W 1971 r. oraz na początku 1972 r. Tadeusz Dobrociński wraz z grupą konstruktorów amatorów zbudował lotnię "Sigma" w klasycznym układzie miękkopłata (Standard Rogallo). Obok celów doświadczalnych, bu­dowana była dla sprawdzenia czy do tego sprzęt może być względnie bezpiecznie eks­ploatowany. Jednym z zadań doświadczalnych było sprawdzenie przydatności do budowy lotni folii poliestrowej jako pokry­cia. Lotnia została oblatana w 1972 r.

Konstrukcja lotnia wzbudziła duże zainteresowanie. Do modelarni T. Dobrocińskiego napłynęły listy z pytaniami z kraju i z zagranicy. Chcąc wyjść naprzeciw prośbom, budowniczowie "Sigmy" opublikowali w 1973 r. w tygodniku Skrzydlata Polska jej konstrukcję oraz sposób wykonania.

Konstrukcja.
Szkielet lotni został zbudowany z tyczek sosnowych o przekroju kołowym i średnicy 4 cm. Kil oraz dwa dźwigary wykonane były z dwóch, połączonych ze sobą tyczek o długości 2,2 m. Dźwigar wykonany był z dwóch tyczek o długości 1,5 m. Kąt wierzchołkowy lotni- ok. 75^o. Sterownica wykonana była z tyczek o długości 0,99 m (1 szt. jako poprzeczka) i 1,5 m (2 szt., boki sterownicy). Końce tyczek były zabezpieczone i wzmocnione za pomocą duralowych rurek cienkościennych. Okucie główne wykonane z blachy duralowej lub stalowej. (W miejsce tyczek sosnowych możliwe było zastosowanie cienkościennych rur metalowych lub tyczek bambusowych). Szkielet usztywniony układem dolnych cięgieł (lotnia nie posiadała masztu).

Pokrycie jednostronne wykonane z przezroczystej folii. Pokrycie klejone było z pasów folii o szerokości 1 m. Kątowy naddatek pokrycia- ok. plus 10 ^o.

Uprząż przystosowana do lotów w pozycji siedzącej.

W celu zabezpieczenia się przed twardym lądowaniem, konstruktor przewidywał możliwość montażu płozy ze sprężystego, mocnego i zarazem lekkiego materiału.

Dane techniczne "Sigma" (wg [2]):
Rozpiętość- ok. 5,5 m, długość- ok. 4,5 m, powierzchnia nośna- ok. 16-17 m².
Czas montażu lotni- ok. 5 min.