Projekt wiatrakowca I-28 opracowany został w Instytucie Lotnictwa w 2010 r. w ramach projektu "Technologia wdrożenia do praktyki gospodarczej nowego typu wiropłatowego statku powietrznego". Kierownikiem projektu jest dr inż. Wiesław Krzemień.

Przedmiotem projektu, w sferze technicznej i badawczej jest statek powietrzny- wiropłat o właściwościach pośrednich między typowymi śmigłowcami, a wiatrakowcami. Ma posiadać zdolności pionowego startu i lądowania oraz prostą budowę. Możliwości przelotowe mają być zbliżone do samolotowych, jednocześnie bez uzależnienia się od pasów startowych. W ramach projektu mają zostać opracowane, wykonane i przebadane podzespoły mogące stanowić niezależne wdrożenia i lotny demonstrator technologii przebadany w locie pod nadzorem ULC.

We wrześniu 2011 r. projekt  wszedł w fazę realizacji demonstratora technologii- wiatrakowca, posiadającego proponowane rozwiązania. Wyposażenie awioniczne przeszło pomyślnie badania, a zespół inżynierów pracujących przy projekcie oczekiwał na zamówione detale układu sterowania i zespołu napędowego. Wraz z końcem roku 2011 zakończono badania niektórych podzespołów w wersji prototypowej i przystąpiono do wykonania demonstratora wiatrakowca I-28. W kwietniu 2012 r. wiatrakowiec znajdował się w fazie montażu ostatecznego.

W 2012 r. Instytut Lotnictwa podpisana umowę z firmą Aviation Artur Trendak o utworzeniu konsorcjum. Przewiduje ona, że firma Aviation Artur Trendak będzie producentem wiatrakowieca I-28.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy wiatrakowiec.
Wirnik dwułopatowy napędzany prerotacyjnie na ziemi. Wał napędu wirnika, dzielony przegubami cardana, prowadzony w pylonie wirnika.

Napęd: silnik samochodowy o mocy ok. 110 kW (150 KM), zamontowany w kadłubie za kabiną załogi. Moment obrotowy z silnika przenoszony jest poprzez automatyczne sprzęgło odśrodkowe do przekładni / rozdzielacza. Stąd napęd rozdzielany jest i przekazywany na śmigło (przez przekładnię i wał prowadzony w kanale pomiędzy pilotem a pasażerem) umieszczone z przodu kadłuba oraz na wirnik nośny.