W 1993 r. Włochy wspólnie z Austrią, Czechami, Polską, Słowacją i Węgrami przygotowała program satelitarny CESAR (Central European Satellite for Advanced Research). Inicjatorem programu była Włoska Agencja Kosmiczna. Przewidywał on skonstruowanie małego satelity o wadze 230 kg, w tym 100 kg aparatury naukowej, do badań górnej atmosfery i jonosfery. Miał on krążyć na orbicie odległej od Ziemi od 400 do 1000 km. Długość życia satelity oceniano na 2 lata. Przy wyposażeniu w innego rodzaju aparaturę- mógłby obok fizyki atmosfery prowadzić badania z zakresu teledetekcji i ochrony środowiska. W tym samym roku rozpoczęto przygotowanie założeń organizacyjno-technicznych programu CESAR. Start satelity przewidywany był początkowo na połowę 1996 r., później na 1997 r.

W skład wyposażenia naukowego satelity miały wejść 4 polskie przyrządy skonstruowane w Centrum Badań Kosmicznych PAN: spektrometr do pomiarów atmosfery, detektor wyładowań elektrycznych oraz dwa zespoły do badania fal plazmowych niskiej i wysokiej częstotliwości. Polska miała mieć również duży udział w przygotowaniu głównego korpusu satelity oraz jego różnych mechanizmów i podzespołów. Polska miała dostarczyć część urządzeń kontrolnych i testujących do zbadania sprawności i niezawodności poszczególnych elementów satelity i zainstalowanych na nim przyrządów naukowych.

System satelitarny CESAR wymagał stworzenia całej infrastruktury naziemnej do śledzenia satelity, utrzymywania z nim łączności, odbioru i przetwarzania danych. Również i w tym zakresie przewidziany był udział Polski. Program CESAR miał być impulsem do szybszego rozwoju polskiego przemysłu kosmicznego. Przewidywano zastosowanie nowych metod w badaniach procesów fizycznych i chemicznych zachodzących w atmosferze.

W PZL Mielec wykonano korpus satelity. Była to konstrukcja zbudowana z płyt przekładkowych z wypełniaczem ulowym. Był to "demonstrator technologii", wykonany ze zwykłych materiałów, a nie docelowych. Duraluminum do pracy w kosmosie musi być odwodorowane, poniewarz tworzy się chmura gazu wokół satelity utrudniająca łączność. Konstruktorem był mgr. inż. Jerzy Gawron.

Nie posiadam informacji o dalszych losach tego projektu.