Rakieta nośna Kosmos opra­cowana została w latach 1958-1962 w ZSRR w oparciu o rakietę balistyczną średniego zasięgu R-12. Powstały wersje: Kosmos 63S1 (1961 r.)., Kosmos 63S1M (1965 r.) i Kosmos 11K63 (1966 r.).

Służy ona do umiesz­czania na orbitach okołoziem­skich badawczo-naukowych sa­telitów typu Kosmos. Start pierwszego satelity Kosmos-1 odbył się 1.03.1962 r. Do 1977 r. umieszczono na orbitach ok. tysiąca satelitów z programu Kosmos.

Po nich nazwę Kosmos otrzymały rakiety budowane w oparciu o R-14. Były to, chronologicznie: Kosmos 65S3 (1964 r.), Kosmos 11K65 (1966 r.), Kosmos 11K65M (1967 r.), Kosmos 65MP (1973 r.).

W Polsce.

Między­narodowy program badania przestrzeni kosmicznej Interkosmos realizowany przez kraje RWPG, w tym i Polskę, posługiwał się tą samą rakietą nośną. Rakiety wykorzystywane w programie Interkosmos otrzymały nazwę Interkosmos.

Konstrukcja.
Dwustopniowa rakieta nośna.

Pierw­szy stopień wyposażony w czterokomorowy silnik RD-214 o ciągu 73 000 kG, którego paliwem jest nafta, a utleniaczem kwas azotowy. Sterowanie odbywa się za pomocą czterech sterów gazo­wych, umieszczonych w strumieniach gazów wylotowych z dysz.
Drugi stopień napędzany jednokomorowym silnikiem RD-119 o ciągu 11 000 kG na paliwo ciekłe- niesymetryczną dwumetylohydrazynę, a utleniaczem jest ciekły tlen.

Satelita umieszczony jest na szczycie rakiety na stalowej ramie, osłonięty stożkową osłoną. Oddzielenie satelity odbywa się za pomocą ładunków pirotech­nicznych.