W 1965 r. inż. Henryk Millicer (Milicer) rozpoczął prace projektowe nad czteromiejscowym samolotem "Aircruiser", będącym wersją rozwojową samolotu Victa "Airtourer". Zbudowano tylko prototyp, napędzany silnikiem Continental IO-360 o mocy 157 kW. Samolot został oblatany 18.07.1966 r. Przewidywano budowę czteromiejscowej wersji turystycznej z silnikiem Lycoming O-360 o mocy 134 kW (180 KM) i dwumiejscowej wersji treningowej z silnikiem Lycoming O-320 o mocy 112 kW (150 KM). Do ich realizacji nie doszło.

W końcu 1969 r. "Aircruiser" został sprzedany dla nowozelandzkiej firmy AESL. Na bazie tego samolotu został opracowany wojskowy samolot treningowy PAC CT-4 "Airtrainer".

W połowie lat 1990-tych została założona w Australii firma Millicer Aircraft Industries, która zamierzała podjąć produkcję ulepszonej wersji samolotu "Aircruiser" pod nazwą Millicer M9 "Shrike". Później powrócono do poprzedniej nazwy "AirCruiser" (z dużą literą C). Prace projektowe prowadzone były do chwili likwidacji firmy w 2000 r.

Konstrukcja:
Czteromiejscowy dolnopłat o konstrukcji metalowej.
Kabina zakryta.
Podwozie trójkołowe z kołem przednim, stałe.

Silnik- Continental IO-360 o mocy 157 kW (210 KM).

Dane techniczne "Aircruiser" (wg [2]):
Rozpiętość- 7,92 m , długość- 7,06 m.
Masa własna- 694 kg, masa startowa max - 1089 kg.
Prędkość max- 296 km/h, prędkość przelotowa- 274 km/h, wznoszenie- 381 m/min., pułap-5330 m, zasięg max- 1609 km.