Po zakończeniu II wojny światowej wysłano z Instytutu Technicznego Lotnictwa grupy poszukiwawcze dla zabezpieczenia i zwiezienia m.in. zdobycznych zespołów napędowych, zwłaszcza najnowszych konstrukcji, w tym silników odrzutowych, mających największe znaczenie dla rozwoju lotnictwa. W Instytucie zgromadzono wówczas m.in. silniki turboodrzutowe, rakietowe na paliwo ciekłe: Walter 109-507 o ciągu 5,78 kN (590 kG) (dla latających bomb Hs-293A), pomocnicze startowe, agregaty i silniki dla pocisku V-2 itp.

Konstrukcja:

Dane techniczne: