Saloni Stanisław Wiktor
Na początku XX wieku opracował projekt sterowca z oryginalnym napędem śmigłowym.
Po przejściu na emeryturę Stanisław Saloni przeprowadził się wraz z żoną- Marią z Nowickich, rodem z Pilzna- do Krakowa, gdzie jego synowie rozpoczęli naukę w c.k. Gimnazjum św. Anny. Saloni miał troje dzieci: córkę Helenę urodzoną w 1889 r. w Hucie Komorowskiej k. Kolbuszowej (zginęła później w obozie w Ravensbrück) i synów - Tadeusza, urodzonego w Hucie Komorowskiej w 1890 r. (zmarł w Johannesburgu w 1961 r.) oraz Bronisława (urodzonego w Kolbuszowej w 1893 r.), który podejmował również prace polu techniki lotniczej.
Już na emeryturze Saloni jeszcze przez kilkanaście lat uczył w szkołach prywatnych, działał w Towarzystwie Rolniczym, pełnił tam nawet funkcję sekretarza zarządu okręgowego.
Zmarł 1.04.1935 r., pochowany został na cmentarzu Salwatorskim.
Konstrukcje:Saloni sterowiec, początek XX wieku, projekt sterowca pionierskiego.
Źródło:
[1] Januszewski S. "Sterowce polskie przełomu XIX i XX wieku". Skrzydlata Polska nr 48/1979.[2] Januszewski S. "Pionierzy. Polscy pionierzy lotnictwa 1647- 1918. Tom 1". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2017.
[3] Januszewski S. "Wynalazki lotnicze Polaków 1836- 1918". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2013.