Paweł Wierzbowski z Jeleniej Góry zgłosił do opatentowania w Urzędzie Pa­tentowym PRL rozwiązanie konstrukcji lot­ni miękkopłatowej o małej prędkości opa­dania, łatwej do składania i transportu, mogącej służyć do lotów szkoleniowych, rekreacyjnych i wyczynowych.

Lotnia składa się z miękkiego płata 1 rozpiętego na szkieletowej konstrukcji zło­żonej z rur bocznych 3, kila 2, dźwigarów 6 i masztu 7 oraz sterownicy 8, połączo­nych ze sobą węzłem centralnym 5 i na­prężonymi linkami, poprowadzonymi mię­dzy poszczególnymi węzłami. Miękki płat

Łopata wg wynalazku ma końcówkę 3 zaopatrzoną w slot 1 o kształcie wieloboku, którego ma dodatkową powierzchnię 9 utworzoną między krawędzią spływu 10 a prostą 11 łączącą końcowe punkty zamocowania pła­ta l na kilu 2 i bocznych rurach 3, przy czym powierzchnia ta jest wzmocniona ela­stycznymi listwami 12. Ponadto miękki płat 1 ma rękaw 4 usytuowany wzdłuż kila 2, kształtowany za pomocą napiera­jącego powietrza lub listwy 13 osadzonej na kilu w regularnych otworach między dziobem lotni a centralnym węzłem 5.

Wynalazek, opublikowany w Biuletynie Urzędu Patentowego (BUP) nr 20/1979 r., w klasie B64C, pod nr P.204012, jest chroniony pięcioma zastrzeżeniami.