Szybowiec  Slingsby T.50 "Skylark-4" został opracowany na początku lat 1960- tych w firmie Slingsby Sailplanes Ltd. Stanowi rozwinię­cie dobrze znanego angielskiego szybowca wyczynowego Slingsby T.43 "Skylark 3". Prototyp wykonał pierwszy lot w lu­tym 1961 r. Od poprzednika różni się on nową konstrukcją kadłuba oraz zmienionym kształtem zewnętrznych części skrzydeł i lotek. Lepsze (w porównaniu ze "Skylark-3") były rów­nież osiągi nowego szybowca, w szczególności w zakresie wysokich prędkości lotu. Własności lotne szybowca "Skylark-4" były bardzo dobre i zapewniały łatwy pilotaż. Był on dopuszczany do akrobacji podstawowej.

Głównym tworzywem konstrukcyjnym szybowca jest drewno; w dziobowej części kadłuba i w przejściach użyto laminatów z włókna szklanego. W szybowcu zmieniono technologię wykonania osłony kabiny, uzyskując w wyniku doskonalą widoczność przy korzystnym kształcie aerodyna­micznym i to mimo zastosowania nierozwijalnej powierzchni kopuły.

Łącznie zbudowano 65 szybowców tego typu, z tego 62 egz. w firmie Slingsby, dalsze 3 zostały zmontowane przez Freda Dunn w Nowej Zelandii z dostarczonych zestawów. Firma Slingsby wyeksportowała 19 szybowców.

Na szybowcu tym na Szybowcowych Mistrzostwach Świata w Junin (Argentyna, 1963 r.) star­towali reprezentanci Wielkiej Brytanii (zajmując miejsca od 8 do 11) i Holandii. W czasie następnych Mistrzostwach Świata w South Cerney (Wielka Brytania, 1965 r.) pojedynczy "Skylark-4" zajął 9 miejsce. W 2010 r. w eksploatacji znajdowało się ok. 30 szybowców.

W Polsce.

W 1963 r. Klub Szybowcowy Stowarzyszenia Lotników Polskich w Wielkiej Brytanii w Lasham zakupił szybowiec Slingsby "Skylark 4F", który otrzymał nazwę własną "Dywizjon 303" dla uczczenia sławnego dywizjonu myśliwskiego.

W latach 1954- 1963 Sławomir Makaruk pracował jako pilot doświadczalny w Zakładzie Badań w Locie Instytutu Lotnictwa. Przeprowadził wówczas próby 27 typów szybowców, m.in. zagranicznych: Antonow A-9, Koser- Hrovat KB-1 "Triglav", Cijan (Ikarus) BC-6 "Kobac", Cijan-Obad (Ikarus / Letov) "Orao IIC", 20.Maj "Ilindenka", Ikarus "Meteor 56", Slingsby "Skylark" (nie posiadam informacji o którą dokładnie wersję chodzi), Lommatzsch Lom-58 "Libelle Standard", KAI-12 "Primorec", Let L-13 "Blanik", FVA-10b "Rheinland".

Konstrukcja.
Jednomiejscowy górnopłat o konstrukcji drewnianej z zastosowaniem laminatów z włókna szklanego.
Skrzydło o konstrukcji drewnianej. Zastosowano następujące profile: na­sada- NACA 63-3-620, środek-  NACA 63-3-620, koniec-  NACA-6415, wznios skrzydła- 2°. Skrzydła wyposażane zostały lotki i klasyczne hamulce aerodynamiczne pozwalają­ce na pionowe nurkowanie bez przekroczenia max. dopuszczalnej prędkości lotu.
Kadłub o konstrukcji drewnianej. W dziobowej części kadłuba i w przejściach użyto laminatów z włókna szklanego. Kabina zakryta.
Podwozie jednotorowe w postaci kola wciąganego lub stałego (zależnie od zamówienia) oraz płozy ogonowej.

Dane techniczne T.50 "Skylark-4" (wg [4]):
Rozpiętość- 18,2 m, długość- 7,6 m, powierzchnia nośna- 16,1 m².
Masa własna- 253 kg, masa całko­wita max- 376 kg.
Prędkość dopuszczalna w podmuchach- 132 km/h, prędkość holowania max- 132 km/h, prędkość przeciągnięcia- 60 km/h, doskonałość max- 36, opadanie minimalne- 0,53 m/s przy prędkości 69 km/h, opadanie- 0,58 m/s przy prędkości-  76 km/h, opadanie- 0,87 m/s przy prędkości - 100 km/h, opadanie- 1,5 m/s przy prędkości- 130 km/h, opadanie 3,0 m/s przy prędkości- 170 km h.