Hovey "Wing Ding", 1971

Ultralekki motoszybowiec. USA.
Ultralekki samolot sportowy Hovey ”Wing Ding”. (Źródło: archiwum).
Samolot ”Wing Ding” (wg [2]- ”Whing Ding”) skonstruował R. Hovey (wg [2]- J. Hovey) z Kalifornii. Jest jednym z najlżejszych, najtańszych i najprostszych w konstrukcji samolotów amatorskich. Projekt techniczny tej maszyny powstał w 1970 r. Samolot został oblatany w lutym 1971 r., a w 1972 r. (po lotach doświadczalnych) samolocik-karzełek uzyskał oficjalne świadectwo w klasie Experimental. ”Wing Ding” charakteryzuje się niezwykle uproszczoną konstrukcją, a prócz tego bardzo łatwo daje się rozkładać na części do transportu.

Samoloty tego typu budowane były amatorsko na podstawie planów konstrukcyjnych. Metoda jego budowy zbliżona jest do konstruowania większych modeli latających. Czas budowy ok. 6 miesięcy. Do 1986 r. zbudowanych zostało ponad 1500 egz.

W Polsce.

Samoloty Hovey ”Wing Ding” zbudowane lub użytkowane w Polsce:
- w 1982 r. Harcerskiej Pracowni Konstrukcji Lotniczych w Gdańsku był w budowie ultralekki motoszybowiec Hovey ”Wing Ding”, w 1983 r. był bliski ukończenia,
- w latach 1984-1988 uczniowie Technikum Budowy Płatowców w Mielcu zbudowali mały amatorski dwupłat WD-II mod. "Gacek". Projekt samolotu, oparty na konstrukcji Hovey "Wing Ding", opracował mgr. inż. Jarosław Rumszewicz,
- w latach 1980-tych samolot "Wing Ding" został zbudowany w Opolu przez Janusza Karasiewicza (patrz Karasiewicz-Hovey "Wing Ding"),
- na planach ”Wing Ding” była oparta konstrukcja samolotu Jerzego Ostrowskiego (patrz Ostrowski samolot),
- prawdopodobnie w latach 1990- tych Krzysztof Dalszewski zbudował dwupłatowiec "Wing Ding" (patrz Dalszewski-Hovey "Wing Ding").

Konstrukcja:
Jednomiejscowy dwupłat o konstrukcji mieszanej: metal-pianka-drewno-tkanina.
Tylna część kadłuba to rura duralowa, zakończona klasycznym usterzeniem. Kabina odkryta, pilot siedzi na rodzaju siodełka, niczym nie osłonięty.
Podwozie klasyczne stałe, koła gokartowe.

Silnik- MC-101A o mocy 10,5 kW (14 KM) od gokarta. Śmigło pchające napędzane przekładnią paskową.

Dane techniczne ”Wing Ding II” (wg [1]):
Rozpiętość- 5,69 (wg [2]- 5,8) m, długość- 4,27 m, wysokość- 1,68 m, powierzchnia nośna- 9,85 m2.
Masa własna- 56 kg, masa całkowita- 140 kg.
Prędkość max- 80 (wg [2]- 80-85) km/h, prędkość minimalna- 42 km/h, pułap- 1220 m, zasięg- 32 km.

Źródło:

[1] Wojciechowski J. ”Ultralekkie szybowce i samoloty”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1986.
[2] Borzęcki J. ”Na własnych skrzydłach”. Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk 1980.
[3] Informacje uzyskane od  Jarosława Rumszewicza.
[4] Peczka R. "Stalowa Wola po raz piąty". Przegląd Lotniczy Aviation Revue nr 10/1999.
[5] Glass A. "Polskie samoloty i motoszybowce amatorskie". Technika Lotnicza i Astronautyczna nr 1/1984.
blog comments powered by Disqus