Tadeusz Dobrociński na bazie konstrukcji dwupłata "Malec" zaprojektował samolot "Ortolan", tym razem w układzie wolnonośnego dolnopłata. Samolot ma wiele wspólnych cech ze swym poprzednikiem Przy  opracowywaniu "Ortolana" wykorzystano m. in. Prawie gotowy kadłub samolotu "Malec". W związku z innym układem płatowca (dwu­płat- dolnopłat) kadłub ten uległ przebudowie. Zmieniono również konstrukcję usterzenia poziomego i pionowego. Usterzenie poziome dodatkowo otrzymało zastrzał z pojedynczej rury kroplowej. Podwozie zaprojektowano jako jednokołowe, amortyzowane sznurami gumowymi. Samolot miał być wyposażony w silnik Steyer-Puch 700, Trabant-601 lub silnik zbudowany przez inż. A. Kolaka.

W związku ze zbyt dużą masą silnika Steyer-Puch w stosunku do jego mocy oraz aby można było zastosować silnik Trabant o nieco mniejszej mocy- przebudowano pierwszą wersję "Ortolona", zwiększając nieco jego wymiary. W ten sposób powstała wersja "Ortolan 2". Kadłub został wydłużony o 1 m przez wstawienie w partii zakabinowej odpowiedniego segmentu. Kabina pilota zakryta z odsuwaną osłoną z jednego arkusza pleksi. Wiatrochron był stały. Zwiększono również powierzchnię usterzenia poziomego i pionowego. Skrzydło o konstrukcji jak w pierwszej wersji, ale o rozpiętości zwiększonej o 2 m. Podwozie jednokołowe, amortyzowane pneumatykiem i sznurami gumowymi.

Na początku 1975 r. gotowy był kadłub, usterzenie, skrzydła, w trakcie montażu zaś łoże silnika i podwozie. Oblot samolotu przewidywany był latem 1975 r.

Konstrukcja.
Jednomiejscowy dolnopłat o konstrukcji drewnianej.
Skrzydło drewniane, dwudźwigarowe z pracującym kesonem, kryte płótnem. Wyposażone w klapy i lotki.
Kadłub samolotu wręgowo- podłużnicowy kryty całko­wicie sklejka, a w przedniej części (do kabi­ny)- blachą duralową. Kabina odkryta ("Ortolan") lub zakryta ("Ortolan 2").
Usterzenie w układzie klasycznym. Konstrukcja drewniana, statecznik kryty sklejką, ster- płótnem. Usterzenie poziome podparte zastrzałem.
Podwozie stałe, jednotorowe złożone z pojedynczego koła głównego oraz płozy ogonowej z duralu ze stopką stalową.

Wyposażenie- podstawowe przyrządy pokładowe.

Silnik:
- "Ortolan"- przywidywano zastosowanie jednego z silników: Steyer-Puch 700, Trabant-601 lub silnik inż. A. Kolaka,
- "Ortolan 2"- Trabant-601.

Dane techniczne "Ortolan" (wg [1]):
Rozpiętość- 6,2 m, długość- 4,0 m, wysokość- 1,2 m, powierzchnia nośna- 7,2 m².
Masa własna- 107 kg, masa całkowita- 210 kg.
Osiągi obliczeniowe: prędkość max- 143 km/h, prędkość przelotowa- 105 km/h, prędkość lądowania- 75 km/h, prędkość lądowania z klapami- 65 km/h, prędkość minimalna- 73 km/h, prędkość minimalna z klapami- 62 km/h, wznoszenie- 3,5 m/s, pułap- 2500 m, zasięg- 300 km.

Dane techniczne "Ortolan 2" (wg [1]):
Rozpiętość- 8,0 m, długość- 5,0 m, wysokość- 1,25 m, powierzchnia nośna- 8,55 m².
Masa własna- 121 kg, masa całkowita- 220 kg.
Osiągi obliczeniowe: prędkość max- 131 km/h, prędkość przelotowa- 106 km/h, prędkość lądowania- 70 km/h, prędkość lądowania z klapami- 58 km/h, prędkość minimalna- 68 km/h, prędkość minimalna z klapami- 56 km/h, wznoszenie- 3,8 m/s, pułap- 3000 m.