W latach 1925- 1926 szwedzkie lotnictwo morskie Marinens Flygväsende prowadziło próby z samolotem torpedowym Heinkel HD-14, który jednak nie spełnił założonych wymagań. Ernst Heinkel opracował ulepszony samolot, który otrzymał nazwę Heinkel HD-16. W lutym 1928 r. szwedzkie lotnictwo wojskowe Svenska flygvapnet zamówiło 2 samoloty tego typu. Zostały zbudowane w Niemczech w firmie Ernst Heinkel Flugzeugwerke. Próby w locie, przeprowadzone pod koniec 1928 r., wykazały, że należało dokonać pewnych modyfikacji.

Kiedy oba samoloty zostały zatwierdzone przez siły powietrzne, zostały wysłane do Szwecji. Heinkel HD 16 otrzymał tam oznaczenie woskowe T.1 , a dwa samoloty otrzymały indywidualne numery 20 i 21, które zostały zmienione na 220 i 221. W 1931 r. ponownie zostały zmienione na 2120 i 2121.

T.1 został wyposażony w silnik Armstrong Siddeley „Leopard” o mocy 496 kW (675 KM). Samolot przenosił jedną torpedę produkcji szwedzkiej typu m/17 kalibru 450 mm. Samolot był w zasadzie używany jako jednomiejscowy, chociaż było przewidziane w nim miejsce dla obserwatora- strzelca. Początkowo pilot i obserwator byli umieszczeni obok siebie w jednej kabinie z przodu kadłuba. Później kabina obserwatora została umieszczona w tylnej części kadłuba, co polepszyło pole obserwacji oraz ostrzału.

Wodnosamoloty T.1 nie były uznawane za pełnosprawne samoloty bojowy. Praktycznie służyły jako samoloty  doświadczalne, przeznaczone do przeprowadzania ataków torpedowych z powietrza. Oba samoloty bardzo mało latały, chociaż pozostały w służbie dość długo. 2120 został spisany w 1938 r. po 160 h lotu, a 2121 został spisany w 1939 r. po 300 h.

Z T.1 wiąże się zabawny incydent. Samolot był dość duży (czasami nazywano go domem letnim). Pod koniec kariery samolotu 2120, miał on wystartować z bazy F 2 w Hägernäs. Jednak pilotowi nie udało się wzbić w powietrze. Okazało się, że dziesięciu poborowych ukryło się w przestronnym kadłubie, żeby trochę przespać się!

W Polsce.

W 1929 r. Podlaska Wytwórnia Samolotów oferowała dostawę wodnosamolotów niemieckiej firmy Heinkel, które zamierzano budować w PWS z licencji Svenska Aero Aktiebolag (SAAB) w Sztokholmie. Jako pierwszy oferowano dwupłat torpedowy SAAB T-1 (czyli niemiecki Heinkel HD-16 L/W), zarówno w wersji lądowej, jak i wodnej. Oferta nie została przyjęta.

Konstrukcja.
Jedno- lub dwumiejscowy dwupłat.
Kabiny odkryte.
Podwozie dwupływakowe lub kołowe w układzie klasycznym.

Uzbrojenie- 1 stały karabin maszynowy kal. 7,7 mm. Samolot przenosił jedną torpedę typu m/17 kalibru 450 mm i masie ok. 800 kg. Zamiast torpedy mógł zabierać bomby o małym wagomiarze.

Silnik- gwiazdowy Armstrong Siddeley „Leopard” o mocy 496 kW (675 KM).

Dane techniczne HD-16 (wg [2]):
Rozpiętość- 18,0 m, długość- 13,0 m, wysokość- 5,2 m, powierzchnia nośna- 96,9 m².
Masa własna- 2570 kg, masa startowa max- 4570 kg.
Prędkość max- 196 km/h, prędkość wodowania- 86 km/h, wznoszenie- 2,5 m/s, pułap- 4000 m.