WAT "Rybitwa", 2008

Bezzałogowy rozpoznawczy aparat latający. Polska.
Bezzałogowy rozpoznawczy statek powietrzny WAT ”Rybitwa” prezentowany na kieleckich targach MSPO 2012. (Źródło: ”Bezzałogowce | Znamy Cię tylko z widzenia”).

Pierwszy projekt BSP "Rybitwa" powstał w połowie lat 2000- nych w ramach pracy magisterskiej studenta Wojskowej Akademii Technicznej, ppor. Mariusza Choszczewskiego. W 2006 r. projekt został przedstawiony na XII Seminarium Koła Naukowego Studentów Wydziału Mechatroniki, gdzie otrzymał wyróżnienie. Na podstawie jego projektu został zamówiony pierwszy prototyp "Rybitwy", który zbudował modelarz z Krosna, Przemysław Gunia. Został oblatany w 2008 r. On też zaproponował wprowadzenie poprawek do pierwotnego projektu oraz budował i modyfikował kolejne prototypy.

Na początku lat 2010- tych postało konsorcjum, w skład którego weszły Instytut Techniki Lotniczej WAT, Ka­tedra Robotyki i Mechatroniki AGH oraz EC Engine­ering, które w ramach pracy badawczej dokonało integracji systemu demonstratora mini BSL "Rybitwa". Pracami tymi kierował prof. Aleksander Olejnik.

Bezzałogowiec jest autonomicznym statkiem powietrznym, który był przeznaczony do wspierania działań Policji oraz Straży Pożarnej w sytuacjach kryzysowych. System składa się z:
- płatowca,
- wymiennej kapsuły zawierającej wymienne głowice obserwacyjne wraz z zasilaniem,
- naziemnego terminalu odbierającego i archiwizującego dane z głowicy,
- stacji telemetrycznej.

BSP „Rybitwa” umożliwia przekazywanie obrazu w czasie rzeczywistym zarówno w zakresie światła widzialnego, jak i podczerwieni. Niestety, w 2014 r. nie było możliwości instalacji wielofunkcyjnej głowicy, dlatego zmiana parametrów wymaga wymia­ny urządzeń obserwacyjnych. Konstrukcja charakteryzuje się dużą autonomicznością, autopilot umożliwia lot po zadanej trasie oraz lądowanie w reżimie automatycznym. Elektryczny napęd samolotu został zoptymalizowany w cyklu badań, na hamowni dla miniaturowych napędów lotniczych.

Start odbywa się z ręki operatora. W ra­zie utraty kontaktu ze stacją telemetryczną, „Rybitwa” powraca automatycznie do miejsca startu. W razie awaryjnego lądowania może być odnaleziona dzięki zamontowanym na­dajnikom GPS oraz radiowym. W przeci­wieństwie do konstrukcji opracowywanych na rynek wojskowy, produkt WAT nie ma możliwości szyfrowania przesyłanych do operatora danych.

Zgodnie z zapewnieniem konstruktorów, klasyczny układ aerodynamiczny bezpilotowca to efekt prac projektowych oraz szczegółowych testów. Ma on gwarantować naturalną stateczność, również w trudnych warunkach atmosferycz­nych. Płatowiec charakteryzuje się prostotą montażu. Po rozłożeniu cały system może być umieszczony w skrzyni transportowej.

BSL „Rybitwa” prezentowany był na kieleckich targach MSPO w latach 2012, 2013 i 2014.

Konstrukcja.
Bezzałogowy aparat latający. Wolnonośny średniopłat o konstrukcji kompozytowej.
Pod kadłubem umieszczona wymienna kapsuła zawierająca wymienne głowice obserwacyjne wraz z zasilaniem.
Usterzenie wolnonośne w układzie T.
Start odbywa się z ręki operatora. Lądowanie może odbywać się zarówno za pomocą spadochronu, jak i klasycznie- funkcję podwozia pełni wtedy zasobnik.

Silnik- elektryczny.

Dane techniczne „Rybitwa” (wg [1]):
Rozpiętość- 3,3 m, długość- 2,0 m.
Masa startowa max- do 10 kg.
Prędkość przeloto­wa- 35- 120 km/h, promień działania max, przy zacho­waniu pułapu użytkowego na poziomie 100- 400 m- 12 km, długotrwałość lotu- 60- 80 minut.

Galeria

  • Zdemontowany BSP ”Rybitwa”. (Źródło: WAT).
  • Zaprojektowany przez ppor. Mariusza Choszczewskiego bezzałogowy statek powietrzny ”Rybitwa” klasy mini i niektóre szczegóły jego konstrukcji. (Źródło: Głos Akademicki nr 6/2006).
  • Prototyp samolotu bezzałogowego  ”Rybitwa” klasy mini oblatany w 2008 r. (Źródło: Prace Instytutu Lotnictwa Nr 216/2011).

Źródło:

[1] „Rybitwa z WAT”. Raport MSPO nr 2/2014.
[2] „MSPO 2012”. Bezzałogowce | Znamy Cię tylko z widzenia.
[3] „MSPO 2013”. Bezzałogowce | Znamy Cię tylko z widzenia.
[4] Ryszard Chachurski- informacje.
[5] "XII Seminarium Koła Naukowego Studentów Wydziału Mechatroniki. Wybrane problemy mechatroniki". Głos Akademicki nr 6/2006.
[6] Chachurski R. Choszczewski M. "Obciążenia będące wynikiem pracy zespołu napędowego bezzałogowego statku powietrznego klasy mini". Prace Instytutu Lotnictwa Nr 216/2011.

blog comments powered by Disqus