Focke-Wulf Fw-58 ”Weihe” był samolotem wielozadaniowym używanym w lotnictwie niemieckim do szkolenia załóg samolotów wielosilnikowych, transportu, przewozu rannych oraz do wykonywania lotów dyspozycyjnych i kurierskich. Pierwszy prototyp oblatany został w 1935 r. Był to prototyp stanowiący wzorzec wersji pasażerskiej do przewozu 6 osób plus 2 członków załogi. Drugi prototyp Fw-58 V2 był wzorcem wojskowej wersji Fw-58A. Maszyna ta uzbrojona była w 2 pojedyncze karabiny maszynowe MG 15 kal. 7,9 mm na ruchomych stanowiskach w nosie i spodzie kadłuba. Wyprodukowanych zostało niewiele egzemplarzy seryjnych tej wersji. Została zastąpiona przez wersja Fw-58B, jej prototypem był Fw-58 V4. Fw-58B wyposażony został w oszklony nos, w którym montowany był ruchomy karabin maszynowy MG 15, taki sam karabin instalowano w odkrytym stanowisku pod kadłubem. Samolot mógł przenosić również niewielki ładunek bomb. Kilkanaście egzemplarzy Fw-58B wyposażono w dwa pływaki, otrzymały oznaczenie symbolem Fw-58BW.

Najliczniej produkowaną wersją była Fw-58C, której pierwszym prototypem był Fw-58 V11. Wersja ta miała zabudowany nos, a w kadłubie mieściły się fotele dla 6 pasażerów. Osiem Fw-58C dostarczonych zostało do Deutsche Lufthansa. Trzy maszyny napędzane były silnikami Hirth HM 508 D o mocy 191 kW (260 KM) każdy. Jeden Fw-58 wyposażony został w podwozie z kołem przednim. Maszyna ta służyła do prób z tankowaniem w powietrzu.

Samoloty Fw-58 były bardzo popularna j w Luftwaffe. Od personelu otrzymały przydomek Leukoplast-Bomber (bombowiec z plastra).

Fw-58 był bardzo popularny również pożal granicami Niemiec, używały go następujące kraje:
- Argentyna- 3 samoloty Fw-58B-2 oraz 38 egz. wyprodukowanych na licencji,
- Austria- 9 egz. Fw-58KE dostarczonych w 1937 r.,
- Brazylia- 10 egz. dziesięć Fw-58KE dostarczonych w 1938 r. oraz części do zmontowania na miejscu dalszych 6 egz. Fw-58K-2, dodatkowo na licencji wyprodukowanych zostało 25 Fw-58B,
- Bułgaria- w latach 1937-1944 dostarczonych zostało 10 Fw-58,
- Chiny- nieznana liczba! (10?) dostarczonych w 1938 r.,
- Czechosłowacja- 2 egz. Fw-58K-9 j dostarczono w 1939 r.,
- Dania- 1 egz. Fw-58KL-2,
- Finlandia- 1 egz. dostarczony w 1943 r.,
- Węgry- w latach 1937-1945 mniej niż 100 (?) samolotów Fw-58,
- Holandia- 5 egz. dostarczone w 1939 r.,
- Portugalia- nieznana liczba (5?) sprzedana w 1940 r.,
- Rumunia- 27 egz. dostarczonych w latach 1937-1943,
- Słowacja- 12 egz.
- ZSRR- 1 samolot Fw-58B-2 dostarczony w maju 1940 r.,
- Hiszpania- 10 egz. dostarczonych w 1943 r.,
- Szwecja- 4 egz.,
- Turcja- 6 egz. dostarczonych w 1937 r.

W Polsce.

Po zakończeniu II wojny światowej kilka wraków Fw-58 znaleziono w 1945 r. na lotniskach opuszczonych przez Luftwaffe. Jeden samolot Focke-Wulf Fw-58 ”Weihe” został zdobyty przez oddziały 1. Armii Wojska Polskiego i przewieziony do PZL Mielec dla oceny konstrukcji. Samolot przedstawiał specjalistyczną wersje przeznaczoną do nauki strzelania w locie. Oprócz dwóch ruchomych stanowisk kaemów była tam również gondola podkadłubowa, mieszcząca działko dużego kalibru, takie jak w szturmowych Junkers Ju-87G i Henschel Hs-129. Płatowiec wymagał kompletnej przebudowy. Wykonano ja na podstawie projektu opracowanego w fabrycznym biurze konstrukcyjnym. Gondola artyleryjska została usunięta, grzbietowe stanowisko kaemu zasłonięte, a przód kadłuba oprofilowany podłużnicami i pokryty płótnem. W kadłubie zamontowano miejsca siedzące dla 2 do 4 pasażerów. Zainstalowano nową tablicę przyrządów pokładowych i wyposażenie radiowo-nawigacyjne.

Odbudowany i kompletnie zmieniony Fw-58 został oddany do użytku w 9 Samodzielnej Eskadrze Lotnictwa Łącznikowego Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. W wojsku służył przez sześć lat. Później, po ponownym remoncie, był krótko w dyspozycji WSK Mielec. Przystosowany z kolei do roli sanitarnego został przekazany Ministerstwu Zdrowia. Latał do maja 1955 r. z bazy Centralnej Stacji Lotnictwa Sanitarnego na Gocławiu.

Konstrukcja:
Dolnopłat o konstrukcji metalowej. Załoga- 2 osoby, pasażerów- 6.
Skrzydła metalowe pokryte płótnem.
Kadłub- kratownica przestrzenna, spawana z rurek stalowych, oprofilowana. Pokrycie kadłuba częściowo blachą, a w większej części płótnem.
Podwozie klasyczne chowane w locie.

Uzbrojenie:
- Fw-58A- 2 karabiny maszynowe MG 15 kal. 7,9 mm na ruchomych stanowiskach w nosie i spodzie kadłuba,
- Fw-58B- 1 ruchomy karabin maszynowy MG 15 kal. 7,9 mm w nosie kadłuba, 1 ruchomy karabin maszynowy MG 15 kal. 7,9 mm w stanowisku pod kadłubem. Samolot mógł przenosić niewielki ładunek bomb.

Napęd- 2 silniki rzędowe, w układzie odwróconego V, Argus As-10C o mocy 177 kW (240 KM) każdy. Część samolotów posiadała silniki Hirth HM 508 D o mocy 191 kW (260 KM) każdy.

Dane techniczne Fw-58C (wg [3]):
Rozpiętość- 21,0 m, długość- 14,1 m, wysokość- 4,2 m.
Masa własna- 2400 kg, masa całkowita- 3600 kg.
Prędkość max-254 km/h, prędkość przelotowa- 238 km/h, prędkość lądowania- 76 km/h, czas wznoszenia na 1000 m- 3' 24", pułap- 5400 m, zasięg- 690 km.