Samolot Sikorski S-11 został opracowany przez Igora Sikorskiego w 1913 r. w firmie Russko-Bałtijski Wagonny Zawod (RBWZ). Zbudowany został do udziału w konkursie na samolot wojskowy. Stanowił dalszy rozwój samolotu Sikorski S-9 "Krugłyj". Samolot był udany i posiadał dobre osiągi. Początkowo przewidywano, że będzie to samolot rozpoznawczy, później - szkolny. Samolot zajął drugie miejsce w konkursie na wojskowy samolot rozpoznawczy, lecz do produkcji seryjnej nie został skierowany.

Dalszym rozwojem S-11 był jednomiejscowy lekki samolot rozpoznawczy Sikorski S-12.

W Polsce.

Na samolocie Sikorski S-11 wykonywał loty Polak, pilot oblatywacz w firmie RBWZ- Jerzy Jankowski. Był on również inicjatorem opracowania pomniejszonej, jednomiejscowej wersji tego samolotu, oznaczonej Sikorski S-12.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy średniopłat o konstrukcji drewnianej.
Skrzydła dwudźwigarowe drewniane, pokryte płótnem. Wyposażone początkowo w lotki, zastąpione później przez wichrowanie tylnej krawędzi skrzydła. Usztywnione cięgłami montowanymi do podwozia oraz do piramidy zamontowanej na kadłubie.
Kadłub o przekroju półokrągłym. Konstrukcja drewniana, pokrycie płócienne. Silnik osłonięty blachą. Kabina odkryta z miejscami obok siebie.
Usterzenie klasyczne ze statecznikami i sterami.
Podwozie klasyczne stałe.

Silnik- rotacyjny Gnôme "Monosoupape" o mocy 74 kW (100 KM).

Dane techniczne S-11 (wg [2]):
Rozpiętość- 11,6 m, długość- 7,6 m, powierzchnia nośna- 26,0 m².
Masa własna- 578 kg, masa startowa- 1005 kg.
Prędkość max- 102 km/h, prędkość przelotowa- 78 km/h.