEB Pyrotechnische Fabrik Silberhütte, mający oznaczenie kodowe 203.

Imitator celu powietrznego LZI-1000 przeznaczony był do szkolenia obsług systemów przeciwlotniczych. Dzięki odpowiedniej charakterystyce promieniowania wtórnego odbijacza (odpowiednika tzw. odbijacza kątowego) imitował on rzeczywiste samoloty przeciwnika o skutecznej powierzchni odbicia δ=600 cm² i umożliwia zlokalizowanie go (określenie położenia) jako celu przez urządzenie radiolokacyjne na odległość do 5 km, odpowiadającej odległości, w jakiej należy wykryć i zniszczyć cel powietrzny.

Zastosowanie imitatora celu powietrznego przynosiło znaczne oszczędności w środkach materiałowo-technicznych i nie wymagało angażowania licznej obsługi sprzętu.

W Polsce.

Wyrzutnie rakiet oświetlających HLZ-500(F), HLZ-1000(F) i imitatorów celów powietrznych LZI-1000 zostały wprowadzone na uzbrojenie Ludowego Wojska Polskiego w 1973 r.

Konstrukcja.
Imitator celu powietrznego- pocisk rakietowy, który składa się z następujących połączonych ze sobą elementów:  tulei polistyrenowej, odpornej na obciążenia dynamiczne, wyposażonej w zapalnik zabezpieczony zawleczką oraz właściwego imitatora celu powietrznego, w którym znajduje się odbijacz (spadochron).
W tulei polistyrenowej znajduje się kadłub pocisku rakietowego (rakiety), w którym mieści się silnik rakietowy na paliwo stałe i odbijacz z gwiazdką świetlną. Obydwa te zespoły mieszczą się w tulei aluminiowej, składającej się z dwóch części. Każda tuleja jest zapakowana w zgrzewanej folii.

W skrzynce drewnianej, przeznaczonej do przewożenia imitatorów, znajduje się 12 zapakowanych w wyżej podany sposób kompletów. Masa skrzynki z 12 imitatorami- ok. 14 kg.

Pocisk rakietowy można odpalić bez dodatkowych urządzeń startowych, ponieważ odrzut jest nieznaczny. Odpalać go należy pod kątem 75- 80°. Kąt strzału (startu) można szybko nadać za pomocą pokrytego substancją samoświecącą wahadła umieszczonego na tulei polistyrenowej.
Konstrukcja imitatora umożliwia łatwą obsługę i niezawodne działanie.
Po upływie 10 s ładunek prochowy wyrzuca z pocisku rakietowego odbijacz (spadochron) z gwiazdką świetlną na wysokość ok. 600 m. Gwiazdka świetlna świeci przez co najmniej 25 s. Umożliwia to szybkie wykrycie imitatora wzrokiem i radiolokacyjne określenie (lokację) jego położenia jako celu powietrznego.

Dane techniczne LZI-1000 (wg [2]):
Kaliber- 47 mm, długość- 350 mm.
Masa- ok. 700 g.
Wysokość, na której następuje wyrzucenie imitatora celu: ok. 600 m, czas lotu pocisku rakietowego- ok. 10 s, czas palenia się gwiazdki świetlnej- ok. 25 s, czas opadania imitatora na wysokość h= 300 m- ok. 60 s, czas lotu pocisku rakietowego- ok. 10 s.