Lekki samolot transportowy Percival P.50 "Prince" został zaprojektowany w firmie Percival Aircraft Ltd w połowie lat 1940-tych. Projekt samolotu został opracowany na bazie prototypu lekkiego samolotu komunikacyjnego Percival "Merganser" z 1947 r. Prototyp został oblatany 13.05.1948 r. Po przeprowadzeniu prób samolot został skierowany do produkcji seryjnej.

Opracowano szereg wersji rozwojowych o różnym przeznaczeniu:
- P.50 "Prince 1"- prototyp bazujący na samolocie "Merganser" z zmodyfikowanym statecznikiem pionowym i podwoziem,
- P.50 "Prince 2"- cywilny wariant "Prince 1" z nachyloną przednią szybą oraz wzmocnionym głównym dźwigarem. Zbudowano 5 egz.,
- P.50 "Prince 3"- cywilny wariant  "Prince 2" z silnikami "Leonides 502/4" oraz wydłużonym nosem (na niektórych egzemplarzach). Zbudowano 12 samolotów tej wersji,
- P.50 "Prince 4"- napędzana silnikami Alvis "Leonides 503". To tej postaci zmodernizowano 10 samolotów wcześniejszych wersji,
- P.50 "Prince 5"- pierwotna nazwa samolotu Percival "President" (wersji samolotu Percival P.66 "Pembroke"),
- P.50 "Prince 6"- powstała w wyniku modernizacji samolotów poprzednich wersji, napędzana silnikami "Leonides 504",
- P.54 "Survey Prince"- wariant obserwacyjny wersji "Prince 2" z wydłużonym przezroczystym nosem kadłuba i lukiem aparatu fotograficznego. Powstało 6 egz.,
- P.57 "Sea Prince" C.1- samolot transportowy powstały na bazie wersji "Prince 2". Zbudowano 3 egz. na zamówienie Royal Navy, pierwszy z nich został oblatany 24.03.1950 r.,
- P.57 "Sea Prince" T.1- morski samolot treningowy służący do szkolenia w nawigacji oraz poszukiwaniu i zwalczaniu okrętów podwodnych zbudowany dla spełnienia Specyfikacji nr T.14/49 wydanych przez Royal Navy. Powstał na bazie wersji "Prince 3". Samolot otrzymał zmodyfikowane podwozie główne oraz wydłużone gondole silnikowe. W przebudowanej i wydłużonej przedniej części kadłuba zamontowany został radar. Zbudowano 41 egz., prototyp wykonał pierwszy lot 28.06.1951 r.,
- P.57 "Sea Prince" C.2- wojskowy wariant transportowy "Sea Prince T.1". Powstały 4 samoloty tej wesji. Pierwszy został oblatany w kwietniu 1953 r., ostatni został dostarczony do dla Royal Navy w dniu 3.09.1953 r.

Ogółem zbudowano 75 samolotów wszystkich wersji. Samoloty transportowe "Sea Prince" C.1 i C.2 używane były w Royal Navy w latach 1952-1972, natomiast wersja treningowa T.1 od 1952 aż do 1978 r., kiedy to została zastąpiona przez samoloty BAe "Jetstream". Ostatnie samoloty tej wersji zostały wycofane w maju 1979 r. z jednostek Fleet Air Arm.

W wyniku dalszego rozwoju samolotu "Prince 3" została opracowana zupełnie nowa konstrukcja Percival P.66 "Pembroke".

W Polsce.

W październiku 1947 r. inż. Henryk Milicer rozpoczął pracę w wytwórni Percival, gdzie uczestniczył w projektowaniu m.in. samolotu transportowego Percival P-50 "Prince".

Konstrukcja:
Wolnonośny górnopłat o skorupowej konstrukcji metalowej. Załoga- 2 osoby, pasażerów- 10. W wersji "Sea Prince" T.1: załoga- 2 osoby, uczniów- 3.
Kabiny zakryte.
Podwozie trójpodporowe z przednim podparciem, chowane w locie.
Napęd- 2 silniki gwiazdowe:
- P.50 "Prince 1", "Prince 2"- Alvis "Leonides 501/4" o mocy 382 kW (520 KM),
- P.50 "Prince 3"- Alvis "Leonides 502/4",
- P.50 "Prince 4"- Alvis "Leonides 503",
- P.50 "Prince 6"- Alvis "Leonides 504",
- P.57 "Sea Prince" T.1- Alvis "Leonides 125" o mocy 404 kW (550 KM).

Dane techniczne P.57 "Sea Prince" T.1 (wg [3]):
Rozpiętość- 17,07 m, długość- 14,13 m, wysokość- 4,9 m, powierzchnia nośna- 33,9 m².
Masa własna- 4023 kg, masa całkowita- 5386 kg.
Prędkość max- 359 km/h, prędkość przelotowa- 294 km/h, wznoszenie- 7,1 m/s, pułap- 6700 m, zasięg- 740 km.