Hawker "Hunter" był niewątpliwie najlepszym brytyjskim powojennym samolotem myśliwskim. Jego początki związane są z samolotem pokładowym o prostych skrzydłach Hawker P.1042 "Sea Hawk". W celu poprawienia jego osiągów Sidney Camm- główny konstruktor wytwórni Hawker Aviation, zaprojektował samolot doświadczalny Hawker P.1052. Był to właściwie samolot "Sea Hawk" wyposażony w skośne skrzydła (35°). Samolot został oblatany w grudniu 1948 r. Jego osiągi były bardzo dobre i firma miała nadzieję, że po wprowadzeniu niezbędnych zmian i ulepszeń stanie się znakomitym myśliwcem.

Korzystając z własnych środków wytwórni przebudowano drugi egzemplarz prototypowego P.1052 na samolot doświadczalny Hawker P.1081 ze skośnym usterzeniem ogonowym oraz przeprojektowaną tylną sekcją kadłuba i z jednym wylotem powietrza silnika odrzutowego. Samolot wykonał pierwszy lot 19.06.1950 r. i okazał się konstrukcją na tyle obiecującą, że wzbudziła zainteresowanie Royal Australian Air Force. W 1951 r. samolot uległ katastrofie, co uniemożliwiło kontynuowanie prac rozwojowych.

W 1946 r. Air Ministry wydało specyfikację F.43/46 na dzienny samolot myśliwski o napędzie odrzutowym. Natomiast w 1948 r. ukazała się specyfikacja F.3/48, w której wymagano osiągnięcia prędkości 1010 km/h na wysokości 13 700 m i wysokiej prędkości wznoszenia. Uzbrojenie ustalono na 4 działka Hispano Mk.V kal. 20 mm lub 2 działka Aden kal. 30 mm. Roz­ważano również możliwość uzbrojenia samolotu w wyrzutnie npr powietrze- ziemia i w nie­dalekiej przyszłości w nowo konstruowane brytyjskie kpr powietrze- powietrze. Sidney Camm w celu sprostania wymaganiom zaprojektował samolot myśliwski bazujący na pierwszym prototypie P.1052.

Prototyp oznaczony jako Hawker P.1067 wyposażono w silnik Rolls- Royce "Axial Jet 65" (AJ.65), wymieniony docelowo na Rolls-Royce RA.5 "Avon 103" o ciągu 28,9 kN. Pierwszy lot wykonał 20.07.1951 r. Prototyp w lotach próbnych był nieuzbrojony. W kolejnym egzemplarzu prototypowym zastosowano już uzbrojenie i wyposażono go w wielozadaniowy radar. Napędzany był silni­kiem RA.4 "Avon 107" o ciągu 33,58 kN. Został oblatany 3.05.1952 r. (wg innych źródeł- 5.05.1952 r.). Stał się on wzorcem dla samolotów seryjnych. Trzeci prototyp P.1067 wykonał pierwszy lot 30.11.1952 r., otrzymał silnik Armstrong Siddeley "Sapphire 101" o ciągu 35,59 kN.

W marcu 1950 r. (na rok przed oblataniem P.1067) Ministerstwo Zaopatrzenia (Ministry of Supply) zamówiło produkcyjną wersję samolotu "Hunter". Pierwszy samolot serii informacyjnej "Hunter" F.1 został oblatany 16.05.1953 r. (wg innych źródeł- 16.03.1953 r.), napędzany był silnikiem RA.7"Avon 113" o ciągu 33,8 kN. Łącznie zbudowano 20 samolotów z licznymi rozwiązaniami nie uwzględnionymi w późniejszych maszynach seryjnych, m.in. specjalnymi klapami strumieniowymi z przedmuchem powietrza doprowadzonego z silnika odrzutowego i kadłubem skonstruowanym zgodnie z regułą pól. Poza serią informacyjną zbudowano dalsze 119 egz. wersji F.1.

W 1955 r. został oblatany prototyp P.1101 dwumiejscowego samolotu treningowego. Samoloty seryjne weszły do eks­ploatacji w 1958 r. pod oznaczeniem "Hunter Trainer" T Mk.7 i zastąpiły wysłużone Gloster "Meteor" i De Havilland "Vampire". Wszystkie samoloty mogły przekra­czać prędkość dźwięku podczas nurkowa­nia, a ciąg silników, pojemność instalacji paliwowej i uzbrojenie rosły, by osiągnąć maksimum w wersji "Hunter" FGA Mk.9. Ta wer­sja, łącząca wcześniej zebrane doświad­czenia, była napędzana silnikiem Rolls-Roy­ce "Avon" Mk 207 o ciągu 45,12 kN (4604 kG), a uzbro­jenie wzrosło przez powiększenie nośności węzłów podskrzydłowych.

Powstało bardzo dużo wersji i wariantów rozwojowych samolotu Hawker "Hunter":
- "Hunter" F.1- pierwsza wersja produkcyjna, napędzana silnikiem RA.7"Avon 113" o ciągu 33,8 kN. Zbudowano 139 egz. Za­częły wchodzić na wyposażenie RAF w lipcu 1954 r. Żaden z wyprodukowanych F.1 nigdy nie stał się pełnowartościowym samolo­tem bojowym. Posiadał szereg wad oraz mały zasięg i długotrwałość lotu. Samoloty użytkowano tylko w RAF. Wycofane zostały z jednostek w połowie 1958 r.,
- "Hunter" F.2- wersja produkcyjna napędzana silnikiem Armstrong Siddeley "Sapphire 101" o ciągu 35,6 kN. Pierwszy samolot został oblatany 14.10.1953 r. W firmie Armstrong Whitworth zbudowano 45 egz. Nowy silnik był wprawdzie bardziej ekonomiczny w eksploatacji (mniejsze zużycie paliwa) w stosun­ku do silnika "Avon", ale nie wpłynęło to na po­prawę zasięgu i długotrwałości lotu. Właśnie zbyt mały zapas paliwa w stał się przyczyną utraty w wypadkach i katastro­fach aż. 37 samolotów F.1 i F.2. Wskutek pośpiechu konstrukcja pierwszych wersji była w znacznym stopniu niedopracowana. Postanowiono, że ograni­czenia eksploatacyjne i konstrukcyjne będą usuwane wraz z kolejnymi produkowanymi egzemplarzami. Używane do połowy 1958 r.,
- "Hunter" F.3- samolot napędzany silnikiem "Avon" RA.7R o ciągu 33,27 kN bez dopa­lacza i 42,7 kN z do­palaczem. Konstrukcja samolo­tu została lekko zmodyfikowa­na. Zmieniono obrys przedniej części kadłuba na bardziej spi­czastą, zakrzywiono przednią szybę osłony kabiny i dodano hamulce aerodynamiczne po obu stronach tylnej części ka­dłuba. W 1953 r. zbudowano tylko jeden egzemplarz, który posłużył do pobicia rekordu prędkości. W dniu 7.09.1953 r. pilot Neville Duke ustanowił światowy rekord prędkości wynikiem 1171 km/h (wg [6]- 1163 km/h) na bazie 3 km. Następnie samolot służył jako naziemna platforma instruktażowa. Nie wszedł do produkcji seryjnej,
- "Hunter" F.4- wersja z powiększonymi do 1883 l zbiornikami w krawędzi natarcia skrzydeł oraz dodatkowymi zainstalowanymi na stałe zbiornikami podskrzydłowymi o pojemności 454 l. Nowe skrzydła zostały zabudo­wane na 114 egz. F.1, który wykonał swój pierwszy lot 20.10.1954 r. Początkowo były napędzane silnikami RA.15 "Avon 113" (157 egz. F.4). które w późniejszym okresie zastąpiono silnikami "Avon 115". Ostatnie egzemplarze wersji F.4 wyposażono w silniki RA.21 "Avon Mark 121". Zbudowano 349 (wg innych źródeł- 365) egz. Samoloty za­częły wchodzić na wyposażenie dywizjonów RAF w marcu 1955 r. Łącznie znalazły się na uzbrojeniu 19 lub 20 dywizjonów myśliwskich,
- "Hunter" F.5- wersja F.4 napędzana silnikiem "Sapphire 101". Zbudowano 105 egz. w firmie Armstrong Whitworth. Dostawy rozpoczęły się w lutym 1955 r. Weszły do wyposażenia pięciu dywizjonów Command Fighter RAF. Była to ostatnia wersja samolotów "Hunter" z silnikami Sapphire. Z jednostek zostały wycofane w 1958 r.,
- "Hunter" F.6 (oznaczenie firmowe P.1099)- jednomiejscowy myśliwiec przechwytujący zdolny do lotów tylko w dzień i podczas dobrej pogody.  Napędzany silnikiem turboodrzutowym Rolls-Royce "Avon 203" o ciągu 44,5 kN lub "Avon 207" o ciągu 44,7 kN. Otrzymał również nowe skrzydło, o większej rozpiętości, z charakterystycznym uskokiem na krawędzi natarcia i czterema podskrzydłowymi belkami dla uzbrojenia podwieszanego lub zbiorników dodatkowych. Późniejsze egzemplarze tego typu posiadały również usterzenie płytowe. Prototyp został oblatany 22.01.1954 r. Podczas opracowywania seryjnego F.6 powstało siedem prototy­pów. Zbudowano 383 (wg innych źródeł- 384) egz. Produkowane były w firmach Hawker i Armstrong Whitworth. Pierwotne zamówienie opiewało na 515 egz., lecz w 1957 r. zrezygnowano z budowy 132 samolotów. Pierwsza z maszyn została wprowadzona do służby w RAF w październiku 1956 r., ostatnia- 9.07.1957 r. W 1958 F.6 przeleciał bez międzylądowania z Wielkiej Brytanii do Libii, pokonując odle­głość 2556 km. "Hunter" F.6 był wykorzystywany jako myśliwiec przechwytujący bardzo krótko, ponieważ od 1961 r. był stopniowo zastępowany przez samoloty English Electric "Lightning",
- "Hunter" F.6A- wersja F.6 wyposażona we wzmocnione skrzydła ze szturmowej wersji "Hunter" FGA.9. W latach 1975- 1976 przebudowano 24 egz. F.6. Były używane do szkolenia do początku lat 1980- tych.,
- "Hunter Trainer" T.7- dwumiejscowa wersja szkolno- treningowa przeznaczona dla RAF. Prototyp został oblatany 8.07.1955 r. Z konieczności dokonania zmian konstrukcyjnych, następne loty prototypu odbyły się dopiero w 1956 r. Początkowo uzbrojenie miały stanowić 2 działka Aden kal. 30 mm, ale ostatecznie zrezygnowano z jednego z nich pozostawiając tylko to po prawej stronie kadłuba. Napęd samolotu stanowił silnik RA.21 "Avon 121" lub nieznacznie unowocześniony "Avon 122", oba o ciągu 35,59 kN. Skrzydła samolotu były identyczne jak w wersji myśliwskiej F.6. Pierwszy samolot seryjny został oblatany 11.10.1957 r. Z 55 zamówionych samolotów, 45 trafiło do RAF, a pozostałych 10 do Royal Navy jako T.8. Ponadto RAF otrzymał 6 maszyn przebudowanych z wersji myśliwskiej F.4,
- "Hunter" T.7A- specjalna dwumiejscowa wersja szkolno- treningowa dla RAF, przeznaczona do szkolenia załóg samolotów szturmowych Blackburn "Buccaneer". Zamontowano na nich IFIS (OR946 Integrated System Instrumentation Flight). Zbudowano 5 egz., wg [6]- do tej wersji zmodernizowano 4 egz. T.7),
- "Hunter" T.7B- wersja opracowana na bazie T.7A. Początkowo służyła do prób z nowym oprzyrządowaniem, a później szkoliły się na nim załogi samolotów Blackburn "Buccaneer". Wg [6]- do tej wersji zmodernizowano 1 egz. T.7,
- "Hunter" T.8- dwumiejscowy samolot szkolno- treningowy dla FAA Royal Navy, wyposażona w hak do lądowania na lotniskowcach. Miał służyć jako samolot szkolny dla pilotów latających na samolotach De Havilland DH-110 "Sea Vixen" i Supermarine "Scimitar". Ponadto miał zastąpić starzejące się wersje treningowe Hawker "Sea Fury" i De Havilland "Vampire". Pierwszy egzemplarz został oblatany 3.03.1958 r. Pierw­sze dostawy dla RN FAA miały miejsce latem 1958 r. Łącznie dostarczono 41 egz., z tego 31 samolotów powstało w wyniku przebudowy myśliwców F.4 (wg [6]- dostarczono 17 lub 28 egz. T.8). Maszyny te nie były używane na lotniskowcach, stosowano je jedynie na lotniskach gruntowych i treningowych płasz­czyznach symulujących pokład lotniskowca,
- "Hunter" T.8B- specjalna dwumiejscowa wersja szkolno- treningowa Royal Navy, przeznaczona do szkolenia załóg samolotów szturmowych Blackburn "Buccaneer" (z systemem TACAN, IFIS, bez radaru i uzbroje­nia strzeleckiego). Powstały 3 egz., przebudowane z wersji F.4,
- "Hunter" T.8C- specjalna dwumiejscowa wersja szkolno- treningowa Royal Navy, przeznaczona do szkolenia załóg samolotów szturmowych Blackburn "Buccaneer" (z systemem TACAN, wielofunkcyjnym radarem i z uzbrojeniem strzeleckim). Powstało 8 (wg [6]- 10) egz., przebudowane z wersji F.4,
- "Hunter" T.8M- specjalna dwumiejscowa wersja szkolno- treningowa Royal Navy, przeznaczona do szkolenia załóg samolotów BAe "Sea Harrier". "Hunter" T.8M posiadał taki sam radar "Blue Fox" jak "Sea Harrier". Powstały 3 (wg [5] -2) egz., przebudowane z wersji F.4. Pierwszy samolot został oblatany 9.01.1970 r.,
- P.1011 drugi prototyp - drugi prototyp dwumiejscowego samolotu "Hunter" P.1011- powstał na bazie F.6 z silnikiem "Avon 200". Jego seryjną wersję głównie prze­znaczono na rynki zagraniczne. Dodatkowo zbudowano jeszcze jeden proto­typ, wykorzystując części z dwóch rozbitych F.6. Egzemplarz ten trafił do lot­nictwa Chile pod oznaczeniem T.72,
- "Hunter" FGA.9- jednomiejscowa wersja szturmowa przeznaczona dla RAF, zbudowana na bazie wersji F.6. Otrzymała wzmocnioną konstrukcję skrzydeł i cztery belki do podwieszenia uzbrojenia o większej nośności. Wewnętrzne belki podskrzydłowe przystosowano do podwieszenia zbiorników o pojemności 1044 l. Natomiast na zewnętrznych można było podwiesić (po trzy) czterolufowe wyrzutnie npr powietrze- ziemia kal. 76.3 mm, odpalają­cych serię 24 pocisków. Uzbrojenie bombardierskie (bomby, kasety o masie 454 kg) mogły być podwieszane tylko zamiennie ze zbiornikami, na wewnętrznych belkach podskrzydłowych. Uzbrojo­ny był też w 4 działka Aden kal. 30 mm. Dodano radiokompas oraz dostosowano do operowania w klimacie tropikalnym. Podstawową jednostką napędową maszyny był silnik "Avon 207" o ciągu 44,7 kN, chociaż pierwsza seria 39 egz. miała zabudowane silniki "Avon 203". Prototyp został oblatany 3.07.1959 r. Łącznie przebudowano do tego standardu 128 egz. F.6. Pierwsze samoloty zostały dostarczone do dywizjonów RAF w 1960 r. (wg [4]- w październiku 1959 r.). W 1960r.  brytyjskie npr powietrze- ziemia RP zastąpiono francuskimi wyrzut­niami npr SNEB kal. 68 mm. Ostatnie samoloty zostały wycofane z eksploatacji  w 1971 r.,
- "Hunter" FR.10- jednomiejscowa odmiana rozpoznawcza. Prace nad wersją rozpoznawczą rozpoczęto w 1956 r. Pierwszy prototyp prze­budowano z wersji F.4., wykonał pierwszy lot 7.11.1959 r. (wg [4]- 7.11.1958 r.). Zachowano w nim działka Aden, belki podskrzydłowe, zamontowano zaś skrzydła z wersji F.6 i przebudowano hamulec aerodynamicz­ny. Usunięto z części nosowej wielozadaniowy radar, a w jego miejsce zamontowano trzy apara­ty: jeden pionowy i dwa ukośne. Dodatkowo za­montowano pod podłogą kabiny pilota opancerze­nie, którego zadaniem było także zrekompenso­wanie masy usuniętego radaru. Do wersji FR.10 zmodernizowano 40 (wg [6]- 32- 33) egz. F.6. Pierwsze samolo­ty FR.10 trafiły do jednostek w 1960 r. Używane były do 1970 r., kiedy zostały zastąpione przez samoloty Mc Donnell Douglas "Phantom" FGR.2 i Hawker Siddeley "Harrier",
- "Hunter" GA.11- jednomiejscowa wersja szkolna dla Royal Navy przeznaczona do treningu w atakowaniu celów naziemnych. Wyposażono w system TACAN i hak do lądowania. Z samolotów zdemontowano dział­ka, celownik i radar. Wyposażono je w skrzydła z wersji F.6 z czterema belkami podskrzydłowymi. Zostały przystosowane do przenoszenia amerykań­skich kpr powietrze- ziemia "Bullpup" i kpr powietrze- powietrze AIM-9 "Sidewinder". Wiele z nich zostało wyposażo­nych w reflektor tzw. Harley Light, zabudowywa­ny w części nosowej samolotu, który miał za zada­nie ułatwiać celowanie. Pierwszy lot GA.11 miał miejsce 24.01.1964 r. (wg innych źródeł- samoloty F.4 zostały przebudowane do wersji GA.11 w latach 1960- 1962). Zmodernizowano do tej wersji 40 należących wcześniej do RAF samolotów "Hunter" F.4. Były one eksploatowane do 1972 r., a pojedyncze egzempla­rze nawet do 1995 r.,
- "Hunter" PR.11- jednomiejscowa wersja rozpoznawcza Royal Navy oparta na wersji GA.11. Reflektor dziobowy został zastąpiony przez kamery fotograficzne,
- "Hunter" T.12- jeden samolot T.66 (lub F.1) stosowany do lotów próbnych z awioniką, wówczas projektowanego samolotu BAC TSR.2. W samolocie zmieniono kabinę i przekonstruowano przednią część kadłuba, dodając charakterystyczne wybrzuszenie, w którym miała być zamontowana nowa awionika lub kamera. Po zamknięciu projektu TSR.2 służył on w Royal Aircraft Establishment w Farnborough jako samolot doświadczalny, między innymi do prób systemu fly by wire. 17.03.1982 r. uległ rozbiciu,
- "Hunter" Mk.50- wersja eksportowa samolotu myśliwskiego "Hunter" F.4 dla Szwecji. Oznaczenie szwedzkie- J 34. Zbudowano 120 egz.,
- "Hunter" Mk.51- wersja eksportowa samolotu myśliwskiego "Hunter" F.4 dla Danii. Zbudowano 30 egz.,
- "Hunter" Mk.52- wersja eksportowa samolotu myśliwskiego "Hunter"a F.4 dla Peru. Powstało 16 egz., pierwszy z nich został oblatany 1.12.1955 r.,
- "Hunter" T.53- wersja eksportowa samolotu szkolno- treningowego "Hunter" T.7 (ze skrzydłem z wersji F.4) dla Danii. Zbudowano tylko 2 egz.,
- "Hunter" Mk.56- wersja eksportowa samolotu myśliwskiego "Hunter" F.6 dla Indii. Zbudowano 32 egz., dalsze 16 egz. powstało w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji (wg innych źródeł- dostarczono aż 160 egz.),
- "Hunter" FGA.56A- wersja eksportowa samolotu szturmowego "Hunter" FGA.9 przeznaczona dla Indii. Dostarczono 53 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" FGA.57- wersja eksportowa samolotu szturmowego "Hunter" FGA.9 przeznaczona dla Kuwejtu. Dostarczono 6 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" Mk.58- wersja eksportowa samolotu myśliwskiego "Hunter" F.6 dla Szwajcarii. Zbudowano 88 egz., dalsze 12 egz. powstało w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" Mk.58A- wersja eksportowa samolotu szturmowego "Hunter" FGA.9 dla Szwajcarii. Dostarczono 52 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" FGA.59- wersja eksportowa samolotu szturmowego "Hunter" FGA.9 dla Iraku. Dostarczono 24 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" FGA.59A- wersja eksportowa samolotu szturmowego "Hunter" FGA.9 dla Iraku. Dostarczono 18 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" FGA.59B- wersja eksportowa samolotu szturmowego "Hunter" FGA.9 dla Iraku. Dostarczono 4 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" Mk.60- wersja eksportowa samolotu myśliwskiego "Hunter" F.6 dla Arabii Saudyjskiej. Dostarczono 4 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" T.62- wersja eksportowa szkolno- treningowego samolotu "Hunter" T.7 dla Peru. Dostarczono 1 egz., który powstał w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" T.66- dwumiejscowa wersja szkolno- treningowa dla Sił Powietrznych Indii, które w 1957 r. jako pierwsze, zamówiły samoloty "Hunter" w wersji dwumiejscowej. Napędzana silnikiem Rolls-Royce "Avon" serii 200. Duży ciąg silnika umożliwiał zwiększenie max masy startowej samo­lotu. T.66 uzbrojony był w 2 działka Aden kal. 30 mm. Zbudowano 22 egz.,
- "Hunter" T.66A- jedyny egzemplarz demonstracyjny wytwórni Hawker. W 1966 r. sprzedany dla lotnictwa wojskowego Chile,
- "Hunter" T.66B- wersja eksportowa szkolno- treningowego samolotu "Hunter" T.66 dla Jordanii. Dostarczono 3 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" T.66C- wersja eksportowa szkolno- treningowego samolotu "Hunter" T.66 dla Libanu. Dostarczono 3 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" T.66D- wersja eksportowa szkolno- treningowego samolotu "Hunter" T.66 dla Indii, Dostarczono 12 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" T.66E- wersja eksportowa szkolno- treningowego samolotu "Hunter" T.66 dla Indii, Dostarczono 5 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" T.67- wersja eksportowa szkolno- treningowego samolotu "Hunter" T.66 dla Kuwejtu. Dostarczono 5 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" T.68- wersja eksportowa szkolno- treningowego samolotu "Hunter" T.66 dla Szwajcarii. Dostarczono 8 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" T.69- wersja eksportowa szkolno- treningowego samolotu "Hunter" T.66 dla Iraku. Dostarczono 5 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" FGA.70- wersja eksportowa samolotu szturmowego "Hunter" FGA.9 dla Libanu. Dostarczono 18 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" FGA.70A- wersja eksportowa samolotu szturmowego "Hunter" FGA.9 dla Libanu, Dostarczono 6 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" T.70- nieoficjalne oznaczenie samolotów "Hunter" T.7 (wg [6]- T.66) wycofanych z RAF-u i sprzedanych do Arabii Saudyjskiej. Dostarczono 2 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" FGA.71- wersja eksportowa samolotu szturmowego "Hunter" FGA.9 dla Chile. Dostarczono 28 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" FR.71A- wersja eksportowa samolotu rozpoznawczego "Hunter" FR.10 dla Chile. Dostarczono 6 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" T.72- wersja eksportowa szkolno- treningowego samolotu "Hunter" T.66 dla Chile. Dostarczono 5 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" FGA.73- wersja eksportowa samolotu szturmowego "Hunter" FGA.9 dla Jordanii. Dostarczono 8 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" FGA.73A- wersja eksportowa samolotu szturmowego "Hunter" FGA.9 dla Jordanii. Dostarczono 12 (wg innych źródeł- 4) egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" FGA.73B- wersja eksportowa samolotu szturmowego "Hunter" FGA.9 dla Jordanii. Dostarczono 3 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" FGA.74- wersja eksportowa samolotu szturmowego "Hunter" FGA.9 dla Singapuru. Dostarczono 12 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" FR.74A- wersja eksportowa samolotu rozpoznawczego "Hunter" FR.10 dla Singapuru. Dostarczono 4 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" FR.74B- wersja eksportowa samolotu rozpoznawczego "Hunter" FR.10 dla Singapuru. Dostarczono 22 (wg innych źródeł- tylko 4) egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" T.75- wersja eksportowa szkolno- treningowego samolotu "Hunter" T.66 dla Singapuru. Dostarczono 4 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" T.75A- wersja eksportowa szkolno- treningowego samolotu "Hunter" T.66 dla Singapuru. Dostarczono 5 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" FGA.76- wersja eksportowa samolotu szturmowego "Hunter" FGA.9 dla Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Dostarczono 7 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" FR.76A- wersja eksportowa samolotu rozpoznawczego "Hunter" FR.10 dla Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Dostarczono 3 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" T.77- wersja eksportowa szkolno- treningowego samolotu "Hunter" T.7 dla Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Dostarczono 2 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" FGA.78- wersja eksportowa samolotu szturmowego "Hunter" FGA.9 dla Kataru.
Dostarczono 3 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" T.79- wersja eksportowa szkolno- treningowego samolotu "Hunter" T.7 dla Kataru. Dostarczono 1 egz., które powstał w wyniku modyfikacji wcześniejszej wersji,
- "Hunter" FGA.80- wersja eksportowa samolotu szturmowego "Hunter" FGA.9 dla Kenii. Dostarczono 4 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji,
- "Hunter" T.81- wersja eksportowa szkolno- treningowego samolotu "Hunter" T.66 (wg [6]- T.7) dla Kenii. Dostarczono 2 egz., które powstały w wyniku modyfikacji wcześniejszych wersji.

W wytwórni Hawker budowane były wersje przeznaczone tylko do prób z nowym uzbrojeniem, silnikami lub do sprawdzenia nowych założeń konstrukcyjnych. Jeden F.6 latał ze skrzydłami przystosowanymi do mon­tażu końcach dodatkowych zbiorników paliwa. W in­nym F.6 w 1956 r. zamontowano silnik Rolls-Royce z od­wracaczem ciągu. Opracowano też prototyp P.1083, występujący pod nazwą "Supersonic Hunter", który miał skrzydła o 6- procentowej cięci­wie i kącie skosu krawędzi natarcia 50° oraz silnik RA. 9R "Avon" o ciągu 55,6 kN z dopalaczem. Wersja F.3 z tym sa­mym silnikiem mogła stać się odpowiednikiem North American F-100 "Super Sabre". Niestety wycofano się z dalszych prac nad P.1083. Zbudowano prototypy P.1114, P.1115 i P.1130 dwumiejscowych, wielozadaniowych nocnych myśliwców, które mogły dzia­łać w każdych warunkach pogodowych, wyposażone w radary nowego typu. Na bazie samolotu "Hunter" powstał również projekt samolotu dyspozycyjnego P.1128, który oprócz dwuosobowej załogi, miał przewozić sześciu pasażerów. Do napędu przewidziano dwa silni­ki Bristol "Orpheus". W pod koniec lat 1950- tych brytyjski CEF zapro­ponował wersję samolotu "Hunter", która miała być uzbrojona w 2 dział­ka, silnik "Avon 301" (bez dopa­lacza) o ciągu 56,3 kN lub dwuprzepływowy silnik odrzutowy Rolls-Royce "Spey", z przebudowanym dłuższym kadłu­bem, nowym systemem nawigacyjnym i wyrzut­niami kpr powietrze-  powietrze AIM-9 "Sidewinder". Projekt nie został skierowany do realizacji.

Łącznie zbudowano 1972 egz. Samoloty znajdowały się na uzbrojeniu lotnictwa wojskowego Wielkiej Brytanii oraz co najmniej 19 innych państw.

W II połowie lat 1950-tych samoloty myśliwskie Hawker "Hunter" były standardowym wyposażeniem dywizjonów Fighter Command RAF. Dostarczono ponad 1000 egz. w pięciu wersjach. W latach 1954- 1959 zastąpiły one myśliwce Gloster "Meteor" w dywizjonach stacjonujących na terytorium Wysp Brytyjskich. Natomiast od 1955 r. były wprowadzane na uzbrojenie dywizjonów 2 Tactical Air Force stacjonujących na terenie Niemiec. Zastąpiły tam samoloty Canadair "Sabre" i De Havilland "Venom". Brytyjskie "Huntery" F.5 działały przeciw Egiptowi z baz położonych na Cyprze w ramach Operacji Muszkieter zapewniając osłonę samolotom koalicji izraelsko- francusko- brytyjskiej bombardującym lotniska egipskie. Od 1961 r. myśliwskie wersje "Hunterów" były zastępowane przez awangardowe samoloty przechwytujące BAC "Lightning".

Brytyjskie samoloty "Hunter" FGA.9, wkrótce po wprowadzeniu do wyposażenia dywizjonów RAF, wzięły udział w działaniach bojowych. W 1961 r. Irak chciał dokonać inwazji na Kuwejt. Jako śro­dek odstraszający przeciw Irakijczykom zostały użyte samoloty stacjonujące w Aden (była kolonia brytyjska, obecnie część Jemenu) i w Kuwejcie. W latach 1962- 1963 zostały użyte przeciw powstańcom w Aden. Zrzucały ulotki i bomby na instalacje powstańcze oraz wspierały działania komandosów SAS na terenach zajętych przez powstańców. W latach 1963- 1966 brytyjskie "Hunte­ry" ochraniały strefę przygraniczną Ma­lezji z Indonezją podczas konfrontacji o północne Borneo. Wykonywały loty na przechwycenie indonezyjskich Mikojan MiG-17. Oficjalnie władze brytyjskie podawały o pokojowych spotkaniach pomiędzy samolotami "Hunter" a MiG- ami. Jed­nak wiadomo, że podczas jednego z nich doszło do konfrontacji, w wyniku któ­rej odnotowano zwycięstwo brytyjskie­go "Huntera" w pojedynku powietrznym z MiG- iem. W maju 1964 r. brytyjskie samoloty "Hunter" FGA.9 i FR.10 były wykorzystywane do walk z rebeliantami z plemienia Qutaibi w regionie Radfan w Jemenie. Działania bojowe w tym rejonie prowadzono aż do wycofania wojsk brytyjskich z Adenu w listopadzie 1967 r. Pod koniec lat 1960- tych samoloty "Hunter" zaczęto wycofywać z jednostek bo­jowych, wykorzystując je jeszcze przez pewien czas w jednostkach treningo­wych.

W latach 1960- tych i na początku 1970- tych samoloty "Hunter" T.7, obok Folland "Gnat" T.1 był podstawowym samolotem szkoleniowym RAF i RN FAA. Pod koniec lat 1970- tych zostały one zastąpione przez BAe "Hawk". Samoloty T.7 były bardziej preferowane przez pilotów i instruktorów od innych samolotów szkolno- treningowych, a piloci szkoleni na nich wykazywali większe umiejętności i agresywność w walce.

Na począt­ku lat 1990- tych "Huntery" znajdowały się na wyposażeniu ok. 10 państw, a po 40 latach od pierwsze­go lotu ok. 20 % floty było ciągle sprawne operacyjnie. Najdłużej głów­nymi użytkownikami samolotów były RAF i marynarka brytyjska, mające ok. 20 ma­szyn służących do lotów treningowych oraz Szwajcaria z ok. 150 maszynami wykorzystywanymi jako szturmowe. Takie możliwo­ści zwielokrotniły się po zabudowie układu ostrzegania o opromieniowaniu radarowym oraz wyposażeniu samolotów w pociski Hu­ghes AGM-65 "Maverick".

Samoloty Hawker "Hunter" różnych wersji były wykorzystywane przez siły zbrojne następujących państw:

- Arabia Saudyjska- w 1966 r. Royal Saudi Air Force zamówiły nowoczesne samoloty myśliwskie BAC "Lightning". Aby usprawnić przeszkolenie pilotów z samolotów szkolno-treningowych Hunting Percival "Jet Provost" na te potężne maszyny zakupiono również 4 samoloty myśliwskie "Hunter" F.60 i 2 treningowe T.66 (nieoficjalne oznaczenie T.70). Przez cały okres eksploatacji został stracony jeden "Hunter" w wypadku lotniczym w 1967 r. W 1968 r. 3 jednomiejscowe samoloty przekazano do Jordanii, a 2 egz. T.70 zwró­cono do Hawker Siddeley w 1974 r.,

- Belgia- produkowane były na licencji w firmach SABCA i Avions Fairey. W marcu 1955 r. został dostarczony samolot wzorcowy "Hunter" F.4, dostawy rozpoczęły się w 1956 r. Ogółem powstało 111 (wg [6]- 112) egz. w wersji F.4, z tego w Belgii zostało zbudowanych 64 egz., pozostałe pochodziły z linii produkcyjnej firmy Fokker ale zostały zmontowane w Belgii. Lotnictwo wojskowe Belgii otrzymało też 144 samoloty "Hunter" F.6, z których 52 zostało dostarczonych prosto z firmy Fokker, pozostałe 92 dostarczono w elementach i zmontowane w firmach SABCA i Avions Fairey. Pierwszy F.6 został dostarczony w marcu 1957 r. Belgowie do szkolenia wykorzystywali zarówno holenderskie, jak i duń­skie samoloty "Hunter" T.7. W Belgii samoloty nie zyskały pozytywnych ocen i już w 1963 r. wycofali oni z eksploatacji wszystkie samoloty, odsprzedając większość z nich do Haw­ker Siddeley w celu odsprzedaży po przeprowadzeniu remontu,

- Chile- po fiasku zakupu w połowie lat 1960- tych 25 egz. F-86 "Sabre" z USA, do­wództwo Chilijskich Wojsk Lotniczych zamówiło w 1966  r. samoloty w Hawker Siddeley. W latach 1968- 1974 dostarczono do Chile łącznie 39 egz., w tym 28 egz. FGA.71 (FGA.9), 6 egz.FR.71A (FR.10) i 5 egz.T.72 (T.66). (Wg innych źródeł- były to: 24 egz.FGA.71, 3 egz.FR.71A i 5 egz.T.72 oraz 7 egz. FGA.9 wycofanych z RAF). Zostały użyte bojowo w zamachu wojskowych w 1973 r. przeciwko nowo wybrane­mu rządowi lewicowemu. Wprowadzenie embar­ga na dostawy uzbrojenia wojskowego do Chile spowodowało trudności w eksploatacji tych sa­molotów. Do 1980 r. dotrwało w służbie ok. 20 samolotów. W 1982 r. podczas Konfliktu o Falklan­dy Chile zezwoliło na lądowanie na swoich lotniskach brytyjskich English Electric "Canberra". W zamian za po­moc, Chilijczycy otrzymali 12 ex RAF FGA.9 oraz 2 T.67 z Kuwejtu, prawdopodobnie za pośrednic­twem Omanu. Na początku lat 1980- tych chilijskie FGA.71 zo­stały poddane modernizacji w zakładach ENAER, z wydatną pomocą techniczną Izraela. Polegała ona na zabu­dowie nowego radaru z anteną umieszczoną na szczycie statecznika pionowego, zainstalowaniu wyrzutni nabojów zakłócających, zmianie wyposażenia kabiny pilota i przystosowaniu instalacji uzbrojenia do odpalania kpr powietrze- powietrze produkcji izrael­skiej. W 1994 r. Wojska Lotnicze chciały nabyć kolejne "Hunte­ry", ale z powodu ich braku na rynku zakupiono francuskie Dassault-Breguet "Mirage 5" / "Mirage 50". Ostatnie chilijskie "Huntery" zostały wycofane z eksploatacji na początku 1996 r. (wg [6]- w 1993 r.),

- Dania- w 1954 r. Królewskie Duńskie Siły Powietrzne zamówiły 30 samolotów "Hunter" Mk.51 (eksportowa wersja F.4). Dostawy rozpoczęły się w 1956 r. W 1958 r. dostarczono 4 treningowe Mk.53 (eksportowa wersja T.7). W latach 1968 i 1969 kolejne 2 egz. T.7 zakupiono w Holandii. Łącznie w Danii użytkowane było 35 egz. Latały one w jednym dywizjonie. Podczas 18 lat służby brały udział w ponad 60 ćwiczeniach sił zbrojnych państw NATO. Wycofane zostały w 1974 r. Ok. 20 egz. Mk.51 zostało odkupionych przez firmę Hawker Siddeley w celu odsprzedaży po remoncie,

- Holandia- produkowane były na licencji w firmie Fokker. W marcu 1955 r. został dostarczony samolot wzorcowy "Hunter" F.4, natomiast pierwszy samolot opuścił linię montażową w końcu 1955 r. Dostawy trwały w okresie od lutego 1956 r. do listopada 1957 r. Dostarczono 96 egz. F,4, w tym sześć wyprodukowanych w Wielkiej Brytanii. Zbudowano również 93 samoloty w wersji "Hunter" F.6, z których pierwszy został dostarczony w 1957 r. Dodatkowo zakupiono w Wielkiej Brytanii 20 samolotów treningowych "Hunter" T.7, z których pierwsze zostały dostarczone w 1958 r. (wycofane w 1968 r.). Wiele F.4. i F.6 przystosowano do przenoszenia kpr powietrze- powietrze "Sidewinder". Jeden T.7 wykonywał loty badawcze na rzecz medycyny lot­niczej. Co najmniej jeden F.6 wykorzystywany był do lotów ba­dawczych atmosfery i pobierania powietrza do badań promieniowania. W 1960 r. Holendrzy wysłali samoloty  "Hunter" do Nowej Gwinei Holenderskiej, gdzie zostały użyte bojowo podczas konfrontacji z Indonezją. Holenderskie F.4 były użytkowane do 1963 r. Ostatnie samoloty w wersji F.6 zostały wycofane w 1968 r. i zastąpione przez Lockheed F-104 "Starfighter". Samo­loty te zostały odsprzedane firmie Hawker Siddeley, a dwa T.7 przekazano do Danii,

- Indie- w 1957 r. Indian Air Force zamówiły 48 egz. F.56 (F.6 z drobnymi przeróbkami) i 22 egz. T.66 z silnika­mi "Avon 203". (Wg innych źródeł- zamówiono nie mniej niż 160 samolotów myśliwskich "Hunter" F.56 i F.56A). Dostawy rozpoczęły się w październiku 1957 r. i "Huntery" weszły do wyposażenia jednostek przed końcem roku. Pierwsze 16 egz. F.56 stanowiło partię wycofanych ex RAF F.6 i prze­budowanych do standardu F.56. Pozostałe 32 egz. F.56 dostarczono fabrycznie nowe. Pierwszy egzemplarz T.66 został oblatany 6.08.1958 r., dostawy rozpoczęły się w lutym 1959 r. Na koniec 1961 r. siedem dywizjonów Indyjskich Wojsk Lotniczych (IAF) miało na stanie samoloty "Hunter". Indyjskie "Huntery" użyto bojowo m.in. w 1961 r. w konflikcie o Goa z Chi­nami i w 1965 r. w wojnie indyjsko- pakistańskiej. W wyniku walk stracono co najmniej pięć samolotów "Hunter". (Wg innych źródeł-  podczas wojny z Pakistanem utracono 4 "Huntery" od ognia przeciwlotniczego, dalsze 9 zostało straconych przez pakistańskie North American F-86 "Sabre". Strona pakistańska przyznała się do utraty sześciu F-86). Od 1965 r. IAF otrzymały FGA.56A (FGA.9), odpo­wiednio w 1965- 36 egz., 1967 - 1 egz. i w 1968 – 6 egz. Dodatkowo zamówiono 12 egz. T.66D w 1968 r. i 5 egz. T.66E w 1973 r. Podczas następnej wojny z Pakistanem (grudzień 1971 r.) w walkach zostało użytych ok. 95 "Hunterów". Przeznaczone zostały do ataków szturmowych. Wg danych pakistańskich 17 samolotów zostało zniszczonych na ziemi lub przez obronę przeciwlotniczą, dalsze 13 zostało zestrzelonych w czasie walk powietrznych. Mimo dość wysokich strat, "Huntery" sprawdziły się w roli samolotów szturmowych, niszcząc znaczne ilości broni pancernej przeciwnika. W 1973 r. przynajmniej jeden hindu­ski "Hunter" został przebudowany do standardu FR.10. W 1970 r. zostały zastąpione w roli myśliwca przez samoloty Mikojan MiG-21, a pod koniec lat 1970 r. przez SEPECAT "Jaguar". Przesunięte do drugiej linii, do 1999 r. używane były do szkolenia lotniczego oraz holowania celów powietrz­nych. Zostały wycofane ze służby w I połowie lat 1980-tych,

- Jordania- w 1958 r. dostarczono 12 myśliwców "Hunter" F.6. Jordańczycy byli bardzo zadowoleni z dostarczonych samolotów i dlatego w 1962 r. zakupiono dalsze 8 (wg [6]- 12) egz. w wersji szturmowej FGA.73 (ex RAF FGA.9) oraz 3 treningowe T.66B i 2 rozpoznawcze FR.10. Przez pewien czas w Jordanii przebywał również demonstrator firmy Hawker- "Hunter" Mk.66A. Samoloty brały udział w starciach z lotnictwem izraelskim, m.in. w grudniu 1964 r. oraz w 1966 r. Podczas wojny sześciodniowej w wyniku izraelskich nalotów na lotniska utracono większość samolotów (wg [6]- wszystkie). Ocalały tylko 4 "Huntery". Aby zrekompensować straty zakupiono 12 samolotów typu "Hunter", m.in. w Iraku. (Wg [6]- Jordania otrzymała 3 saudyjskie F.6 oraz 4 ex RAF FGA.9. W latach 1968- 1970 otrzymała kolejne 12 FGA.73 i 3 FGA.73B). Używane były do 1974 r.,

- Irak- w 1956 r. złożono zamówienie na 16 (wg [6]- 15) myśliwców "Hunter" F.6. Dostawy rozpoczęły się w 1958 r. od RAF w ramach amerykańskiej pomocy finansowej. W 1963 r. przybyło kolejnych 24 FGA.59 (FGA.9 ex RAF F.6), a następna partia 18 egz. FGA.59A- w latach 1965- 1966. W 1963 r. dostarczono też 5 egz. T.69 (T.66), a w 1965- 4 egz. FGA.59B (wg [6]- dostarczono 5 rozpoznawczych FR.59B). W 1962 r. w Iraku przebywał demonstrator wersji treningowej Mk.66A. W wyniku jego próbnej eksploatacji zakupiono 5 samolotów treningowych T.60 (w latach 1963- 1965). Wg [6]- łącznie Irak otrzymał 57 samolotów jednomiejscowych, 5 dwumiejscowych i 4 rozpoznaw­cze. W czasie wojny sześciodniowej nie wykonały żadnego lotu bojowego, utracono jednak 5 samolotów na ziemi w wyniku niespodziewanego ataku lotnictwa izraelskiego. (Wg [6]- brały udział w Wojnie Sześciodniowej w 1967 r., a także w 1973 r. (Yom Kippur), zwalczając izraelskie samoloty i siły naziemne. W kon­fliktach tych Irakijczycy zestrzelili jeden samolot i stracili również jeden). Irackie "Huntery" wycofano z użytku w 1970 r., przywracając je następnie do służby w okresie wojny iracko -irańskiej w 1980 r., gdzie były prawdopodobnie używane do zrzuca­nia bomb chemicznych. Ostatnie wycofano z eksploatacji przed wojną nad Zatoką Perską w 1991 r.

- Katar- w 1969 r. zakupił 3 samoloty "Hunter" FGA.78 (FGA.9) oraz 1 samolot treningowy T.79. Zostały dostarczone w 1971 r. Latali na nich najemnicy brytyjscy. Samoloty na przełomie lat 1980 / 1990- tych zostały zastąpione przez samoloty Dassault-Breguet /Dornier "Alpha Jet",

- Kenia- w 1974 r. dostarczono 6 (wg [6]- 4) samolotów myśliwsko- szturmowych 4 FGA.80 (ex RAF FGA.9) oraz 1 (wg [6]- 2) treningowy T.81 (ex RAF T.7 lub RN FAA T.8). W 1975 r. zostały zastąpio­ne przez Northrop F-5 "Tiger II". Ostatnie cztery samoloty zostały wycofane z eksploatacji w 1979 r. W 1981 r. do Zimbabwe sprzedano 4 egz. FGA.80 i jednego T.81,

- Kuwejt- w latach 1965- 1966 zakupiono 4 ex- belgijskie samoloty myśliwskie "Hunter" F.6 dla ochrony pól naftowych (wg [6]- były to FGA.57- wyremontowane FGA.9). Planowano zakup nowocześniejszych samolotów myśliwskich BAC "Lightning", do czego jednak nie doszło. Zamiast nich dostarczono dalsze samoloty typu "Hunter": 6 myśliwskich FGA.57 i 5 treningowych T.67. (Wg [6]- dostarczono tylko 5 egz. T.67). Samoloty myśliwskie były użytkowane do 1976 r., treningowe- kilka lat dłużej. Prawdopodobnie 2 egz. T.67 przekazano w 1970 r. do Chile, a jeden do Omanu,

- Liban- w 1968 r. (wg [6]- w latach 1958- 1959) otrzymał 6 samolotów myśliwskich "Hunter" F.6, później dostarczono samoloty w wersji szturmowej: 4 egz. FGA.70 i 6 egz. FGA.70A. (Wg [6]- w 1966 r. otrzy­mał 4 FGA.70 / ex FGA.9 i 3 T.66 silnikami "Avon 203", a w 1970 r. 6 egz. FGA.70A). Przez przejściowy okres używany był również 1 egz. Mk.66A. Samoloty wykorzystywane były do końca lat 1990- tych. m.in. w 1980 r. w wojnie domowej i w konfliktach lokalnych z Izraelem. W wyniku niestabilnej sytuacji politycznej w Libanie utracono wszystkie "Huntery", z tego co najmniej 7 zostało zestrzelonych przez samoloty izraelskie,

- Oman- Sultan of Oman's Armed Forces posiadały ok. 31 samolotów "Hunter" w kilku wersjach, pochodzących z różnych źródeł. Większość z nich (wg [6]- 32 egz.) otrzymano w 1975 r. z Jordanii, pozostałe pochodziły z Kuwejtu (wg [6]- kil­ka T.67) oraz Wielkiej Brytanii (myśliwskie F.6). Ze wszystkich dostarczonych samolotów tylko 15 było zdatnych do lotu. Pozostałe wykorzystano jako magazyny części zamiennych. Samoloty eks­ploatowane w Omanie początkowo były pilotowane przez najemników brytyj­skich i wykorzystano je bojowo w konflikcie z Jemenem w 1975 r. Ostatnie samoloty wycofano z eksploatacji w 1993 r.,

- Peru- w 1955 r. złożono zamówienie na 16 samolotów myśliwskich "Hunter" F. Mk.52 (były to ex RAF F.4 wyposażone w dwie belki podskrzydłowe) oraz 1 treningowy T.62. Dostarczone zostały w latach 1956- 1959. W pierwszej połowie lat 1960- tych rozważano zakup kolejnej partii. Ostatecznie w 1966 r. zastąpiły je Dassault-Breguet "Mirage 5", a "Huntery" przesunięte zostały do roli samolotu wsparcia pola walki. W 1976 r. za­stąpiono je samolotami Suchoj Su-22. W 1980 r. użytkowano 9 egz. F.52 i 1 egz. T.62 do zaawansowanego szkolenia pilotów,

- Rodezja / Zimbabwe- z powodu skomplikowanej sytuacji politycznej i ciągłych walk z partyzantami z ugrupowań ZANU i ZAPU, rząd Rodezji nabywał samoloty z różnych i przeważnie nielegalnych źródeł. Brak bliższych informacji o ilości zakupionych samolotów, były to m.in.: 12 ex- brytyjskich samolotów "Hunter" F.6 zmodernizowanych do wersji FGA.9 (zakupione w 1960 lub 1963 r.). W 1965 r., po ogłoszeniu niepodległości Rodezji i zaniechaniu przez Brytyjczyków dostaw czę­ści zamiennych, Rodezja miała olbrzymie problemy z utrzymaniem spraw­nych samolotów. W późniejszym okresie zostały dostosowane do przenosze­nia południowoafrykańskiego kpr powietrze- powietrze Darter "Atlas" (odpowiednika "Sidewin­der"). Samoloty bojowo wykorzystano do zwalczania rodezyjskich powstańców. Uzbrajano je w npr powietrze- ziemia RP i bomby 450 kg. "Huntery" używane były do wspierania działań przeciwpartyzanckich. W czasie walk utracono pewną ilość samolotów w wypadkach oraz od ognia obrony przeciwlotniczej. Około 8 egz. przetrwało działania wojenne i zostały przejęte przez Air Force of Zimbabwe po przejęciu władzy przez prawowity rząd w 1980 r. W 1981 r. nowe państwo kupiło z Kenii 4 egz. FGA.80 i jednego T.81. W lipcu 1982 r. znisz­czeniu uległo 9 "Hunterów" podczas ataku rebe­liantów. W 1983 r. Wielka Brytania dostarczyła 4 egz. FGA.9, a w 1987 r. kolejne 4 egz. W 2005 r. samoloty nadal znajdowały się w użyciu,

- Singapur- w 1968 r. złożono zmówienie na 12 samolotów myśliwsko- szturmowych FGA.74 (FGA.9) i 4 myśliwsko- rozpoznawcze FR.74A (FR.10). Dostawy rozpoczęły się w 1970 r. W późniejszym okresie zakupiono dalsze samoloty tego typu: 22 egz. FR.74B oraz 9 egz. w wersjach treningowych (4 egz. T.75 i 5 egz. T.75A). Łącznie Singa­pur posiadał 47 samolotów "Hunter". Niektóre samoloty zostały przez firmę Lockheed dostosowane do odpalania kpr powietrze- powietrze "Sidewinder". Ostatnie singapurskie Huntery zastąpiono F-16A "Fighting Falcon" i RF-5 "Tiger Eye". W 1995 r. 22 egz. sprzedano australijskim kolekcjonerom sa­molotów wojskowych,

- Somalia- w 1983 r. otrzymała z ZEA praw­dopodobnie 5 egz. FGA.76 i 1 egz. T.77 lub 7 egz. FGA.76, 1 egz. FR.76A i 1 ez. T.77. Były użyte w wojnie granicznej z Etiopią, a loty na nich odbywali piloci-  najemnicy z Południowej Afry­ki i Rodezji. Zmiana rządu w Somalii w 1991 r. spowodowała rozwiązanie wojsk lotniczych i zniszczenie wszystkich posiada­nych "Hunterów",

- Szwajcaria- w 1957 r. otrzy­mała od RAF 2 egz. do prób w specyficznych warunkach tere­nowych Szwajcarii (góry). W 1958 r. złożono zamówienie na 100 samolotów "Hunter" Mk.58. Pierwsze 12 stanowiły ex RAF F.6, natomiast pozostałe 88 dostarczo­nych egzemplarzy było fabrycznie nowych. Dostawy rozpoczęły się w 1959 (wg innych źródeł- 1958) r. Szwajcarskie samoloty otrzymały hamulce aerodynamiczne, nowe wyposażenie radiowe i wzmocnione zewnętrzne, podskrzydłowe belki nośne, umożliwiające podwieszenie bomb o wagomiarze 400 kg. Pierwsze 12 ex- brytyj­skich F.6 wkrótce zwrócono Wielkiej Brytanii do przebudowy do standardu Mk.58. Od 1963 r. prawie połowa F.58 została przystosowana do odpalania kpr powietrze- powietrze "Sidewinder". Szwajcarzy nie zakupili samolotów treningowych, chociaż przez pewien czas użytkowali prototyp T.66, wypożyczony z Hawker Siddeley. W latach 1971 i 1974 złożono dwa dodatkowe zamówienia na 52 egz. Mk.58A z silnikami "Avon 207". Zostały one dostarczone w zestawach i zmontowane w firmie Eidgenössisches Flugzeugwerk (2 F.58A przed przebudową były w wariancie T.7). Zakupiono również 8 samolotów treningowych Mk.68. Starsze F.58 i T.68 wy­posażono docelowo w silniki "Avon 207". Po zakupie Northrop F-5 "Tiger II" i przejęciu przez nic zadań obrony powietrznej, samoloty "Hunter" zaczęto przystosowywać do wykonywania zadań uderzeniowych. Od 1974 r. F.58(A) wyposażono w celowniki bombardierskie SAAB BT-9K. Dalsze 12 egz. przebudowano na holowniki celów powietrznych. W 1980 r. przeprowa­dzono modernizację według planu Hunter HO. Polegała ona na zabudowie w płatowcach amerykańskiego radaru AN/APR-9 (RWR) oraz montażu pod kadłubem wyrzutników flar AN/ALE-39. Dodatkowo zwiększono ilość prowadnic npr powietrze- ziemia z 8 do 10. Wszystkie samoloty przystosowano do przenoszenia brytyjskich bomb kasetowych BL 755. Ponadto 40 egz. przystosowano do odpalania kpr powietrze- ziemia AGM-65 "Maverick". Ostatni "Hunter" został wycofany z użytkowania w 1994 r.,

- Szwecja- w 1954 r. zamówiła 120 samolotów "Hunter" Mk. 50 (eksportowa wersja F.4). Dostawy rozpoczęły się w 1955 r. i trwały do 1958 r. W Szwecji samoloty otrzymały oznaczenie J-34 i wyposażono w nie cztery Skrzydła Lotnictwa Myśliwskiego. Samoloty zostały przystosowane do przenoszenia dwóch pocisków klasy powietrze-powietrze AIM-9 "Sidewinder". Używane były do 1966 r.,

- Zjednoczone Emiraty Arabskie (Abu Zabi)- w lutym 1969 r. emirat Abu Zabi zamówił 7 egz.  FGA. 9 dla dywizjonu szturmowego. Zostały dostarczone w 1970 r. pod oznaczeniem FGA.76. Były to pierwsze bojowe samoloty lotnictwa wojskowego Abu Zabi. Gdy w 1971 r. emirat wszedł w skład Zjednoczonych Emiratów Arabskich, samoloty znalazły się w składzie zjednoczonych sił zbrojnych ZEA. Równocześnie z samolotami myśliwsko- szturmowymi dostarczono 3 samoloty rozpoznawcze FR.76A i 2 treningowe T.77. Początkowo wykonywa­li na nich loty piloci RAF, gdzie szkolili pilotów miejscowych i latali w patrolach podczas sporu granicznego z Arabią Sau­dyjską. Później "Huntery" zostały przesunięte do zadań uderzeniowych. W 1983 r. zastąpiły je BAe "Hawk". Sprawne samoloty przekazano do Somalii, a dwa T.77 w 1975 r.  trafiły do Jordanii,

W Polsce.

Po zakończeniu II wojny światowej samolotach Hawker "Hunter" latali również piloci Polskich Sił Powietrznych, którzy wstąpili do służby w Royal Air Force.

Na samolotach "Hunter" wykonywali loty piloci polskiego pochodzenia, m.in.:
- Stefan Karwowski, syn dowódcy dywizjonu 306 Włodzimierza Karwowskiego. Promowany w RAF na Pilot Officer (P/O) w 1965 r., latał na "Hunterach" w dywizjonie 208. Był oddelegowany do lotnictwa Singapuru (pomagał tam m.in. tworzyć zespół Black Knights). Pod koniec lat 1970-tych walczył w siłach powietrznych sułtana Omanu (znów na samolotach "Hunter"). Później był znanym pilotem pokazowym warbirdów. Niestety zginął 29.04.1985 r. w wyniku wypadku na akrobacyjnym samolocie Pitts "Special".

Konstrukcja:

Uzbrojenie:
- "Hunter" F.6- 4 stałe działka Aden kal. 30 mm. Pod skrzydłami znajdowały się cztery węzły podwieszeń, na których można było przenosić 2 bomby o masie po 454 kg lub 2 zasobniki z napalmem albo wyrzutnie niekierowanych pocisków rakietowych,
- "Hunter" T.7- 1 stałe działka Aden kal. 30 mm,
- "Hunter" FGA. 9- 4 stałe działka Aden kal. 30 mm. Szeroki zestaw uzbrojenia podwieszanego na czterech węzłach podskrzydłowych: bomby o masie 454 kg, zasobniki z napalmem oraz wyrzutnie niekierowanych pocisków rakietowych/

Napęd:
- "Hunter" F.1- Rolls-Roy­ce "Avon 113" o ciągu 33,8 kN (3447 kG),
- "Hunter" FGA. 9- Rolls-Roy­ce "Avon" Mk 207 o ciągu 45,12 kN (4604 kG),
- "Hunter" F.2- Armstrong Siddeley "Sapphire 101",
- "Hunter" F.3- Rolls-Roy­ce "Avon" RA.7R o ciągu 42,7 kN (4354 kG)  z dopalaczem,
- "Hunter" F.4- Rolls-Roy­ce "Avon 115" (później "Avon 21"),
- "Hunter" F.5- Armstrong Siddeley "Sapphire 101",
- "Hunter" F.6- Rolls-Royce "Avon 203" o ciągu 44,5 kN (4538 kG) lub "Avon 207",
- "Hunter" T.7- Rolls-Royce "Avon 121" lub "Avon 122" o ciągu 35,59 kN (3629 kG),
- "Hunter" FGA.9- Rolls-Royce "Avon 207" o ciągu 44,7 kN (4558 kG).

Dane techniczne "Hunter" F.6 (wg [3]):
Rozpiętość- 10,36 m, długość- 13,99 m, wysokość- 4,01 m, po­wierzchnia nośna- 31,62 m².
Masa własna- 5793 kg. masa startowa- 7809 kg.
Prędkość max- 1150 km/h, czas wznoszenia na 13 716 m- 7' 30", pułap- 15 697 m, zasięg- 2960 km.

Dane techniczne "Hunter" FGA. 9 (wg [3]):
Rozpiętość- 10,36 m, długość- 13,99 m, wysokość- 4,01 m, po­wierzchnia nośna- 32,46 m².
Masa własna- 5906 kg. masa startowa- 8172 kg.
Prędkość max- Ma= 0,95, czas wznoszenia na 13 716 m- 7' 30", pułap- 15 697 m, taktyczny promień działania- 352 km.

Dane techniczne (wg [6]):