W 1974 r. Janusz Karasiewicz i Lech Czurakowski z Płocka zbudowali lotnię typu Standard Rogallo.

Wykonali na niej kilkadziesiąt lotów ze niewielkich wzniesień koło Płocka. Najdłuższy lot wynosił ok. 150 m. Wykonywali również loty holowane za motocyklem. Te loty były dłuższe- do 800 m, uzyskiwano wysokość do 15-20 m. Zbudowana lotnia była jednak za mała i za ciężka. Posiadała dość znaczną bezwładność i nieraz zdarzało się, że lotniarze wracali do domu z pokaleczonymi łokciami i kolanami po "twardych" lądowaniach. Obyło się jednak bez większych kontuzji.

Ostatecznie lotnia uległa zniszczeniu podczas nieudanego lądowania. Nie została naprawiona, ponieważ konstruktorzy przystąpili do prac nad nową lotnią sztywnopłatem.

Konstrukcja.
Szkielet lotni składał się z dwóch krawędzi natarcia, dźwigara, kila, masztu i sterownicy. Usztywniony układem dolnych oraz górnych cięgieł.

Pokrycie jednostronne.

Uprząż przystosowana do lotów w pozycji siedzącej.

Dane techniczne (wg [1]):
Powierzchnia nośna- 15 m².
Masa własna- 21 kg.