W 1946 r. konstruktorzy fińscy z politechniki w Helsinkach zbudowali szybowiec PIK-5 o skrzydle, z hamulcami aerodynamicznymi, zbliżonym do skrzydła szybowca WWS-1 "Salamandra", o cięciwie zmniejszonej do 1,35 m, o powierzchni o 2 m² mniejszej, co dało większe jego wydłużenie i pozwoliło na osiągnięcie doskonałości rzędu 18. Miał on jednobelkowy tył kadłuba i krytą kabinkę.

Szybowiec był budowany w wersjach PIK-5a, PIK-5b i PIK-5c. Pierwsze szybowce miały tylko płozę, ostatnie otrzymały ponadto kółko. Wyprodukowano 27 egz. Były one używane w Finlandii i Szwecji. Obecnie dwa szybowce PIK-5b się w zbiorach muzeum Helsinki-Vantaa oraz w muzeum Keski-Souomen w Jyväskylä, natomiast jeden PIK-5c w zbiorach Karhulan Ilmailukerhon lentomuseo.

W Polsce.

W konstrukcji płata szybowca PIK-5 zostały wykorzystane rozwiązania konstrukcyjne zastosowane w polskim szybowcu WWS-1 "Salamandra".

Dane techniczne PIK-5 (wg [1]):
Rozpiętość- 12,4 m, długość- 6,4 m, wysokość- 1,7 m, powierzchnia nośna- 14,7 m².
Masa własna-123 kg, masa użyteczna- 87 kg, masa całkowita-210 kg.
Prędkość max- 180 km/h, prędkość minimalna- 45 km/h, doskonałość przy prędkości 65 km/h- 18, opadanie minimalne- 0,85 m/s.