Projekt dwumiejscowego górnopłata klasy VLA (Very Light Aircraft) WAT „Osa” został opracowany w Instytucie Mechatroniki i Lotnictwa Wojskowej Akademii Technicznej. Pierwotnie miał to być demonstrator technologii platformy systemu sieciocentrycznego. Samolot stanowić miał platformę do przenoszenia systemu sieciocentrycznego, na której miał być umiejscowiony system komunikacji ze stacjonarnym centrum sterowania akcjami lub mobilnymi jednostkami. W czasie realizacji programu pojawiły się również inne zastosowania. Głównymi konstruktorami byli prof. dr hab. inż. Aleksander Olejnik, dr hab. inż. Stanisław Danilecki. Zespół naukowców wsparł znany polski konstruktor lotniczy Andrzej Frydrychewicz. Pierwsze prace projektowe rozpoczęły się w sierpniu 2009 r.

Po przygotowaniu projektu zgłoszono go do konkursu projektów na rzecz obronności państwa ogłoszonego przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Projekt samolotu „Osa” wygrał konkurs i uzyskał dofinansowanie w wysokości 12 mln zł. W 2012 r. projekt znajdował się  pod nadzorem Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, a wcześniej  Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, bowiem ten pion jest odpowiedzialny za projekty badawcze, rozwojowe i celowe. Według założeń miał to być samolot patrolowy przeznaczony do wykrywania wszelkiego rodzaju zagrożeń, powodzi, pożarów, wypadków, Zamontowane na nim systemy szybkiego przekazywania informacji miały pozwolić na skoordynowanie działań ratowniczych bezpośrednio z kabiny samolotu. Samolot miał w pewnym stopniu zastąpić drogie w eksploatacji śmigłowce.

Konstrukcja posiada bardzo wyśrubowane parametry. Niska prędkość minimalna znacznie ułatwi śledzenie z powietrza celów nieruchomych. Samolot posiada zdolność klasy STOL, do startu i lądowania wystarczy mu zaledwie 50- 60 m drogi startowej, którą może być nawet łąka czy nieutwardzona droga. Zastosowano napęd w układzie ze śmigłem pchającym. Usytuowanie silnika za skrzydłem i zastrzałem w dużym stopniu ma podnieść bezpieczeństwo eksploatacji, zredukować możliwość wejścia w obszar pracy śmigła, a także obniżyć poziom hałasu w kabinie. „Osa” została wyposażona w balistyczny spadochron ratunkowy, który zdecydowanie podnosi walory bezpieczeństwa samolotu. Spadochron można wystrzeliwać już od wysokości ok. 100 m. Kabina załogi zapewnia doskonałą widoczności zarówno dla pilota jak i operatora systemów sieciocentrycznych.

W celu realizacji projektu WAT utworzył konsorcjum, w skład którego weszły Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 2 w Bydgoszczy, MSP Marcin Szender, AM Technologies Polska oraz Aero z Mielca. W mieleckiej firmie Aero zgromadzono i przygotowano do montażu przyrządy struktury płatowca. Prace miały rozpocząć się w sierpniu 2012 r.  Zabudową wyposażenia miały zająć się firmy MSP Marcin Szender i AM Technologies. Montażem końcowym i przeprowadzeniem  prób w locie miały zająć się Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 2 z Bydgoszczy. Planowano, że samolot wykona pierwszy lot w sierpniu 2013 r. Termin nie został jednak dotrzymany.

Latem 2012 r. własności samolotu „Osa” potwierdzane były w próbach na jego modelu. Latem 2014 r. gotowe były skrzydła i usterzenie, trwały prace przy budowie kadłuba. Jesienią 2014 r. miały rozpocząć ssię próby w locie.

Konstrukcja.
Dwumiejscowy zastrzałowy górnopłat o konstrukcji metalowo- kompozytowej.
Skrzydła podparte zastrzałem, klapy i lotki szczelinowe. Wyposażone w stałe sloty, uniemożliwiające wprowadzenie go korkociąg. Końcówki skrzydeł wyposażone w winglety.
Część przednia kadłuba mieści dwuosobową, zakrytą kabinę załogi, część środkowa przeznaczona jest na integralny zbiornik paliwa o pojemności 120 l, schowek podręczny i przestrzeń dla spadochronu ratunkowego. Pod podłogą kabiny znajdują się przedziały wyposażenia pilotażowo- nawigacyjnego i specjalnego. Wejście do kabiny umożliwiają drzwi umieszczone symetrycznie po obu stronach kadłuba, otwierane do góry i przodu.
Usterzenie krzyżowe. Ster kierunku metalowy.
Podwozie trójkołowe z kółkiem przednim, stałe.

Wyposażenie rozpoznawcze- planuję się zabudowę pod samolotem kamer z dużym zbliżaniem, kamer termowizyjnych lub innych środków obserwacji.

Wyposażenie- awionika G3X firmy Garmin, radiostacja SL30, transponder Garmin GTX23, GPS VOR/ILS Garmin GTN 650, Garmin GMA347, układ ELT oraz autopilot TrutrakGX Pilot. Samolot jest wyposażony w balistyczny spadochron ratunkowy, zamontowany w środkowej części kadłuba.

Silnik-  tłokowy Lycoming IO-320-B1A o mocy 118 kW (160 KM), śmigło pchające.

Dane techniczne WAT „Osa”, projektowe (wg [1], [2] i [4]):
Masa startowa max- 750 kg.
Prędkość max- 240 km/h, prędkość minimalna- poniżej 80 km/h, wznoszenie- 8 m/s, czas lotu- 4- 7 h.