Około 1952 r. Tadeusz Dobrociński, jako 14-letni chłopiec, zbudował wierną kopię szybowca "Lotnia" konstrukcji Czesława Tańskiego. Aparat zrekonstruowany w skali 1 : 1 miał jednak zbyt dużą masę, co utrudniało poru­szanie się pilota w czasie rozbiegu na starcie, w konsekwencji zaś nie pozwoliło oderwać się od ziemi.

Pierwsze niepowodzenie nie zniechęciło młodego konstruktora i już zimą tego samego roku nastąpiły dalsze próby, przy czym trudnościom związanym ze zbyt dużą masą, zaradzono stosując coś w rodzaju podwozia. Stanowiły je sanki, na których pilot wraz z lotnią zjeżdżał z dużą prędkością ze zbocza. Próby jednak znów się nie powiodły.

Pierwszy udany start miał miejsce po zastosowaniu sanek jako podwozia oraz rodzaju skoczni no końcu "pasa startowego". Był to lot jak gdyby wymuszony. Dlatego lądowanie zakończyło się nie tylko rozbiciem lotni, ale także złamaniem ręki i ogólnymi potłuczeniami.