BCP (SMCP-JU) "Komar", 2002
(CP JU "Komar")

Cel powietrzny. Polska.
Zdalnie sterowany, manewrujący cel powietrzny jednorazowego użycia BCP ”Komar”. (Źródło: Folder reklamowy. Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych).

Zdalnie sterowany, manewrujący cel powietrzny jednorazowego użycia BCP ”Komar” (duży model latający) został opracowany w Instytucie Technicznym Wojsk Lotniczych. W pracach rozwojowych uczestniczy również firma MSP Marcin Szender. Jest to cel jednorazowy, przewidziany do szkoleń poligonowych operatorów przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych "Starzała-2M" oraz "Grom", a także zestawów artyleryjskich (Loara) i artyleryjsko-rakietowych (Jod, Jodek, Biała). Istnieje możliwość równoczesnego wykorzystania kilku celów powietrznych.

Do jego startu jest wykorzystywana wyrzutnia startowa. Kontrola lotu odbywa się na podstawie wzrokowej obserwacji obiektu. Można przy tym korzystać z urządzenia optycznego (lornetka). Lądowanie następuje, w zależności od warunków terenowych, sposobem samolotowym na kadłubie lub za pomocą układu spadochronowego.

Cele latające "Komar" (6 egz.) wchodził w skład Zestawu Sterowanych Manewrujących Celów Powietrznych "Jaskółka". W skład Zestawu wchodzą również:
- cele latające wielokrotnego użycia "Szerszeń" (2 egz.),
- stanowisko transportowo-startowe: przedział transportowy (8 szt. celów powietrznych), przedział sterowania i kontroli lotu, wyrzutnia startowa, stanowisko optycznej kontroli lotu. Zestaw używany jest do szkolenia poligonowego wojsk w  zakresie  wykonywania  strzelań  z  przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych typu "Starzała-2M" oraz "Grom" oraz strzelań artyleryjskich.

Umowa podpisana przez ITWL z Inspektoratem Uzbrojenia MON, obejmowała wyprodukowanie i dostarczenie do jednostek Wojsk Obrony Przeciw Lotniczej 41 bezzałogowych celów powietrznych, w tym:- 26 celów "Szerszeń" i  15 maszyn typu "Komar".  Wyprodukowane zostały w firmie MSP Marcin Szender.

Konstrukcja.
Bezzałogowy imitator celu powietrznego w układzie bezogonowym.
Start odbywa się za pomocą wyrzutni. Samolot może lądować na brzuchu lub (opcjonalnie) na spadochronie.

Wyposażenie: źródła promieniowania podczerwonego (flary), źródło wizualizacji optycznej (opcja), reflektor radarowy (opcja), spadochronowy układ lądownia (opcja).

Silnik- spalinowy.

Dane techniczne ”Komar” (wg [4]):
Rozpiętość- 2,2  (wg [5]- 2,257) m, długość- (wg [5]- 1,497) m.
Masa startowa max- 24 kg.
Prędkości lotu- 80- 180 km/h, pułap praktyczny- 1000 m, promień operowania- do 3 (wg [5]- 10) km, czas lotu- 1 h.

Galeria

  • Cel powietrzny jednorazowego użycia BCP ”Komar”, widok z góry. (Źródło: Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych).
  • BCP ”Komar”, rysunek w dwóch rzutach. (Źródło: MSP Marcin Szender).

Źródło:

[1] Bączyk N. ”Zwycięski HOB-bit”. Lotnictwo nr 8/2005.
[2] Kiński A. ”Szogun- propozycja dla przeciwlotników”. Nowa Technika Wojskowa nr 5/2009.
[3] Werocy J. ”PLATFORMY PILOTOWE I BEZPILOTOWE”. Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych.
[4] "ZESTAW STEROWANYCH MANEWRUJĄCYCH CELÓW POWIETRZNYCH". Folder reklamowy. Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych.
[5] MSP Marcin Szender.
[6] „Bezzałogowe-  przegląd projektów dla Wojska Polskiego i nie tylko”.  Blog użytkowników portalu dobreprogramy.
[7] Nowakowski M. „Zagadnienia rozwoju bezzałogowych  statków powietrznych w Instytucie Technicznym Wojsk Lotniczych”. Logistyka nr 6/2011.
[8] Smoczyk A., Szewczyk R. „Pomocne narzędzie”.  Przegląd Wojsk Lądowych nr 4/2013.
blog comments powered by Disqus