Lotnię wyczynową "Vega  MX" skonstruował i zbudował Paweł Wierzbowski w firmie Vega Drachenbau Pawel Wierzbowski w 1988 r. Stała się hitem na rynku lotniowym w Europie. Swoimi osiągami odlatywała od najlepszych konstrukcji, co doprowadziło nawet do kopiowania jej przez konkurencję! Jak np. firmę La Mouette, wtedy największego producenta lotni na świecie. Jednak lotnia ta nie dorównywała oryginałowi i szybka znikła z rynku.

Lotnia "Vega MX" w porównaniu ze swą poprzedniczką "Vega 16" miał mniejszą powierzchnię i zdecydowanie większe wydłużenie. Już jej sama smukła sylwetka wywoływała zachwyt u pilotów. A jej osiągi nie miały odpowiednika na rynku. Wyznaczyła drogę rozwoju lotni w tamtym czasie i "Vega MX" królowała na startowiskach lotniowych Europy.

W 1990 r. podczas Mistrzostw Europy Manfred Ruhmer, pilot fabryczny firmie Vega Drachenbau stoczył pasjonujący bój z Johnem Pendry, który dominował na wszystkich zawodach. To był przełomowy moment, który wypromował "Vegę MX" na cały świat. Kolejne lata to dominacja "Vegi MX" w Austrii i Europie. Niestety w tym czasie na rynek zaczęły wkraczać paralotnie, które skutecznie wypierały lotnie.

W lotni zostało zainstalowane rewolucyjne rozwiązanie likwidujące automatycznie luźne boczne linki podczas startu ze zluzowanym VG. Tzw. VG- Kompensator powodował, że wraz z luzowaniem VG maszt wysuwał się do góry i automatycznie wybierał powstający luz na dolnym olinowaniu. Prawie napięte linki podczas startu dawały komfort pilotowi, szczególnie przy wiejącym wietrze.

"Vega MX" promowała się także sama… Paweł Wierzbowski tak wspomina: "Film z tego wydarzenia nagrała telewizja austriacka. A była to gratka dla telewizji. Bo brak warunków i długie oczekiwania na start zawodników powoli zniecierpliwiło już ekipę TV. Lotnie przed startem do konkurencji stały na starcie, na dosyć stromym zboczu. Ponieważ było prawie bezwietrznie, więc lotnie stały nosami do przodu i do góry. Nagle głośna wrzawa zwróciła moją uwagę, spojrzałem w bok i ujrzałem MX-a szybującego kilka metrów nad zboczem.
Właściciel lotni Peter wrzeszczał zrozpaczony, a MX zaczął zataczać piękne kręgi w lekkiej termice, której podmuch chyba go wystartował. Majestatycznie centrował komin i po kilku minutach miał już ok. 200 metrów przewyższenia! Chyba dodatkowo unosiła go owacja wszystkich pilotów. Na wysokości szczytu naszej góry / startowiska wyszedł z noszenia i zniknął za granią. Peter i kilku pilotów pobiegło w kierunku grani. Po pół godzinie wrócili niosąc tryumfalnie na ramionach nienaruszonego MX-a! Wylądował sobie miękko na sterownicy na zboczu, na zawietrznej! Owacje nie miały końca, było wesoło.
Naturalnie natychmiast musiałem przeprowadzić check lotni, ale nie miała najmniejszych uszkodzeń. Peter spokojnie latał na nim przez całe zawody. Ekipa TV po nagraniu tego materiału zwinęła się natychmiast i tyle ich było widać. A wieczorem w głównym wydaniu dziennika TV, a potem we wszystkich programach, także zagranicznych stacji przez kilka dni królował MX… Telefon urywał się od gratulacji, szczególnie pilotów latających na "Vegach".
Jak było to możliwe? Na środku speedbara były zamocowane instrumenty. To chyba one wyważyły lotnię i umożliwiły taki samodzielny lot. To była na pewno najlepsza reklama mojej lotni i firmy. Do tego najtańsza, bo mnie nic nie kosztowała!"

W pewnym momencie na dostawę "Vegi MX" trzeba było czekać prawie rok. Po prostu produkcja nie nadążała za zapotrzebowaniem. Wykonanie pokrycia zajmowało ok. 60 roboczogodzin. Po przeszkoleniu załogi ze szwalni Zakład Produkcji Lotni Spółki "Penetrator" z Krakowa, uruchomiono szycie żagli w Polsce. To dało możliwość zwiększenia produkcji do ponad 200 lotni rocznie.

Lotnia produkowana była w wersjach "Vega MX", "Vega MX I", "Vega MX II", "Vega MX IIMR", "Vega MX III". Na bzie lotni "Vega MX" zostało opracowane skrzydło do motolotni "Vega MX-TR".

Konstrukcja.
Kąt wierzchołkowy- 129- 133^o.

Pokrycie dwustronne (85 %).

Dane techniczne "Vega MX II" (wg [3]):
Rozpiętość- 10,5 m, powierzchnia nośna- 13,8 m², długość lotni po złożeniu- 5,9 m lub 3,8 m.
Masa lotni- 32 kg, masa pilota- 60- 110 kg, optymalna masa pilota- 60- 85 kg.
Prędkość max- 100 km/h, prędkość ekonomiczna- 48- 58 km/h.