Sławomir Grotowski w latach 1993- 2000 zbudował jednomiejscowy amatorski wiatrakowiec własnej konstrukcji.

Konstruktor samodzielnie prowadził próby wiatrakowca. Według niego wiatrakowiec wykonał kilka podskoków po prostej, jednak brak odpowiedniego szkolenia nie pozwolił na wykonanie lotu.

Wiatrakowiec był prezentowany na VIII Stalowowolskim Zlocie Amatorskich Konstrukcji Lotniczych Turbia 2002, gdzie zdobył trzecią nagrodę. Również w 2003 r. brał udział w kolejnym Zlocie w Turbii.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy wiatrakowiec.
Wirnik dwułopatowy metalowo- kompozytowy wirnik francuskiej firmy Averso z mechanicznym systemem prerotacji, który rozkręcał wirnik do 200 obr./min przed startem. System sterowania łączył w sobie dolny drążek typu samolotowego i nożne sterowanie sterem kierunku za pomocą pedałów.
Konstrukcję wiatrakowca wykonano z rur duralowych. Pilot zajmował miejsce na siedzeniu zamontowanym do duralowej ramy, przednia część kadłuba chroniona owiewką firmy Kompol s.c., gdzie zamontowano zestaw narządów.
W tylnej części wiatrakowca zamontowano usterzenie ogonowe, które składało się ze steru kierunku i statecznika.
Podwozie trójkołowe z kołem przednim, stałe. Koła główne o średnicy ø 400 mm, przednie- ø 300 mm. Podwozie główne posiadało amortyzację.

Wyposażenie- wskaźnik prędkości, wariometr, wysokościomierz, termometr głowic cylindrów i obrotomierz silnika i wirnika.

Silnik- samochodowy Volkswagen pojemności 1680 cm³, który bezpośrednio napędzał dwułopatowe, drewniane śmigło o średnicy 1,5 m. Paliwo mieściło się dwóch kompozytowych zbiornikach o łącznej pojemności 30 l, które były zamontowane po obu stronach kadłuba.