Florjański samolot, 1914

Niezależnie od prac nad samolotem ZASPL bracia Tadeusz Florjański i inż. Władysław Florjański w 1913 r. przystąpili do budowy własnego samolotu. Wzorowany był na samolocie Farman IV. Obliczenia sporządził Władysław. Rysunki były kreślone przez obu braci. Tadeusz wykonał prace stolarskie i prowadził montaż płatowca. Samoloty, których budowę rozpoczęto w gmachu Politechniki, przeniesiono później do Sali Związku Strzeleckiego przy ul. Kadeckiej, a następnie do holu w filii Politechniki przy ul. Nabielaka.
W sierpniu 1914 r. samolot był gotowy i wymagał jedynie prac montażowych. Pomimo pewnych podobieństw, samolot braci Florjańskich różnił się od poprzedniego ZASPL wieloma szczegółami. Samolot miał jedno z okuć skrzydeł wadliwie; miało być ono zastąpione przez nowe. Gdy wybuchła I wojna światowa samolot skonfiskowały austriackie władze wojskowe, lecz nie zdążyły go wywieźć ze Lwowa z powodu szybkiej ofensywy rosyjskiej. Został przejęty przez wojska rosyjskie. Rosjanie dokończyli montażu samolotu, oblatali go i przez dłuższy czas wykonywali na nim loty wywiadowcze z lwowskiego lotniska. Z winy wadliwego okucia samolot został zniszczony w katastrofie.
Samolot braci Florjańskich był pierwszym samolotem zaprojektowanym od podstaw i zbudowanym przez Polaków na ziemiach polskich pod zaborami, który został z powodzeniem wykorzystany do wykonywania zadań wywiadowczych. Stał się zatem praktycznie wykorzystanym samolotem wojskowym polskiej konstrukcji. Był udaną konstrukcją naszych pionierów lotnictwa z okresu przed odzyskaniem państwowości przez Polskę.
Konstrukcja:
Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Płaty prostokątne, dwudźwigarowe, kryte płótnem, usztywnione słupkami i drutami. Lotki na obu płatach.
Kadłub kratownicowy, drewniany ze świerka kanadyjskiego (spruce'u), usztywniony drutami. Miejsca załogi jedno za drugim, nieosłonięte. Dolne podłużnice kadłuba były przedłużeniem płóz z podwozia.
Usterzenie ogonowe poziome i pionowe podwójne. Ster wysokości z przodu kadłuba.
Podwozie główne czterokołowe, wyposażone w płozy, oraz dwie płozy ogonowe.
Silnik- rotacyjny Le Rhône o mocy 37 kW (50 KM). Śmigło pchające.
Dane techniczne (wg [2]):
Rozpiętość- 11,45 m, długość- 10,0 m, wysokość- 3,0 m, powierzchnia nośna- 45,8 m2.
Masa własna- 377 kg, masa użyteczna- 223 kg, masa całkowita- 600 kg.
Prędkość przelotowa- 60 km/h, zasięg- 150 km.
Galeria
Źródło:
[1] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1977.[2] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze do 1939”. Tom 1. Wydawnictwo STRATUS. Sandomierz 2004.
[3] Morgała A., Florjański T. jr "Pierwszy polski samolot wojskowy. Technika Lotnicza i Astronautyczna nr 6/1989.