Na początku 1935 r. firmy Junkers Flugzeug und Motorenwerke A.G., Focke-Wulf, Messerschmitt i Henschel otrzymały założenia projektowe, opracowane przez Technisches Amt RLM, dotyczące szybkiego samolotu bombowego: załoga- 3 osoby, uzbrojenie obronne- 1 ruchomy, strzelający do tyłu karabin maszynowy MG 15, udźwig bomb- nie mniejszy niż 600-700 kg, a prędkość max- min. 480 km/h. W firmie Junkers projekt samolotu opracowali konstruktorzy Alfred Gassner i W.H. Evers. Prace rozpoczęto 15.01.1936 r. Początkowo opracowano dwa projekty: Junkers Ju-85, który posiadał podwójny statecznik pionowy oraz Junkers Ju-88 z pojedynczym usterzeniem pionowym. W maju 1936 r. wybrano do realizacji projekt Ju-88. Pierwszy prototyp Ju-88 V1, napędzany silnikami Daimler-Benz DB 600Aa, oblatany został 21.12.1936 r. Rozbił się podczas jednego z pierwszych lotów. Drugi prototyp Ju-88 V2 oblatano 10.04.1936 r. W dniu 13.09.1937 r. oblatany został trzeci prototyp Ju-88 V3 wyposażony w silniki rzędowe Junkers Jumo 211A. Próby w locie wykazały, że trzeci prototyp posiada doskonałe osiąg przewyższające nawet wymagania stawiane przez Technisches Amt. Maszyna osiągnęła prędkość max 520 km/h, a prędkość przelotowa dochodziła do 500 km/h. RLM zamówiło trzy dalsze prototypy, nie porównując nawet osiągów Ju-88 z jego potencjalnymi konkurentami: Henschl Hs-127 i Messerschmittem Bf-162.

Prototyp Ju-88 V4 oblatany 2.02.1938 r. Posiadał on typowy dla późniejszych seryjnych Ju-88 przód kadłuba tzw. Gefechtskopf, czyli głowicę bojową. Prototyp Ju-88 V5, oblatany 13.04.1938 r., otrzymał napęd złożony z dwóch silników Junkers Jumo 211B-1 o mocy startowej 884 kW (1200 KM). W marcu 1939 r. samolot ten ustanowił rekord prędkości lotu na dystansie 1000 km z ładunkiem 2000 kg, osiągając prędkość 517 km/h. 30.06. 1939 r. (wg [4]- w lipcu) ustanowił kolejny rekord- z ładunkiem 2000 kg na dystansie 2000 km, osiągając prędkość 500 km/h. Prototyp Ju-88 V6, napędzany silnikami Junkers Jumo 211 B-1, miał stanowić wzorzec dla pierwszej planowanej wersji wielkoseryjnej Ju-88A. Prototyp Ju-88V7 był początkowo identyczny ze swoim poprzednikiem, następnie, poprzez wymianę oszklonego przodu kadłuba na pełny z uzbrojeniem złożonym z 2 działek MG FF kal. 20 mm i dwóch karabinów maszynowych MG 17 kal. 7,92 mm, używano go jako prototypu wersji myśliwskiej Junkers Ju-88C. Prototypy Ju-88 V8 i V9 otrzymały podskrzydłowe hamulce aerodynamiczne lotu nurkowego. 3.02.1939 r. oblatano prototyp Ju-88 V10- wzorzec przedprodukcyjnej wersji Ju-38A-0.

Na początku 1938 r. RLM zamówiła 28 samolotów wersji przedprodukcyjnej Ju-88A-0 i 50 egz. (później dalsze 100 egz.) Ju-88A-1. W produkcji wielkoseryjnej wzięło udział kilka zakładów firmy Junkers. Wkrótce do programu produkcji przystąpiły na podstawie licytacji również firmy: Arado, Heinkel, Henschel, Dornier, AEG, ATG, Siebel i Volkswagen. Samolot był produkowany w wielu wersjach i wariantach:
- Ju-88A-0- wersja przedprodukcyjna, produkowana od marca 1939 r.,
- Ju-88A-1- wersja seryjna. Posiadała możliwość montowania dodatkowych zbiorników z paliwem oraz powiększono zabierany ładunek bombowy. W czasie eksploatacji wzmocniono uzbrojenie obronne,
- Ju-88A-2- napędzane były silnikami Jumo 211G. Skrzydła zmodyfikowano, przystosowując je do podwieszania silników rakietowych Walter Rb 202, służących do skracania drogi startowej. Po starcie silniki były odrzucane i lądowały na spadochronach,
- Ju-88A-3- treningowa wersja Ju-88A-1, jej prototypem był Ju-88V16,
- Ju-88A-5- na początku 1940 r. rozpoczęto przygotowania do produkcji wersji Ju-88 A-4, napędzanej silnikami Junkers Jumo 211 F lub 211 J. Usterki silników zmusiły RLM do zamówienia wersji przejściowej Ju-88A-5 (prototyp Ju-88 V14). Samolot posiadał kadłub wersji A-1, silniki Junkers Jumo 211 G-1 i skrzydła o większej rozpiętości wersji A-4, pod płatem można było montować dodatkowe wyrzutniki bombowe. Samoloty posiadały radiowe urządzenia identyfikacyjne FuG 25a. Wszedł na uzbrojenie na przełomie lipca i sierpnia 1940 r. Na tę wersję przebudowano wiele samolotów wersji Ju-88 A-1,
- Ju-88A-6- wariant samolotu Ju-88A-5 wyposażony w urządzenie do przecinania lin balonów zaporowych. Wariant Ju-88A-6/U przeznaczony był do operowania nad morzem, otrzymał urządzenie radarowe FuG 200 Hohentwiel, silniki Junkers Jumo 211J oraz dodatkowe odrzucane zbiorniki paliwa pod skrzydłami. Załoga została zredukowana do trzech osób,
- Ju-88A-7- wariant treningowy wersji Ju-88A-5 wyposażony w silniki Junkers Jumo 211 H-1 o mocy 882 kW (1200 KM) każdy,
- Ju-88A-4- najpopularniejsza wersja Ju-88A. Prototyp Ju-88 V21 oblatany pod koniec 1940 r. Pierwsze seryjne samoloty posiadały silniki Junkers Jumo 211F-1, kolejne Jumo 211J-1 o mocy 985 kW (1340 KM), wg [4]- o mocy 1029 kW (1400 KM). Wzmocnione zostało uzbrojenie obronne. Wersja posiadała następujące zestawy wyposażenia tzw. Rüstsätze:
- Rüstsätze A- po dziesięć wyrzutników bombowych umożliwiających podczepienie po jednej bombie 50 kilogramowej w każdej z obu komór bombowych,
- Rüstsätze B- dziesięć wyrzutników bombowych wyżej opisanego typu w tylnej komorze bombowej oraz dodatkowy zbiornik paliwa o pojemności 1220 dm3 (najczęściej stosowany wariant),
- Rüstsätze C- dodatkowe zbiorniki paliwa w komorach bombowych. Wyposażenie nawigacyjne uzupełniał radionamiernik Peilgerat EZ 6 oraz radiowysokościomierz FuG 101,
- Ju-88A-4 Torp- wersja torpedowa. Na początku 1942 r. rozpoczęto próby Ju-88 A-4 z zaczepami torpedowymi PVC. Ju-88A-4 Torp były niekiedy wyposażone w radary morskie FuG 200. W przednim stanowisku strzeleckim montowano w miejsce karabinów maszynowych działka Rheinmetall-Borsig MG FF kal. 20 mm. Używano torped LT5b kal. 533 mm. Samolotu Ju-88A-4 Torp używano do prób torped szybujących. Torpedy szybujące to klasyczne torpedy LT5b połączone z szybowcem Blohm & Voss L 10, co pozwalało na zrzut z dużego pułapu. Nad wodą odpadały skrzydła wraz z usterzeniem i torpeda kontynuowała bieg do celu,
- Ju-88A-8- oznaczenie samolotów wersji A-4 wyposażonych w urządzenia do cięcia lin balonów zaporowych,
- Ju-88A-9, Ju-88A-10 i Ju-88A-11- były tropikalnymi odpowiednikami samolotów Ju-88A-1/Trop, A-4/Trop i A-5/ Trop, które w odróżnieniu od tych ostatnich nie były przerabiane na wariant tropikalny w warsztatach polowych ale wychodziły z pełnym wyposażeniem tropikalnym już z linii montażowych,
- Ju-88A-12- treningowa wersja Ju-88A-4
- Ju-88A-13- wersja szturmowa. Od stycznia 1942 r. przebudowywano niewielką liczbę samolotów Ju-88A-4. Na zewnętrznych wyrzutnikach bombowych można było podwieszać zasobniki zawierające 2 kg bomby przeciwpiechotne SD 2. W zależności od masy przenoszonych bomb zasobniki te oznaczano AB 250, AB 500 lub AB 1000. Do podskrzydłowych wyrzutników ETC można było mocować również zasobniki uzbrojenia WB 81A lub B. WB 81A mieścił trzy zdwojone karabiny maszynowe MG 81Z kal. 7,92 mm,
- Ju-88A-14- wersja uzbrojona w działko MG FF kal. 20 mm i przeznaczona do wykonywania ataków szturmowych oraz nalotów na cele pływające,
- Ju-88A-15- prototyp (Ju-88 V60) wyposażony w dużą komorę bombową, nie podzieloną na dwie części, mogła pomieścić bomby o masie 3000 kg. Nie budowana seryjnie,
- Ju-88A-16- oznaczenie zarezerwowane dla szkolnego wariantu Ju-88A-15 (wg niektórych źródeł A-4),
- Ju-88A-17- wersja torpedowa bazująca na płatowcu Ju-88A-4 pozbawionym podkadłubowej gondoli. Niektóre samoloty otrzymały radar morski FuG 200 Hohentwiel,

Samoloty Junkers Ju-88A przeszły chrzest bojowy we wrześniu 1939 r. atakując na Morzu Północnym zgrupowanie okrętów brytyjskich. W dniu rozpoczęcia ataku na Danię i Norwegię- 9.04.1940 r. gotowych do działań było tylko 47 samolotów z KG 30 oraz eskadra 1.(F)/122. Zatopiły one niszczyciel HMS Gurkha i uszkodziły krążowniki HMS Devonshire, Glasgow i Southampton. W czasie ofensywy na Zachodzie Europy udział w walkach samolotów Ju-88 nie był zbyt duży. Główny ciężar prowadzenia działań bombowych wzięły na siebie jednostki wyposażone w samoloty Heinkel He-111. Masowy udział Ju-88 w II wojnie światowej rozpoczął się w Bitwie o Anglię. Największym sukcesem Ju-88 odniesionym w Bitwie o Anglię był nalot dwóch samolotów na lotnisko Brize Norton. W zbombardowanych hangarach uległo zniszczeniu 46 samolotów treningowych! Dodatkowo uszkodzonych zostało siedem samolotów treningowych i jedenaście myśliwców Hawker ”Hurricane”. Przez zimę 1940-1941 Ju-88 uczestniczyły w nalotach nocnych przeciwko celom położonym na Wyspach Brytyjskich. Od początku 1940 r. Ju-88 brały udział w nalotach na Maltę. Uczestniczyły następnie w nalotach na port w Pireusie (podczas kampanii greckiej), a później w akcjach przeciwko Tobrukowi. 11.05.1941 r., specjalizujący się w zwalczaniu jednostek pływających LG 1 zaatakował między Kretą a Tobrukiem cztery niszczyciele brytyjskie, z których trzy zostały zatopione. W kwietniu 1941 r. samoloty Ju-88 były używane podczas kampanii bałkańskiej w działaniach przeciwko Jugosławii i Grecji.

Większość jednostek wyposażonych w samoloty Ju-88 skoncentrowana została w czerwcu 1941 r. nad granicą ze Związkiem Radzieckim. W sumie było 523 samoloty Ju-88, z tego 430 gotowe do działań. W dniu 22.06.1941 r. głównymi celami tych samolotów były lotniska radzieckie. 22.07.1941 r. prawie 130 Ju-88 uczestniczyło w nalocie na Moskwę. Ju-88 udowodnił nad Rosją swoją przydatność przede wszystkim z powodu dużej żywotności i wysokiej prędkości lotu przewyższającej radzieckie myśliwce I-16 i I-153. Najbardziej znanym epizodem walk Ju-88 na wschodzie były ataki skierowane przeciwko arktycznym konwojom. Uczestniczyły też w akcjach skierowanych przeciwko żegludze alianckiej na Atlantyku. Większość jednostek Luftwaffe używających Ju-88A została w drugiej połowie 1944 r. rozwiązana lub przezbrojona na inne typy samolotów. W 1945 r. Ju-88A znajdowały się jeszcze na stanie niektórych dywizjonów lub eskadr należących do KG 26 i KG 66 oraz LG 1.

Od początku 1943 r. Ju-88 znalazły się również na wyposażeniu lotnictw innych państw:
- Finlandii- w marcu 1943 roku załogi z PLeLv 44 lotnictwa fińskiego przybyły do Niemiec, gdzie przejęły 23 (wg [4]- 24) Ju-88A-4. Do końca maja 1943 r. maszyny te znalazły się w Finlandii. Samoloty te uczestniczyły w walkach w Karelii, aż do zawarcia rozejmu w dniu 4.09.1944 r. a następnie walczyły z Niemcami zimą 1944/1945,
- Włochy- w pierwszych miesiącach 1943 r. również Regia Aeronautica otrzymała 52 samoloty Ju-88, w większości w wersji A-4, ale tez niewielką liczbę Junkers Ju-88D-1 (wg [4]- otrzymały 6 egz. Ju-88A-7 i 25 egz. Ju-88A-4). Samoloty te nie zdążyły jednak wejść do walki przed kapitulacją Włoch 8.09.1943 r.,
- Rumunia- otrzymała w 1943 r., początkowo kilkanaście Ju-88D-1, a następnie kilkadziesiąt Ju-88A-4. Również rumuńskie Ju-88 używane były następnie w walce przeciwko Niemcom. Do 1949 r. były używane do szkolenia, ostatnie wycofano na początku lat 1950-tych,
- Węgry- dywizjon szybkich bombowców 102./2 był użytkownikiem Ju-88A-4. Lotnictwo węgierskie używało również kilku myśliwców Ju-88C-6,
- Francja- przeciwko niemieckim jednostkom broniącym się we francuskich portach St. Nazaire i La Rochelle użyte zostały Ju-88A-4 wyprodukowane w zakładach SNCASE w Tuluzie. 22 takie samoloty znalazły się na wyposażeniu dywizjony bombowego GB 1/31 lotnictwa francuskiego współpracującego z Aliantami. Po wojnie zostały przekazane do szkoły lotniczej.

Już w 1936 r. rozpatrywano inny wariant oszklenia kabiny, który miał tworzyć zespoloną osłonę obejmującą cały przód kadłuba (kabiny tego typu zastosowano np. w samolotach Dornier Do-217K lub w Junkers Ju-188). Dla Luftwaffe było to jednak zbyt radykalne rozwiązanie i projekt oznaczony symbolem Ju-88B powędrował do archiwów. Jednak w początkach 1939 r. firma Junkers wróciła do niego ponownie oferując RLM wersję Ju-88B z kabiną zespoloną, kadłubem Ju-88A-1 oraz nowymi silnikami Junkers Jumo 213 o mocy startowej 1102 kW (1500 KM). Planowano produkcję trzech wariantów tej maszyny: trzymiejscowego wariantu bombowego i bombowca nurkującego, dwumiejscowego samolotu niszczycielskiego oraz samolotu rozpoznawczego dalekiego zasięgu. Luftwaffe nie wykazało większego zainteresowania ofertą. Junkers otrzymał jednak zamówienie na opracowanie prototypów i ewentualnie niewielkiej serii Ju-88B, ale jako samolotu czteromiejscowego z silnikami gwiazdowymi BMW 139. Prototyp Ju-88B V1 (lub Ju-88 V23), oblatany został 19.06.1940 r. Jego napęd stanowiły silniki gwiazdowe BMW 801MA o mocy startowej 1176 kW (1600 KM), które zastąpiły nieudane silniki BMW 139. Zamówiono tylko 10 egz. przedprodukcyjnych Ju-88B-0. Zbudowano też i oblatano prototypy wersji rozpoznawczej (Ju-88B V24) oraz myśliwskiej (Ju-88B V25) z zainstalowanym w nosie kadłuba uzbrojeniem strzeleckim złożonym z 3 karabinów maszynowych MG 17 kal. 7,92 mm i 1 działka MG 151 kal. 20 mm. Samoloty te miały być wzorcem dla seryjnych Ju-88B-2 (wariant rozpoznawczy) i Ju-88B-3 (wariant myśliwski). Większość z 10 ukończonych maszyn Ju-88B-0 przebudowano następnie na wariant rozpoznawczy. W tylnej komorze bombowej umieszczone zostały trzy kamery fotograficzne. Uzbrojenie obronne składało się z 3 ruchomych zdwojonych karabinów maszynowych MG 81Z kal. 7,92 mm. Prędkość max dochodziła do 540 km/h, pułap praktyczny- 9400 m a zasięg- 2850 km. Samoloty te służyły m.in. do lotów rozpoznawczych nad terytorium ZSRR wczesną wiosną 1941 r.

W Polsce.

W latach okupacji hitlerowskiej zakłady Flugzeugwerke G.m.b.H Graudenz (Grudziądz) prowadziły montaż samolotów Messerschmitt Bf-109 i Ju-88 (ok. 40 egz. miesięcz­nie).

W październiku 1943 r. skierowano do specjalnej jednostki RAF, noszącej nazwę 1426 Eskadra Samolotów Nieprzyjacielskich- Nr 1426 Enemy Aircraft Flight (EAC) stacjonującej w miejscowości Collyweston położonej niedaleko Londynu, grupę polskich lotników składającą się z: 3 pilotów, 3 nawigatorów, 2 strzelców pokładowych (techników uzbrojenia) i oficera technicznego. Celem szkolenia było zapoznanie z typami najczęściej spotykanych samolotów Luftwaffe. Dowódcą grupy był ppłk pil. Jan Biały. Polacy wykonywali tam loty m.in. na samolocie bombowym Junkers Ju-88A nr RAF HM509.

W kwietniu 1944 r. grupa ppłk. Białego, licząca 8 osób, została przerzucona drogą powietrzną w dwóch partiach do kraju z zadaniem polegającym m.in. na wyszkoleniu i przygotowaniu żołnierzy przeznaczonych do ewentualnego przejęcia zdobycznego sprzętu niemieckiego na lotnisku po przechwyceniu obiektów przez Armię Krajową w planowanym powszechnym powstaniu. Samoloty zdobyczne zamierzano szybko uruchomić i wykorzystać w działaniach przeciw okupantowi. Lotniska miały być natomiast przystosowane do lądowania samolotów alianckich z zaopatrzeniem bojowym dla powstańców. Późniejszy przebieg wypadków zniweczył zamiar.

Konstrukcja Ju-88A-5 (wg [4]):
Dolnopłat o konstrukcji metalowej. Załoga- 4 osoby.
Płat dwudzielny, dwudźwigarowy o obrysie trapezowym z zaokrąglonymi końcówkami. Strukturę płata utrzymywały dwa dźwigary główne, a także dźwigarek rozpórkowy i pomocniczy w nosku krawędzi natarcia oraz dźwigarek tylny przy krawędzi spływu. Pokrycie z gładkiej blachy duralowej. W dolnej części płata znajdowały się hamulce aerodynamiczne lotu nurkowego. Płat wyposażony był w lotki szczelinowe o konstrukcji metalowej kryte początkowo płótnem, później gładką blachą duralową oraz klapy szczelinowe o konstrukcji metalowej kryte gładką blachą duralową.
Kadłub stanowił duralową konstrukcję półskorupową o przekroju trapezowym. Pokrycie stanowiła gładka blacha duralowa. Kabiny zakryte.
Usterzenie o konstrukcji całkowicie metalowej kryte gładką blachą duralową na całej powierzchni. Usterzenie poziome wolnonośne o o obrysie trapezowym z zaokrąglonymi końcówkami, dwudźwigarowe. Usterzenie pionowe pojedyncze.
Podwozie klasyczne chowane w locie.

Uzbrojenie:
- Ju-88A-0- 3 ruchome karabiny maszynowe Rheinmetall-Borsig MG 15 kal. 7,92 mm umieszczone w stanowiskach strzeleckich: pod kadłubem, z tyłu kabiny pilota i z przodu kabiny pilota. Udźwig bomb- 1000 kg,
- Ju-88A-1- początkowo 3 ruchome karabiny maszynowe Rheinmetall-Borsig MG 15 kal. 7,92 mm umieszczone w stanowiskach strzeleckich: pod kadłubem, z tyłu kabiny pilota i z przodu kabiny pilota. Później obok MG 15 z prawej strony szyby czołowej kabiny pilota montowano dodatkowy MG 15 umieszczony z przodu kabiny nawigatora-bombardiera, potem uzbrojenie powiększono o dwa dodatkowe MG 15 strzelające na boki kabiny. Następnie zastąpiono pojedyncze stanowisko strzeleckie podwójnym z dwoma MG 15. Uzbrojenie wzrosło z 3 do 5-8 karabinów maszynowych MG 15. Udźwig bomb- 2400 kg,
- Ju-88A-4- 1 karabin maszynowy MG 81J kal. 7,92 mm lub najcięższy karabin maszynowy MG 131 kal. 13 mm w przednim stanowisku strzeleckim, 2 karabiny maszynowe MG 81J kal. 7,92 mm umieszczone w tylnej części owiewki, zdwojony karabin maszynowy MG 81Z lub najcięższy karabin maszynowy MG 131 kal. 13 mm w tylnej części gondoli podkadłubowej. Udźwig bomb- 3500 (wg [4]- 2400-3600) kg,
- Ju-88A-5- 5 karabinów maszynowych MG 81 kal. 7,92 mm plus ewentualnie karabin maszynowy MG 131 kal. 13 mm. Udźwig bomb- 2500 kg,
- Ju-88B-0- 3 karabiny maszynowe MG 81Z kal. 7,92 mm. Udźwig bomb- 2500 kg,
Zobacz również historia rozwoju konstrukcji.

Wyposażenie: instalacja hydrauliczna, instalacja elektryczna, instalacja tlenowa.
Wyposażenie radiowe:
- Ju-88A-1, A-4, A-5, B-0- FuG-16, FuG-25.
Zobacz również- historia rozwoju konstrukcji.

Napęd- 2 silniki:
- Ju-88 V1, Ju-88 V2- rzędowe Daimler-Benz DB 600Aa o mocy startowej 1000 KM (735 kW) każdy,
- Ju-88 V3- rzędowe Junkers Jumo 211A o mocy startowej 735 kW (1000 KM) każdy, wg [4]- o mocy 891 kW (1210 KM),
- Ju-88 V5, Ju-88A-0- rzędowe Junkers Jumo 211B-1 o mocy startowej 884 kW (1200 KM) każdy,
- Ju-88A-1- rzędowe Junkers Jumo 211B-1 o mocy startowej 884 kW (1200 KM)- wg [4] o mocy 865 kW (1175 KM) każdy lub Junkers Jumo 211G-1 o mocy 884 kW (1200 KM) każdy,
- Ju-88A-4, C-6- rzędowe Junkers Jumo 211J-1 lub J-2 o mocy startowej 1038 kW (1410 KM) każdy,
- Ju-88A-5- rzędowe Junkers Jumo 211G-1 o mocy startowej 884 kW (1200 KM) każdy,
- Ju-88B-0- gwiazdowe BMW 801MA o mocy startowej 1148 kW (1560 KM) każdy.
Zobacz również- historia rozwoju konstrukcji.

Dane techniczne (wg [4]):

Inne wersje:
Junkers Ju-88C