Samolot sportowo-turystyczny i akrobacyjny F.8 "Falco" został zaprojektowany w pierwszej połowie lat 1950-tych przez znanego włoskiego konstruktora dr Stelio Frati. Pierwszy prototyp został zbudowany w małym warsztacie w Pioltello , na przedmieściach Mediolanu. Pierwszy lot wykonał 15.06.1955 r. Napędzany był silnikiem ContinentalC-90 o mocy 66 kW (90 KM). Samolot ogólnie był udany, posiadał jednak niedobór mocy i był bardzo wrażliwy na działanie sterów.

W 1956 r. w firmie Aviamilano Costruzioni Aeronautiche został zbudowany drugi, ulepszony prototyp, który został oblatany 25.04.1956 r. Samolot otrzymał silnik Lycoming O-290-D2B o mocy 99 kW (135 KM) i wydłużone o 20 cm skrzydła. Przeprojektowano usterzenie dodając płetwą na górnej części kadłuba, dzięki czemu samolot stał się bardziej stabilny. Ulepszono również konstrukcję podwozia.

Drugi prototyp stał się wzorcem dla wersji seryjnych, budowanych we Włoszech:
- F.8L "Falco Series I"- samoloty identyczne jak drugi prototyp, napędzane silnikiem Lycoming O-290-D2B o mocy 99 kW (135 KM). Firma Aviamilano wyprodukowała 10 egz., pierwszy samolot powstał w 1956 r.,
- F.8L "Falco Series II"- wersja otrzymała silnik Lycoming O-320-A2A o mocy 110 kW (150 KM), ale przystosowana była również do mocniejszego silnika Lycoming O-340 (125 kW / 170 KM). Samolot wyróżniał się zewnętrznie nową przednią szybą w kabinie, bez środkowego słupka. W latach 1956-1957 budowano 20 egz., w tym 11 przez firmę Aviamilano,
- F.8L "Falco Series III"- wersja zmodernizowana dla spełnienia amerykańskich wymagań CAR Part 3. Firma Aeromere zbudowała 60 egz., oznaczane czasami jako Aeromere "Falco America",
- F.8L "Falco Series IV"- w 1964 r. firma Aeromere została przejęta przez firmę Laverda. W 1968 r. zaoferowała nową wersję samolotu, napędzaną silnikiem Lycoming O-320-B3b o mocy 118 kW (160 KM). Zbudowano tylko 20 egz., oznaczane czasami jako Laverda "Super Falco".

W 1979 r. amerykański konstruktor David B. Thurston przeprojektował samolot "Falco", dostosowując jego konstrukcję do amatorskiej budowy z zestawów. Zestawy te są sprzedawane przez firmę Sequoia Aircraft Company mieszczącą się w Richmond (stan Wirginia). Samolot otrzymał nazwę Sequoia "Falco" F.8L. Jest certyfikowany do akrobacji z przeciążeniami +6 g do -3g. Samolot jest powszechnie uważany za jeden z najlepszych i najładniejszych samolotów przeznaczonych do budowy amatorskiej. Płatowiec wykonany jest z drewna świerkowego i sklejki brzozowej.

Na bazie konstrukcji samolotu F.8 "Falco" został zaprojektowany wojskowy samolot szkolno-treningowy Siai Marchetti SF.260.

W Polsce.

W latach 1986-1987 samolot Sequoia F.8L "Falco" został zbudowany przez Polaków, mieszkających w Chicago i należących do American Polish Aero Club Chicago: Pawła Kwiecińskiego (lekarz medycyny, przyjechał do USA ok. 1980 r.) i Ireneusza Mikołajczyka (znanego pilota akrobacyjnego). Budowa samolotu została rozpoczęta 18.09.1986 r. W budowie samolotu uczestniczył ojciec Pawła Kwiecińskiego- Adam Słodowy. Znany popularyzator majsterkowania oraz autor i prowadzący popularnego w latach 1960-tych i 1970-tych programu telewizyjnego dla młodzieży "Zrób to sam" (program był nadawany przez 24 lata od 1959 r. do 1983 r., łącznie wyemitowano 505 odcinków).

Samolot, pilotowany przez Ireneusza Mikołajczyka, wykonał pierwszy lot 9.10.1987 r. Otrzymał znaki rejestracyjne N9171Y. W następnych latach demonstrowany był na pokazach lotniczych oraz używany do szkolenia pilotów w akrobacji lotniczej.

Konstrukcja.
Dwumiejscowy wolnonośny dolnopłat o konstrukcji drewnianej.
Płat o obrysie trapezowym, konstrukcji dwudźwigarowo- kesonowej o dźwigarach skrzynkowych i pokryciu sklejkowym. Profil laminarny. Płat wyposażony w klapy i lotki.
Kadłub konstrukcji skorupowej składa się z dwóch części. Część przednia wykonywana jest razem z płatem. Tylna część wraz ze statecznikiem kierunku Jest do przedniej przykręcona śrubami. Kabina załogi mieści dwa miejsca obok siebie, wyposażone w podwójny układ sterowy. Kabina zakryta.
Usterzenie wolnonośne. Stateczniki konstrukcji dwudźwigarowej kryte sklejką, stery- płótnem.
Podwozie trójkołowe z kołem przednim, chowane w locie.

Wyposażenie- radiostacja UKF.

Silnik- tłokowy w układzie bokser:
- F.8L "Falco Series I"- Lycoming O-290-D2B o mocy 99 kW (135 KM) lub O-290-D1 o mocy 103 kW (140 KM),
- F.8L "Falco Series II"- Lycoming O-320-A2A o mocy 110 kW (150 KM),
- F.8L "Falco Series IV"- Lycoming O-320-B3b o mocy 118 kW (160 KM).

Dane techniczne F.8L "Falco Series I" (wg [6]):
Rozpiętość- 8,0 m, długość- 6,3 m, wysokość- 2,1 m, powierzchnia nośna- 10,0 m².
Masa własna- 500 kg, masa startowa max- 750 kg.
Prędkość max- 330 km/h, prędkość przelotowa- 300 km/h, prędkość lądowania- 90 km/h, prędkość minimalna- 73,5 km/h, pułap- 4750 m, zasięg- 800 km.

Dane techniczne F.8L "Falco Series IV":
Rozpiętość- 8,0 m, długość- 6,5 m, wysokość- 2,27 m, powierzchnia nośna- 10,0 m².
Masa własna- 550 kg, masa startowa max- 820 kg.
Prędkość dopuszczalna- 385 km/h, prędkość max- 325 km/h, prędkość przelotowa- 250 km/h, prędkość przeciągnięcia- 98 km/h, wznoszenie- 5,0 m/s, pułap- 6000 m, zasięg- 1400 km.