W dniu 12.10.1935 r. Władysław Hoła (zamieszkały w miejscowości Bachowice) i Józef Bochenek (zamieszkały w miejscowości Monowice) zgłosili do opatentowania projekt samolotu, który mógł startować pionowo w górę z nierównego terenu i na takim terenie lądować. Ochrona patentowa została udzielona 18.03.1937 r.

Samolot miał składać się z dwóch ruchomych płatów, których płaszczyzny nośne podczas startu ustawiane były pod kątem 33° do poziomu. Pod płaty miały być tłoczone strumienie powietrza wytwarzane przez dwa śmigła. Jedne śmigło miało być stałe, drugie zaś ruchome. Obydwa śmigła miały tłoczyć jednocześnie powietrze na powierzchnie nośne płatów samolotu. Ramiona śmigła ruchomego mogły być tak ustawione, aby ich stopień oddziaływania wynosił zero lub mogły być ustawione podobnie jak ramiona śmigła stałego. Ramiona śmigła ruchomego mogły być przestawiane zarówno w czasie lotu, jak i podczas postoju samolotu.

Samolot miał posiadać zarówno skrzydła stałe, zapobiegające kołysaniu się samolotu oraz skrzydła przechylne, które podczas startu miały być nachylone pod kątem 33° do poziomu, a podczas lotu- ustawione poziomo.
Obydwa śmigła samolotu miały być osadzone na końcach wspólnego wału, przy czym ramiona śmigła ruchomego miały być nastawne umożliwiając zmianę nastawienia skoku śmigła.

W chwili startu samolotu ruchome skrzydła miały być ustawione pod kątem 33° względem osi wału napędzającego oba śmigła. W takim układzie śmigła miały tłoczyć powietrze pod płaty samolotu. Prąd powietrza, wywierając ciśnienie na te płaty miał podnieść samolot do góry. Z chwilą gdy samolot miał osiągnąć odpowiednią wysokość, ruchome płaty miały być ustawione poziomo za pomocą specjalnego urządzenia nastawczego. Ramiona tylnego, ruchomego śmigła, miały być ustawione tak samo jak ramiona śmigła przedniego (stałego). Wówczas samolot miał lecieć poziomo.
Podczas lądowania ustawienie ramion śmigła ruchomego i ruchomych płatów miało odbywać się w odwrotnym kierunku.

Brak informacji o próbach realizacji projektu.