Suma doświadczeń zebranych przy budowie i próbach miękkopłatów "Pterodoktyl-1",  "Sigma-2" oraz "Delta-3" pozwoliła Tadeuszowi Dobrocińskiemu na zaprojektowanie i zbudowanie miękkopłata z własnym napadem.

Płatowiec został opracowany i zbudowany w latach 1969-1970. Wyróżniał się ciekawie rozwiąza­nym układem sterowania. Sterowanie podłuż­ne i poprzeczne realizowane było za pomocą przemieszczania środka ciężkości względem środka parcia płata. Możliwe to było dzięki zastosowaniu przesuwanego w lo­cie fotela pilota. Sterownica w postaci wo­lantu, którego kolumna wbudowana było na stałe, miała ruchome tylko koło sterownicze, za pomocą którego odbywało się przechylanie płatowca na skrzydło. Płat zamocowany był do kolumny kadłuba przegubowo (oś przegubu- poprzeczna), dzięki czemu można było go przechylać dla wywołania efektu zakrętu. Napędy stanowiły sztywne zastrzały- popychacze mocowane górnym okuciem w połowie rozpiętości dźwigarów, zaś dolnym okuciem- do orczyka wbudowanego w kolumnę nośną. Pozostałe napędy- od orczyka do wolantu- linkowe.

Płatowiec obliczony był dla max udźwigu do 500 kg. Napęd miał stanowić silnik lotniczy Continental o mocy 48 kW. Z uwagi no niesprawność posiadanego zespołu napędowego, konstrukcja nie została oblatana. W 1975 r. jej elementy znajdowały się w jed­nej z wrocławskich modelarni.

Konstrukcja.
Miękkopłat w klasycznym układzie Standard Rogallo.
Płatowiec wyposażony był w trójkołowe pod­wozie o kołach głównych 420 x 150 mm i z kołem przednim 300 x 125 mm. Koła główne były wyposażone w hamulce i amortyzowane pneumatykami i krążkami gumowymi, koło przednie- samonastawne lub sterowa­ne, amortyzowane tylko pneumatykiem.

Silnik- tłokowy Continental o mocy 48 kW (65 KM).

Dane techniczne "Alfa" (wg [1]):
Rozpiętość- 7,8 m, długość- 6,0 m, wysokość na ziemi- 4,0 m, powierzchnia nośna- 23,5 m².
Masa własna- 148 kg, masa użyteczna- 100-600 kg, masa całkowita- 248 do 748 kg.
Zakres prędkości użytkowej- 25 do 55 km/h, pułap- 2000 m.