W latach 1920- tych firma Ernst Heinkel Flugzeugwerke przyjęła zamówienie od japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej na opracowanie katapulty lotniczej z napędem parowym dla  pancernika Nagato. Miała ona ułatwić starty wodnosamolotów rozpoznawczych bezpośrednio z pokładu. Dawało to znaczną oszczędność czasu w porównaniu z ze skomplikowaną operacją wodowania wodnosamolotu za pomocą dźwigu pokładowego.

Prowadzone prace nad katapultą parową zwróciły uwagę dowództwa Reichsmarine- niemieckiej marynarki wojennej z okresu Republiki Weimarskiej. Jednak ograniczenia nałożone przez traktat wersalski, nie pozwalały na jawne wprowadzenie nowych technologii.

Dlatego w 1927 r. Ministerstwo Transportu wydało specyfikację dotyczącą wyposażenia dużych statków pasażerskich w katapulty i samoloty pokładowe. Ich oficjalnym zadaniem  miało być ułatwienie i przyspieszenie operacji dostarczania poczty na trasach transatlantyckich. Zebrane doświadczenia łatwo mogłyby być wykorzystane do celów wojskowych.

Ernst Heinkel, właściciel oraz główny konstruktor firmy, opracował szereg wodnosamolotów pływakowych. Jednak do operacji startów z katapulty zaprojektował latającą łódź uznając, że układ ten jest bardziej odpowiedni do stawianych wymagań. Otrzymała ona nazwę Heinkel HD-15. Została opracowana w układzie trzymiejscowego dwupłata z silnikiem ciągnącym, umieszczonym przed górnym płatem. W kadłubie zostały umieszczone trzy oddzielne i otwarte kabiny. Przednia kabina pilota była niezwykle umieszczona przed przednią krawędzią dolnego skrzydła, bezpośrednio pod silnikiem. Pozostałe dwie, umieszczone za płatami, przeznaczone były dla dwóch pasażerów lub poczty.

Prototyp został zbudowany i oblatany w 1927 r. Otrzymał znaki rejestracyjne D-1237. W tym samym czasie, na pokładzie transatlantyka TS Bremen linii Norddeutscher Lloyd została zamontowana katapulta. Pod koniec lata 1928 r. zostały przeprowadzone próby startu z katapulty pokładowej. HD-15 nie został wprowadzony do regularnej służby i produkcji seryjnej. Jednak na bazie jego konstrukcji została opracowana rozpoznawcza, pokładowa latająca łódź Heinkel HD 55 (KR-1) na zamówienie lotnictwa wojskowego ZSRR.

W Polsce.

W latach 1929-1930 r. szwedzka firma Svenska Aero Aktiebolag (SAAB) złożyła do Kierownictwa Zaopatrzenia Aeronautyki ofertę dostawy wodnosamolotów łącznikowych Heinkel HD-15 dla Morskiego Dywizjonu Lotniczego. Oferta nie została przyjęta.

Konstrukcja.
Trzymiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Kabiny odkryte.

Silnik- gwiazdowy Gnôme- Rhône 9Af „Jupiter” o mocy 331 kW (450 KM) w układzie ciągnącym, umieszczony przed górnym płatem.

Dane techniczne HD-15 (wg [2]):
Rozpiętość- 12,43 m, długość- 10,7 m.
Masa własna- 1364 kg, masa startowa- 2300 kg.
Prędkość max- 172 km/h, prędkość przelotowa- 140 km/h, pułap- 4300 m.