Samolot Halberstadt CL-IV został opracowany w firmie Halberstadter Flugzeug-Werke G.m.b.H w 1918 r. Był to dalszy rozwój znanego samolotu Halberstadt CL-II. Miał ten sam silnik, ale w płatowcu wprowadzono zmiany modernizacyjne. W locie CL-IV był bardziej sterowny i miał lepsze właściwości manewrowe. Przeznaczony był do eskortowania bombowców oraz do działań szturmowych wspierających piechotę.

Po wojnie był używany w lotnictwie wojskowym Litwy.

W Polsce.

W Polsce były 3 samoloty Halberstadt CL-IV w wyposażeniu 2 EW i 14 EW (dawniej 1 Eskadra Wielkopolska). Jak na sprzęt nietypowy, eksploatowano je dosyć długo: w 14 EW do maja 1921 r., a w WSP Grudziądz do grudnia 1922 r.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji mieszanej.
Kabiny odkryte.
Podwozie klasyczne stałe.

Uzbrojenie- 1 (wg [2]- 1-2) stały karabin maszynowy pilota Spandau wz. 08/15 kal. 7,92 mm i 1 ruchomy karabin maszynowy obserwatora Parabellum wz. 14 kal. 7,92 mm. Udźwig bomb- 40-50 kg.

Silnik- rzędowy, 6-cylindrowy, chłodzony wodą Mercedes D-III o mocy 118 kW (160 KM) lub rzędowy, 6-cylindrowy, chłodzony wodą Benz Bz-IV o mocy 147 kW (200 KM).

Dane techniczne Halberstadt CL-IV (wg [1]):
Rozpiętość- 10,74 (wg [2]- 10,742) m, długość- 6,54 (wg [2]- 6,538) m, wysokość- 2,67 m, powierzchnia nośna- 27,00 m².
Masa własna- 728 kg, masa użyteczna- 340 kg, masa całkowita- 1068 kg.
Prędkość max- 165 km/h, pułap- 5000 m, zasięg- 500 km, czas lotu- (wg [2]- 3-3,5) h.