Fakt uzyskania obiecujących osiągów podczas prób z lotnią "Skakanka" doprowadził do zbudowania następnego miękkopłata sprężystego o nazwie "Junior". Został zbudowany w połowie ok. 1973-1974 r. Konstruktor Tadeusz Dobrociński chciał zdobyć niezbędne doświadczenia przed podjęciem budowy kolejnej, większej wersji miękkopłata.

"Junior" zbudowany został w układzie sprężystym, pokryty został przezroczystą folią. Poza rozpiętością różnił się wy­miarowo od lotni "Skakanka". Przypominał schematem konstrukcyjnym swą poprzedniczkę, jednak zbudowany został z listew sosnowych.

Następnymi zabudowanymi miękkopłatami sprężystymi były lotnie "Senior" i "Archeopteryx- 1".

Konstrukcja.
Płatowiec zbu­dowany z listew sosnowych klejonych z 3 warstw i obrobionych na przekrój okrągły. Tyczki łączone były ze sobą duralowymi odcinkami rur i usztywnio­ne linkami stalowymi. Płatowiec składał się z płata i usterzenia pionowego (umieszczonego pod tylną częścią płata).
Pokrycie z folii poliestrowej.

Dane techniczne "Junior" (wg [1]):
Rozpiętość- 9,0 m, długość- 4,2 m, wysokość- 1,98 m, powierzchnia nośna- 18,0 m².
Masa własna- 11 kg, masa całkowita- 80 kg.
Zakres prędkości użytkowych- 18-30 km/h, doskonałość- ok. 8,5.