W 1918 r. wytwórnia Halberstadter Flugzeug-Werke G.m.b.H zbudowała samolot Halberstadt C-V przystosowany do przeprowadzania zwiadu fotograficznego z dużej wysokości na głębokim zapleczu przeciwnika. Samolot był wzorowany na samolotach Halberstadt CL-II i Halberstadt CL-IV. Oprócz wytwórni macierzystej budowano je w wytwórniach Aviatik A. G., Bayerische Flugzeug-Werke, Deutsche Flugzeug-Werke (DFW). Zbudowano 552 egz.

W lotnictwie niemieckim używane były obok samolotów Rumpler C-VII Rubild do rozpoznania fotograficznego dalekiego zasięgu od połowy 1918 r. do rozejmu w listopadzie w 1918 r. Po zakończeniu działań wojennych Międzyaliancka Komisja Nadzoru i Rozdziału Reparacji Wojennych wykorzystywała Halberstadty C-V do rozpoznana fotograficznego przy inwentaryzacji zasobów zdobytego sprzętu wojennego. Używany był w lotnictwie wojskowym Litwy.

W Polsce.
W lotnictwie polskim było 12 samolotów Halberstadt C-V. Wszystkie pochodziły ze zdobyczy wojennej w Wielkopolsce. W 1919 r. na Ławicy zmontowano 11 egz., które oddano do eksploatacji w 2 Eskadrze Wielkopolskiej (8 egz.), 2 wysłano do CSL w Warszawie, a 1 został przydzielony Szkole Pilotów w Ławicy.

Samoloty przydzielone do 2 Eskadry Wielkopolskiej były wykorzystywane do lotów rozpoznawczych w 1919 r. na froncie Wielkopolskim, a później na froncie Litewsko-Biało-ruskim. Stosowano je również jako lekkie bombowce. Użyto ich do grupowych nalotów, m.in. na obiekty wojskowe w Mińsku i twierdzy w Bobrujsku. Ostatni lot bojowy wykonano na samolocie C-V 19.10.1919 r. Po przeformowaniu eskadry na myśliwską Halberstadty C-V przydzielono do Szkoły Pilotów na Ławicy. Wycofane zostały na przełomie 1920/21 r. i wkrótce skasowane.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Skrzydła dwudźwigarowe o dużym wydłużeniu 8,6. Komora płatów dwuprzęsłowa z wydatnym wysunięciem do przodu górnego pła­ta. Pokrycie płótnem. Lotki o szkiele­cie spawanym z rur stalowych, z ob­ciążeniem rogowym, były tylko na górnym płacie.
Kadłub podłużnicowo-wręgowy pokryty sklejką. Kabiny odkryte, osobne.
Usterzenie spawane z rur stalowych miało cienki symetryczny profil. Pokrycie statecznika pionowe­go stanowiła sklejka, reszta była kry­ta płótnem. Stery miały odciążenie rogowe.
Podwozie stałe, główne dwugoleniowe z osią niedzieloną. Amortyzacja z giętkich sprężyn spiralnych, pokry­tych plecionką, zastosowanych za­miast sznura gumowego (tzw. Spiralfederschnur).

Uzbrojenie- 1 stały karabin maszynowy pilota Spandau wz. 08/15 kal. 7,92 mm i 1 ruchomy karabin maszynowy obserwatora Parabellum wz. 14 kal. 7,92 mm. Polskie Halberstadty C-V zabierały ładunek 50- 62,5 kg bomb.

Wyposażenie- aparat fotograficzny i radiostacja pokładowa.

Silnik- rzędowy, 6-cylindrowy, chłodzony wodą Benz Bz-IVa o mocy 162 kW (220 KM). W Polsce stosowano silniki Benz Bz-IV o mocy 147 kW (200 KM).

Dane techniczne Halberstadty C-V (wg [1]):
Rozpiętość- 13,62 m, długość- 6,92 m, wysokość- 3,36 m, powierzchnia nośna- 43,0 m².
Masa własna- 930 kg, masa użyteczna- 435 kg, masa całkowita- 1365 kg.
Prędkość max- 170 km/h, czas wznoszenia na 2000 m- 3' 12", pułap- 6500 (wg [2]- 5000) m, zasięg- 500 km, czas lotu- 3,5 (wg [2]- 3-3,5) h.