Włodzimierz Mazurkiewicz urodził się w 1875 r. w Druskiennikach. Ukończył V Gimnazjum Rządowe w Warszawie. Studia politech­niczne odbył w Grazu. Życie miał bardzo burzliwe: pracował jako inżynier na Kaukazie, bu­dował kanały w Brazylii, prze­prowadzał połączenia kolejowe w Paranie. Był poszukiwaczem złota w holenderskiej Gujanie, dłuższy czas mieszkał w Amery­ce Północnej, gdzie prowadził wśród polskich robotników dzia­łalność oświatową. Brał żywy udział w rozwijającym się tam wśród Polonii amerykańskiej ru­chu kultury fizycznej i sportu.

W 1909 r. wyjechał do Fran­cji, gdzie zainteresował się lot­nictwem. W roku następnym uzyskał dyplom pilota samolo­towego; należał więc do słynnej grupy seniorów lotnictwa różnych narodowości, zwanych "Les Vieilles Tiges" (stare łodygi). W lipcu 1910 r. brał udział (pod pseudonimem "Constantin") w zawodach lotniczych w Reims. Startował na samolo­cie typu Paulhan i uległ wówczas ciężkiemu wypadkowi.

W 1912 r. walczył jako pilot po stronie Bułgarii w wojnie bułgarsko-tureckiej. W styczniu 1914 r. wyjechał do Chin, gdzie został pierwszym instruktorem pilotażu w tamtejszej armii. Od­znaczono go orderem "Złotego Kłosa" za zasługi lotnicze w Chinach. Po wybuchu I wojny światowej służył- jako oby­watel rosyjski- w armii car­skiej.

W 1918 r. Mazurkiewicz po­wrócił do kraju. Sterane zdrowie nie pozwoliło mu na czynne branie udziału w lataniu. Ogra­niczył się więc do działalności propagandowej lotnictwa. Był jednym z inicjatorów powołania do życia masowej organizacji Ligi Obrony Powietrznej Państwa (LOPP). Dla zdobycia do­świadczeń w tym zakresie był wysyłany do Anglii, Szwecji i Norwegii.

Ostatnie lata spędził w Drui, gdzie był nauczycielem matema­tyki w gimnazjum im. Stefana Batorego. Zmarł w maju 1927 r. w Wilnie i został tam pochowa­ny.