W 1960 r. Aeroklub PRL ogłosił konkurs na projekt szkolnego szybowca dla harcerzy. Miał to być prosty i tani szybowiec do krótkich skoków. Wg wymagań szybowiec miał być wyposażony w hak startowy, natomiast kabina pilota miała być pozbawiona przyrządów pokładowych.

Tadeusz Dobrociński wraz z grupą modelarzy z Wrocławia opracował, w warunkach amatorskich, projekt i rozpoczął realizację szybowca szkolnego, który spełniał przedstawione warunki konkursu. W jednej z modelarni wykonano kadłub i usterzenie. Jednak w związku z wygaśnięciem terminu i braku jakiegokolwiek zainteresowania ze strony APRL prace przerwano.

Na początku lat 1970-tych grupa byłych uczniów Tadeusza Dobrocińskiego podjęła się ukończenia prac nad szybowcem.

Konstrukcja.
Jednomiejscowy górnopłat wolnonośny o konstrukcji drewnianej.
Płat składał się z dwudźwigarowej części centralnej o obrysie prostokątnym i stałym profilu oraz z części skrajnych mających obrys trapezowy i wznios + 20^o. Na częściach zewnętrznych zabudowane były lotki. Skrzydła posiadały keson pokryty sklejką i w całości pokryte były płótnem.
Kadłub kratownicowy, kryty sklejką, składał się z części kabinowej oraz prostokątnej belki ogonowej, na której końcu zabudowane było usterzenie. Kabina odkryta.
Usterzenie poziome dzieliło się na statecznik i ster, usterzenie pionowe składało się wyłącznie ze steru.
Podwozie stanowiła bardzo szeroka płoza amortyzowana piłkami tenisowymi.

Dane techniczne (wg [1]):
Rozpiętość- 7,0 m, długość- 5,0 m, wysokość na ziemi- 1,4 m, powierzchnia nośna- 8,5 m².
Masa własna- 60 kg, masa użyteczna- 75 kg, masa całkowita- 135 kg.